Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ka 70/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Sieradzu z 2014-04-16

Sygn. akt II Ka 70/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Marek Podwójniak

Protokolant: staż. Monika Szukalska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Sieradzu Ryszarda Kostrzewy

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2014 r.

sprawy W. N. (1)

oskarżonej z art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej

od wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu

z dnia 23 stycznia 2014 roku sygn. akt. II K 1009/13

na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 438 pkt 2 kpk:

- uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Sieradzu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt II Ka 70/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2014 r. wydanym w sprawie II K 1009/13 Sąd Rejonowy w Sieradzu uznał W. N. (1) winną tego, że w dniu 12 marca 2013 roku w S. woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z nieletnią, odpowiadającą w odrębnym postępowaniu, pod pretekstem udzielenia pomocy finansowej z (...) Funduszu Pomocy (...), dostała się do wnętrza mieszkania zajmowanego przez samotną K. R. (1), gdzie w trakcie, gdy nieletnia prowadziła wywiad z pokrzywdzoną, wykorzystując sytuację z drugiego pomieszczenia lokalu dokonała zaboru pieniędzy w kwocie 850 PLN oraz dwóch pierścionków złotych o wartości 1000 PLN każdy, czym spowodowała straty w łącznej wartości 2850 zł na szkodę K. R. (1), a także dokonała zaboru pieniędzy w kwocie 770 PLN pozostawionych w tym lokalu przez B. Z. (1), to jest dokonania czynu z art. 278 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. oraz art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. Sąd wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 3 (trzech) lat. W oparciu o art. 72 § 2 k.k. Sąd zobowiązał W. N. (1) do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych K. R. (1) kwotę 2.850 (dwa tysiące osiemset pięćdziesiąt) złotych, B. Z. (1) kwoty 770 (siedemset siedemdziesiąt) złotych. Sąd zwolnił w całości W. N. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku w całości na korzyść oskarżonej W. N. (1) wywiódł jej obrońca, który zarzucił rozstrzygnięciu:

1.  obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia tj:

a)  art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez całkowite pominięcie rozbieżności, wynikających z zeznań złożonych przez B. Z. w postępowaniu przygotowawczym a sądowym, co do istotnych okoliczności zdarzenia, co bez wątpienia ma wpływ na ocenę wiarygodności zeznań tego świadka,

b)  art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie oceny dowodów w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami doświadczenia życiowego, co doprowadziło do niesłusznego przypisania oskarżonej W. N. winy i sprawstwa czynu z art. 278 § 1 k.k.,

c)  art. 167 k.p.k. poprzez

-

nie przeprowadzenie dowodów w postaci zwrócenia się do ZUS-u udzielenie informacji czy K. R. pobiera emeryturę oraz czy B. Z. pobiera rentę, a jeśli tak to w jakiej wysokości są pobierane świadczenia na okoliczność określenia wartości poniesionej szkody oraz oceny wiarygodności świadków

-

nie przeprowadzenie dowodu w postaci zwrócenia się do jednostki pocztowej celem ustalenia, czy w dniu 12.03.2013 r. B. Z. pokwitował odbiór emerytury,

-

nie przeprowadzenie dowodu w postaci zwrócenia się do Gimnazjum nr w S. o udzielenie informacji, czy w dniu 12.03.2013 r. małoletnia A. N. była obecna na zajęciach lekcyjnych w szkole i w jakich godzinach,

co w konsekwencji uniemożliwiło zweryfikowanie istotnych okoliczności dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy,

2.  art. 424 § 1 pkt. 1 k.p.k. poprzez zawarcie na k. 3 uzasadnienia treści dotyczących przyznaniu waloru wiarygodności dokumentom zaliczonym w poczet materiału dowodowego, ale nie wskazanie, o jakie dowody z dokumentów chodzi i jakie fakty z nich uznano za udowodnione

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę przez Sąd Odwoławczy zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej W. N. (1) od zarzucanego jej czynu, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Dodatkowo obrońca oskarżonej wniósł o przeprowadzenie dowodu poprzez zwrócenie się do Gimnazjum nr 2 w S. o udzielenie informacji czy A. N. w dniu 12.03.2013 r. była obecna na zajęciach lekcyjnych w szkole na okoliczność stwierdzenia braku możliwości pobytu małoletniej u K. R. (1) w godzinie zdarzenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Złożona w sprawie apelacja obrońcy W. N. (1) skutkować musi uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu w Sieradzu do ponownego rozpoznania.

Tego rodzaju stanowisko wynika z uznania zasadności podniesionych w tym ośrodku odwoławczym zarzutów. Przez ich pryzmat przede wszystkim uznać należy, że dokonania przez organ ferujący zaskarżony wyrok ocena zgromadzonego dowodowego przede wszystkim nie respektuje określonych w art. 7 k.p.k. reguł. W tej sytuacji zasadnym będzie przypomnienie poglądu, że ustalenia faktyczne dokonane przez sąd meriti w toku rozprawy głównej mogą być skutecznie zakwestionowane, a ich poprawność zdyskwalifikowana wtedy dopiero, gdy w procesie dochodzenia do nich tenże sąd uchybił dyrektywom wskazanego przepisu kodeksu postępowania karnego, pominął istotne w sprawie dowody lub oparł się na dowodach nieujawnionych w trakcie przewodu sądowego, sporządził uzasadnienie niezrozumiałe, nadmiernie lapidarnie, wewnętrznie sprzeczne bądź sprzeczne z regułami logicznego rozumowania wyłączające możliwość logicznego rozumowania, wyłączające możliwość merytorycznej oceny kontrolno-odwoławczej. Zarzut przy tym obrazy art. 7 k.p.k. i w związku z tym dokonania błędnych ustaleń faktycznych może być skuteczny tylko wtedy, gdy skarżący wykaże, że sąd orzekający- oceniając dowody- naruszy zasady logicznego rozumowania, nie uwzględni przy ich weryfikacji wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Ocena dowodów dokonana z zachowaniem wymienionych kryteriów pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k., gdy sąd nie orzeknie z obrazą wymogów zakreślonych przepisami art. 410 k.p.k. i art. 424 § 2 k.p.k. oraz nie uchybi dyrektywie art. 5 § 2 k.p.k. Tak zakreślonym elementom nie sprostał Sąd Rejonowy w Sieradzu w niniejszej sprawie.

Stosownie do zawartych w apelacji zarzutów wymogi przy ocenie zebranych dowodów nie były respektowane w analizie zeznań świadków K. R. (1)oraz B. Z. (1). W zakresie wypowiedzi tego ostatniego organ I instancji uznał ich prawdziwość w elemencie poniesionej szkody nie znajdując podstaw do ich kwestionowania. Równocześnie stwierdzono, że pozostałe przekazane przez B. Z.informacje- w zakresie wskazania osób odpowiedzialnych za kradzież- stanowią przedstawienie posiadanej przez niego wiedzy jaką pozyskał on od pokrzywdzonej K. R.. Słusznie przy tym autor apelacji podnosi brak odpowiedniego odniesienia się do ujawnionych rozbieżności w zeznaniach B. Z. (1). Nie można przy tym- weryfikując również tak istotny dowód jak zeznania K. R.- wskazać tylko, że posiada on istotną dla rozstrzygnięcia sprawy wiedzę jedynie pozyskaną od wymienionej pokrzywdzonej. Pomijając kwestie miejsca zamieszkania B. Z., to odpowiedniego potraktowania wymaga przedstawiony przez niego w postępowaniu przygotowawczym czas, w którym K. R.poinformowała go o dokonanej kradzieży, co miało nastąpić po godzinie 17.00 w dacie zdarzenia i wtedy też miał on ustalić, że zabrano jego rentę w kwocie 770 złotych. Natomiast na rozprawie podał on, że dopiero następnego dnia dowiedział się o kradzieży mówiąc, że zginęła również jego świadczenie rentowe. Te relację z pewnością odniesione winny być do twierdzeń K. R. (1), co do których uznano, że zasługują na nadanie im waloru wiarygodności. W pisemnych motywach zaskarżonego wyroku podkreślono, że „wprawdzie istnieją pewne okoliczności, które mogą osłabić zaufanie co od ich prawdziwości, ale całokształt przekazywanych informacji i ich analiza pozwalają na zidentyfikowanie sprawców przestępstwa” (k. 87 odwr.- strona 2 uzasadnienia). Zwrócono przy tym uwagę, że podczas czynności konfrontacji ta pokrzywdzona zeznała, iż oskarżoną pierwszy raz widzi i nie jest to osoba, która dopuściła się przestępstwa na jej szkodę, ale wygląd „jest bardzo zbliżony, ale nie identyczny z wyglądem sprawczyni” (także k. 87- strona 2 uzasadnienia). Te zeznania zostały diametralnie przez K. R.zmienione w kolejnym jej przesłuchaniu w dniu 18 czerwca 2013 roku. Pokrzywdzona miała widzieć dwie kobiety, które dokonały przestępstwa na jej (oraz B. Z.) szkodę. Pośród nich znajdowała się ta, która uczestniczyła w czynności konfrontacji. Podając przy tym różnice w jej wyglądzie, gdy ją dostrzegła 9 czerwca ubiegłego roku wobec jej wyglądu (w tym i ubioru) w dniu 29 maja 2013 roku, kiedy to wskazana czynność na terenie Komendy (...)Policji w S.była przeprowadzona. Organ meriti wywodzi z tego, że pokrzywdzona zidentyfikowała w tym kolejnym przesłuchaniu oskarżoną. Pomijając stosunkowo krótki okres, jaki upłynął pomiędzy konfrontacją (29.05.2013r.), a tym kolejnym (18.06.2013r.) przesłuchaniem K. R. (1)to weryfikacji tej dokonano przez, jak to określono, kontrowersyjny wygląd A. N.. Rodzi się przez to pytanie, czy taki sposób rozumowania winien być aprobowany. Z pewnością trzeba tu udzielić odpowiedzi negatywnej. Zaznaczyć przy tym należy, że W. N. (1)wraz z dziećmi zamieszkuje przy ul. (...), a mieszkanie pokrzywdzonej K. R. (1)znajduje się również w S.przy ul. (...). Oba budynki położone są w niewielkiej od siebie odległości. W tym kontekście więc trudno uznać za odpowiadające rzeczywistości wypowiedzi pokrzywdzonej, jakoby W. N.widziała pierwszy raz dopiero po upływie dwóch miesięcy po przedmiotowym zdarzeniu. Analizując zeznania K. R.koniecznym jest zwrócenie uwagi- tak jak w przypadku B. Z. (1)- na daleko idącą ich zmienność i to w równie istotnych elementach, jak „rozpoznanie” oskarżonej. Przy określeniu wyglądu oskarżonej, który w trakcie konfrontacji miał odbiegać od tego, co pokrzywdzona widziała w dniu 12 czerwca 2013 roku, należy przede wszystkim odwołać się do zagadnienia ujawnionych przez nią wyznaczników opisujących sprawczynie dokonanej także na jej szkodę kradzieży, co uczynić należy w kontekście opisywanego ubioru tych kobiet. Jak już zaznaczono relacje K. R. (1)obarczone są cechą zmienności również w innych istotnych dla rozstrzygnięcia zagadnieniach. W pierwotnym przesłuchaniu podała ona bowiem, że brak pieniędzy w kwocie 850 złotych zauważyła 13 marca 2013 roku około godz. 13.00 dodając, że zginęły jej dwa złote pierścionki, a według B. Z.o kradzieży pokrzywdzona poinformowała go w dniu zdarzenia.

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego winna być dokonana w całokształcie zebranych elementów, w tym również w kwestiach podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonej. W tym ujęciu określone znaczenie ma informacja nadesłana z Gimnazjum Nr (...)w S.im. (...)dotycząca obecności A. N.na zajęciach lekcyjnych w dniu 12 marca 2013 roku. Weryfikacja tej dokumentacji winna być dokonana w kontekście podawanej przez K. R. (1)godziny przybycia do niej w tej dacie dwóch kobiet, które następnie miały dokonać zaboru mienia na jej oraz B. Z.szkodę.

Wskazaną problematykę należy w niniejszej sprawie rozstrzygnąć w aspekcie reguł procesu karnego, w tym zgodnie z wyrażoną w art. 4 k.p.k. zasadą obiektywizmu, ale i respektując zawartą w art. 5 § 2 k.p.k. zasadę in dubio pro reo.

Stwierdzone uchybienia uzasadniają uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Sieradzu do ponownego rozpoznania. W trakcie tego kolejnego rozpatrzenia sprawy organ meriti zgromadzi materiał dowodowy oraz dokona jego oceny tak, aby czynności te nie były obarczone ujawnionymi w postępowaniu odwoławczym uchybieniami.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Katarzyna Domaradzka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Sieradzu
Osoba, która wytworzyła informację:  Marek Podwójniak
Data wytworzenia informacji: