Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

Przewodniczący

-

sędzia Jacek Klęk

Sędziowie

-

Jacek Wojdyn

-

Aneta Świaniarska

Protokolant

-

st. sekr. sąd. Zdzisława Dróżdż

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 109/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Łasku z 09 lutego 2021 r. sygn. akt II K 137/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka.

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażąca niewspółmierność kary w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz winy, wynikającą z orzeczenia zbyt wysokiej kary, co powoduje, że kara ta nie spełnia swej funkcji w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej oraz nie zaspokaja społecznego poczucia sprawiedliwości przy jednoczesnym niedostatecznym rozważeniu możliwości zastosowania przy wymiarze kary zasady absorpcji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Trudno uznać, aby okoliczności wskazywały na zasadność zastosowania absorpcji przy wymiarze kary łącznej. Należy wskazać, że pojęcie rażącej niewspółmierności kary wskazane w art. 438 pkt 4 k.p.k. w związku z jego nieprecyzyjnym charakterem i treścią było przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego w wielu orzeczeniach. W wyroku z 11 kwietnia 1985r. (V KRN 178/85 , OSNKW z 1995r. Nr 7 – 8, poz. 60) Sąd Najwyższy podkreślił, że zarzut niewspółmierności kary, dotyczący błędnego osądu na temat przesłanek pozytywnych i negatywnych warunkujących wysokość wymierzonej kary i środków karnych, można zasadnie podnosić wówczas, jeżeli kara mieszcząc się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób oczywisty zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, czyli - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Jednocześnie w innym wyroku tego Sądu z dnia 2 lutego 1995r. (II KRN 198/94 – OSNPP z 1995r., z. 6, poz. 18) wskazano przy rozważaniach odnośnie rażącej niewspółmierności kary, że nie dotyczy to każdej ewentualnej różnicy co do jej wymiaru, lecz różnicy ocen tak istotnej, że w świetle wszystkich okoliczności popełnionego czynu oraz osoby sprawcy karę wymierzoną nazwać można byłoby nieakceptowalną.

W niniejszej sprawie należy podzielić pogląd, że zasadą przy wymierzaniu kary łącznej winna być zasada asperacji, natomiast dwie pozostałe rodzaje (absorpcji i kumulacji) stanowią wyjątek, uzasadniany okolicznościami sprawy. Sąd I instancji mógł poruszać się w dość nieznacznym obrębie kar możliwych do wymierzenia, tj. od 2 lat pozbawienia wolności do 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Przyjęte przez Sąd rozwiązanie, tj. wymierzenie kary 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności w świetle okoliczności sprawy zasługuje na pełną aprobatę. Sąd musi bowiem uwzględniać zarówno charakter przestępstw, za które skazany ma odbywać karę, jak i jego zachowanie po prawomocnym skazaniu. Warto, że Sąd rozstrzygał o połączeniu:

A.  kary łącznej orzeczonej w miejsce 4 kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierzonych za dokonane w okresie od 06 do 19 stycznia 2015 r. w gminie (...) przestępstwa wyczerpujące dyspozycję:

1)  art. 278a § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2)  art. 286 § 2 k.k. polenionego na szkodę pokrzywdzonej czynem z pkt. 1.,

3)  art. 279 § 1 k.k.

4)  art. 286 § 2 k.k. popełnionego na szkodę pokrzywdzonego z czynem z pkt. 3.

B.  Kary wymierzonej za czyn z art. 226 § 1 k.k. dokonany 7 maja 2019 r. w (...).

Powyższe oznacza , że czyny za które wymierzono kary podlegające łączeniu nie są ze sobą powiązane ani rodzajowo, ani przestrzenie, ani czasowo. Bark owej łączności uzasadniał wymierzenie katy łącznej bliskiej lub równej górnej granicy – sumie kar.

Nie trudno przy tym zauważyć, że czyny będące przedmiotem skazania wyrokiem w sprawie VII K 122/05 Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków, z uwagi na korelację pomiędzy zachowaniem karalnym w ramach kradzieży i kradzieży z włamaniem, a żądaniami korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranych rzeczy wskazują na szczególną postać zamiaru przestępnego i uczynienia sobie przez skazanego z działań przestępnych sposobu na rzycie, co dowodzi jego wysokiej demoralizacji. Sąd przy tym nie pomija o postępowaniu skazanego w izolacji. Co prawda, skazany był pięciokrotnie nagradzany, ale był też jeden raz karany dyscyplinarnie bowiem został uznany za czynnego uczestnika posiadania karty pamięci w celi mieszkalnej został skierowany do odbywania kary w warunkach zakładu karnego typu zamkniętego. Jednocześnie do odbycia orzeczonej kary został doprowadzony do Aresztu Śledczego w Ł.. Co więcej, na skazanym ciąży obowiązek uiszczenia na szkodę pokrzywdzonej czynami z 2015 r. tytułem środka kompensacyjnego kwoty 200 zł, którego do tej pory nie wykonał – a przypomnieć trzeba, że wykonanie kary łącznej łączonej niniejszym wyrokiem łącznym pierwotnie warunkowo zawieszono i jest oczywistym, że skazany, gdyby tylko chciał wykonać ten środek z uwagi na jego kwotę mógł to uczynić. Obecnie skazany deklaruje co prawda przystąpienie do jego wypełnienia po opuszczeniu zakładu karnego, jednak z informacji z wywiadu środowiskowego wynika, ostatnia małżonka skazanego nie chce go przyjąć z powrotem i oczekuje wykonania jego eksmisję z mieszkania. Skazany przy tym podejmował na wolności (mimo wieku – obecnie 47 lat, dobrego stanu zdrowia i wyuczonego zawodu – stolarz - tapicer) nie podejmował zatrudnienia na umowy unikając tym samym możliwości prowadzenia egzekucji zobowiązań pieniężnych (przy czym jak wynika z opinii skazany nawet nie zna wysokości zadłużenia) ciążących na nim, przez co trudno traktować jego deklaracje w zakresie dobrowolnego wykonania środka kompencacyjnego za wiarygodne. Skazany nie realizuje także w sposób w pełni zaangażowany zadań wynikających z indywidualnego programu oddziaływania - oceniono stopień ich realizacji ledwie na umiarkowany. Świadczy to zatem o tym, że postawa skazanego nie jest w prawidłowa. Zachowanie skazanego nie jest na tyle dobre, aby uznać za sprawiedliwe zastosowanie wobec niego zasady absorpcji, ale też i nie jest na tyle złe, aby zasadna była zasada kumulacji.

Potrzeba kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa wymaga, aby sprawcy tego typu przestępstw, odbywali karę w większym wymiarze. Zasada sprawiedliwej odpłaty za popełnione czyny zabronione wymaga, aby długość izolacji skazanego uwzględniała stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów, a także miała na względzie rozmiar wyrządzonej szkody czy sposób jego postępowania. Uwzględniając przy tym kwestie odległości czasowej pomiędzy czynami, czy też to, że przestępstwa były skierowane przeciwko dobrom innego rodzaju, z dużą dozą ostrożności podchodzić należy do kwestii aktualności przesłanek przemawiających za zastosowaniem zasady absorpcji. W ocenie Sądu Okręgowego wymierzenie kary w „połowie”, pozwala właściwie wyważyć okoliczności pozytywne i negatywne, a także zrealizować cele kary w sposób pełny.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut obrońcy (nie odwołujący się do podstawy prawnej orzeczenia w wyłącznie odnoszący się do wymiaru kary łącznej) nie może spowodować zmiany rozstrzygnięcia z uwagi na jego polemiczność w świetle prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Łasku z 09 lutego 2021 r. sygn. akt II K 137/20 w zakresie kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wymierzona przez Sąd Rejonowy kara łączna jest w pełni adekwatna i oddaje sobą okoliczności związane ze skazaniami i społeczną szkodliwością czynów przypisanych osadzonemu. Wbrew twierdzeniom obrońcy, ze względu na powołane w uzasadnieniu okoliczności, skazany nie mógł otrzymać kary niższej. Jedynie zasada asperacji w pełni realizuje zasadę sprawiedliwej odpłaty za popełnione czyny zabronione. Wymierzeniu kary niższej sprzeciwia się w szczególności wzgląd na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, tak że tylko kara 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze związane z jej orzeczeniem i osobą skazanego. Dodać należy, iż Sąd nie stwierdził, aby przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia porządek prawny, a także jego wykładania skutkowały obrazą prawa materialnego i czyniły orzeczenie oczywiście niesprawiedliwym wobec skazanego.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Na podstawie par 17 ust. 5 w zw. z par 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r., poz. 18) .

3.

Kwota wydatków zawiera w sobie koszty nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej obrońcy z urzędu oraz zryczałtowane koszty doręczeń. Sąd jednocześnie postanowił obciążyć skazanego tymi wydatkami z uwagi na to, że skazany jest w stanie je pokryć, ubiegając się np. o płatna pracę w izolacji czy też po opuszczeniu zakładu karnego (co zresztą deklarował w zakresie pokrycia obowiązku z art. 46 par 1 kk nałożonego przez Sąd). Skazany jest w stanie pracę wykonywać mimo otrzymywania zasiłku chorobowego, bowiem wykonywał na wolności prace dorywcze, na terenie zakładu karnego wykonuje prace bibliotekarza. Stąd, Sąd nie stwierdził przeszkód do uiszczenia niewielkiej kwoty wydatków.

7.  PODPISy