Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2025 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj

Protokolant: Dominika Górecka

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2025 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A.
z siedzibą w W.

przeciwko A. N. i K. N.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda (...) Bank (...) S.A.
z siedzibą w W. na rzecz pozwanych A. N. i K. N. kwotę 10 817,00 zł (dziesięć tysięcy osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 5/25

UZASADNIENIE

(...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie solidarnie (ewentualnie w częściach równych) od A. N. i K. N. kwoty 26 500,00 zł i kwoty 97 657,82 CHF - obu wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 8 listopada 2024 r. do dnia zapłaty. Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanych kosztów procesu.

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki
na ich rzecz kosztów procesu. W toku procesu podnieśli m.in. zarzut potrącenia.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 25 lutego 2011 r. powodowie zawarli z (...) Bank (...) S.A
z siedzibą w G. umowę kredytu hipotecznego N. H. nr (...)11- (...). Kredyt w wysokości 311 500,00 zł został udzielony na okres od 25 czerwca 2009 r. do 12 lutego 2041 r. Był indeksowany do waluty polskiej
z przeznaczeniem na spłatę innego kredytu mieszkaniowego oraz dokończenie budowy domu i inny dowolny cel. Wypłata kredytu miała nastąpić w transzach
w złotych polskich - w kwocie stanowiącej równowartość wypłacanej kwoty wyrażonej w walucie obcej po jej przeliczeniu według kursu kupna CHF wynikającego z tabeli kursów obowiązującej w banku w dniu wypłaty środków. Zabezpieczeniem spłaty kredytu były hipoteka łączna do kwoty 498 400,00 zł, cesja praw z polisy ubezpieczeniowej nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych, potwierdzona przez ubezpieczyciela. Bank pobrał od kredytobiorców prowizję za udzielenie kredytu w wysokości 6 230,00 zł. Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która na dzień sporządzania umowy wynosiła 3,57 % i była ustalona jako suma stopy referencyjnej LIBOR 3M oraz stałej marży banku w wysokości 3,4 %. Spłata zadłużenia z tytułu kredytu
i odsetek miała następować w złotych lub w zdeklarowanej przez kredytobiorców walucie kredytu. Gdy spłata następowała w złotych środki pieniężne z rachunku miały być pobierane w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość kwoty kredytu lub raty kredytu w walucie wymienialnej, w której udzielony był kredyt (CHF), przy zastosowaniu kursu sprzedaży dla dewiz obowiązującej
w banku w dniu spłaty według aktualnej tabeli kursów, (dowód: umowa - k. 31
- 52).

Strony w czasie wykonywania umowy podpisały 3 aneksy, (dowód: aneksy - k. 53 - 56).

Pozwani podpisali wniosek o wypłatę transzy w wysokości 97 657,82 CHF na konto kredytu zaciągniętego przez nich w okresie wcześniejszym. Na drugiej stronie tego wniosku widnieją adnotację pracownika banku, że na spłatę wcześniejszego kredytu pozwanych przeznaczono 283 490,89 zł, a na dowolny cel 6 500,00 zł (co wynika z treści umowy). W dalszej części adnotacji pracownika banku wynika, że wypłacona 6 kwietnia 2011 r. kwota wynosi 99 896,96 CHF,
a do jej przeliczeń zastosowanie miał kurs kupna z tabeli kursów z chwili wypłaty środków, który wynosił 2,9029 zł. Bank przelał pozwanym kolejną transzę kredytu w wysokości 20 000,00 zł, (dowód: wnioski - k. 277 - 280 akt Sądu Okręgowego w Łodzi o sygn. I C 2424/24).

Pozwani wnieśli do Sądu Okręgowego w Łodzi pozew o ustalenie,
że powyższa umowa o kredyt mieszkaniowy N.-H. jest nieważna. Wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2025 r. powództwo zostało uwzględnione w całości, (dowód: wyrok - k. 195).

Pismami z 18 września 2024 r. powódka wezwała pozwanych do zapłaty kwoty 26 500,00 zł i kwoty 97 657,82 CHF tytułem kapitału w terminie 1 miesiąca, (dowód: pisma z dowodami nadania - k. 71 - 81).

Pismem z 24 października 2024 r. pozwani wezwali powódkę do zapłaty
w terminie do 31 października 2024 r. kwoty 250 611,86 zł tytułem rat kapitałowo-odsetkowych i kwoty 2 705,30 CHF również tytułem rat kapitałowo-odsetkowych, (dowód: pismo z dowodami nadania - k. 100 - 101).

Pismem z 27 stycznia 2025 r. pozwani złożyli powódce oświadczenie kompensacyjne, w którym potrącili swoje wierzytelności w wysokości 250 611,86 zł tytułem rat kapitałowo-odsetkowych i w wysokości 2 705,30 CHF również tytułem rat kapitałowo-odsetkowych z wierzytelnością banku o zwrot kapitału
w wysokości 311 500,00 zł, (dowód: pismo z dowodem nadania - k. 102 - 103).

Pozwani spłacali kredyt jeszcze w 2025 r., (bezsporne).

Powyższy stan faktyczny jest w zasadzie bezsporny, gdyż został oparty
w części o zgodnie twierdzenia stron oraz o dokumenty, które nie były negowane przez strony.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że powódka przelała na rzecz pozwanych kwotę 26 500,00 zł tytułem części kapitału oraz to, że pozwani przez wiele lat spłacali kredyt regularnie (z pewności do 2025 r.), zatem zapłacili
na rzecz banku na dzień złożenia pozwu w tej sprawie kwotę wyższą niż 26 500,00 zł. Sporna pozostaje kwestia sposobu wypłaty pierwszej transzy kwoty kapitału,
a w zasadzie waluty tej kwoty.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwani podpisali wniosek o wypłatę transzy w wysokości 97 657,82 CHF na konto wcześniej zaciągniętego przez nich kredytu w innym banku. Jednakże na drugiej stronie tego wniosku widnieją adnotację pracownika banku, z których wynika,
że na spłatę wcześniejszego kredytu pozwanych przeznaczono 283 490,89 zł,
a na dowolny cel 6 500,00 zł. Z kolejnych adnotacji pracownika banku wynika,
że wypłacona 6 kwietnia 2011 r. kwota wynosiła 99 896,96 CHF, a do jej przeliczeń zastosowanie miał kurs kupna z tabeli kursów z chwili wypłaty środków, który wynosił 2,9029 zł. Z tych adnotacji zatem nie wynika jaka ostatecznie kwota, czy w złotych, czy też w CHF, została przelana na rachunek obsługujący wcześniejszy kredyt pozwanych. Ponadto brak jest jakichkolwiek dowodów przelewu kwoty 97 657,82 CHF na ten rachunek. Nie wiadomo czy ten wcześniejszy kredyt mógł być w ogóle spłacony w CHF. Brak dokumentu przelewu kwoty 97 657,82 CHF na rachunek innego banku i wzajemnie wykluczające się adnotacje pracownika banku na temat tego jaka kwota została przelana na ten rachunek, daje podstawę do stwierdzenia, iż powódka nie udowodniła, aby pozwani otrzymali od niej kwotę dochodzoną w pozwie, a wyrażoną w CHF.
Z tego względu powództwo o zapłatę kwoty 97 657,82 CHF jest niezasadne
i podlega oddaleniu, o czym Sąd orzekł, jak w pkt 1 wyroku.

W związku z tym, że doszło do ustalenia nieważności umowy, można byłoby uznać żądanie powódki o zasądzenie części kapitału wyrażonego w złotych
za zasadne, gdyby nie to, że powódka nie może żądać od pozwanych zwrotu kwoty kredytu w przypadku unieważnienia umowy, jeśli pozwani dokonali już częściowych spłat. Jest to zgodne z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 czerwca 2025 r. wydanym w sprawie C-396/24. Pozwani do chwili złożenia pozwu zapłacili powodowi kwotę znacznie przekraczającą kwotę żądanej części kapitału wyrażonego w złotych. Z tych też względów Sąd powództwo oddalił także w pozostałej części, o czym orzekł, jak w pkt 1 wyroku, gdyż w momencie złożenia pozwu bank nie mógł skutecznie dochodzić zwrotu kwoty kapitału wyrażonego w złotych, gdyż dysponował znacznie większą kwotą wpłaconą przez pozwanych.

O kosztach procesu Sąd orzekł, jak w pkt 2 wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c., gdyż powódka przegrała sprawę w całości. Pozwani ponieśli koszty zastępstwa prawnego w wysokości 10 800,00 zł, które zostały ustalone
na podstawie § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn., Dz. U. z 2023 r., poz. 1935 ze zm.), powiększone o koszty opłaty skarbowej w wysokości 17,00 zł.