Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Przemysław Majkowski

Protokolant : sekr. sąd. Joanna Wołczyńska-Kalus

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2019 r. w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. B.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 86/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 08 lutego 2019 r. powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. B. kwoty 85.005,95 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 maja 2018 r., kwoty 5.263,02 z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 maja 2018 r. do dnia zapłaty, kwoty 3.140,07 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 maja 2018 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 151,50 zł, (pozew k. 3-10).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Poprzednik prawny powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. oraz pozwany M. B. zawarli w dniu 22 kwietnia 2010 r. umowę kredytu odnawialnego konsumpcyjnego nr (...) na mocy, którego w tym samym dniu pozwanemu została przekazana do dyspozycji kwota 15.000 zł na cel bezpośrednio niezwiązany z działalnością gospodarczą. Umowa została zawarta na okres 12 miesięcy. W dniu 29 listopada 2012 r. strony zawarły aneks do umowy kredytu odnawialnego nr (...) z dnia 22 kwietnia 2010 r. na mocy, którego kwota kredytu odnawialnego została podwyższona do wysokości 85.000 zł. Ponieważ strona pozwana nie wywiązywała się z warunków określonych w umowie w dniu 22 września 2017 r. powód wypowiedział pozwanemu umowę z zachowaniem dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia. Z datą 24 maja 2018 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystawił wyciąg z ksiąg bankowych nr (...), w treści którego określił jako wymagalne zadłużenie kwotę 93.560,54 złotych, w tym należność główna w wysokości 85.005,95 złotych, odsetki umowne naliczone od kapitału za okres od dnia 24 maja 2017 r. do dnia 03 stycznia 2018 r. w kwocie 5.263,02 złotych, odsetki umowne karne naliczone za okres od dnia 04 stycznia 2018 r. do dnia 24 maja 2018 r. od zadłużenia przeterminowanego w kwocie 3.140,07 zł oraz kwotę 151,50 zł tytułem kosztów, opłat i prowizji, (dowód: wypowiedzenie umowy k. 16, kserokopia umowy kredytu k. 17-19, wyciąg z ksiąg bankowych k. 20, kserokopia aneksu do umowy kredytu k. 21, elektroniczne zestawienie operacji k. 26-55, 56-196).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów wskazanych powyżej, których prawdziwości i rzetelności żadna ze stron nie zaprzeczyła, co pozwalało uznać je za właściwe i miarodajne źródło informacji o stanie faktycznym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesione powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie jako przedwczesne z uwagi na naruszenie przez powoda dyspozycji art. 75c ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe- Dz. U. tekst jednolity z 2017 r., poz. 1876 ze zm. oraz niewykonania obowiązków po stronie banku wynikających z umowy łączącej strony i będącej źródłem dochodzonego roszczenia.

Zgodnie z powołanym przepisem, jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu kredytu, bank wzywa go do spłaty wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych informując o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania wniosku o restrukturyzację. W myśl art. 12 ustawy z dnia 25 września 2015r. o zmianie ustawy – prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. poz. 1854 ) znajduje on zaś zastosowanie także do umów zawartych przed dniem jego wejścia w życie. Analiza czynności powoda w kontekście przytoczonego unormowania wskazuje, że oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z dnia 22 września 2017 roku nie wywołało skutku. Jest bowiem oczywiste, tak na gruncie interpretacji słownej jak i logicznej, że warunkiem skuteczności oświadczenia banku o wypowiedzeniu umowy kredytu jest uprzednie wezwanie kredytobiorcy do zapłaty i zaoferowanie mu możliwości złożenia wniosku restrukturyzacyjnego czyniące zadość wymaganiom opisanym w art. 75c ust. 2 prawa bankowego. Dopiero bezskuteczny upływ terminów, o którym mowa w art. 75c ust. 1 i 2 prawa bankowego albo odrzucenie wniosku restukturyzacyjnego upoważnia bank do wypowiedzenia umowy. Przyjąć zatem należało, że dochodzone roszczenie jest niewymagalne.

Przedwczesność żądania uzasadnia natomiast oddalenie powództwa. Dla porządku trzeba zaznaczyć, że fakt ujęcia zobowiązania pozwanego w wyciągu z ksiąg bankowych powoda jako wymagalnego nie miało znaczenia, ponieważ na gruncie legis latae, oświadczenia tego typu maja charakter dokumentu prywatnego i stanowią wobec tego wyłącznie dowód na fakt złożenia oświadczenia o przez ich autora ( art. 245 k.p.c. ). W rezultacie, chociaż autentyczność dokumentu nie podlega dyskusji, jego treść nie odpowiada rzeczywistości; zobowiązanie pozwanego nie jest bowiem wymagalne.

Po drugie, skutku wypowiedzenia umowy kredytu nie miał też sam pozew, albowiem pozew nie czyni zadość wymaganiom nałożonym na bank w art. 75 c ust 1, 2 i 3 prawa bankowego. Obowiązujące przepisy wymagają, jak już podkreślono, wezwania do zapłaty, pouczenia kredytobiorcy i dopiero w dalszej kolejności, dopuszczają wypowiedzenie umowy. W tym miejscu podkreślić należy, że skoro powód dochodził łącznie całego zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, nie było podstaw do uwzględnienia roszczenia w części dotyczącej zaległych rat. Pomijając treść art. 321 § 1 k.p.c., nie wiadomo było, o które raty chodzi, w jakiej wysokości ani też, czy w rachubę wchodzą odsetki określonego rodzaju. W przedmiotowej sprawie pozwany nie został uprzedzony o tym, że popadł w zaległość w spłacie, jaka jest jej wysokość i jak bank zamierza zachować się względem niego w tych okolicznościach, mimo że postępowanie to wynikało z treści samego porozumienia stron. Stwierdzając bowiem zaniechanie w terminowej spłacie należności bank od razu wypowiedział umowę. Przy tym istotne jest, że ciężar dowodu w tym względzie spoczywa na powodzie zgodnie z treścią art. 6 k.c., a temu powodowy bank nie podołał.

Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił powództwo w całości.