Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2023 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj

Protokolant: Agnieszka Sobolczyk

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2023 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. M. i G. M.

przeciwko Skarbowi Państwa - Szefowi (...) Zarządu (...)
w B.

o ochronę naturalnego środowiska człowieka

zasądza od pozwanego Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. na rzecz powodów A. M.
i G. M. kwotę:

93 100,00 zł (dziewięćdziesiąt trzy tysiące sto złotych) tytułem odszkodowania, w tym kwotę:

- 81 100,00 zł (osiemdziesiąt jeden tysięcy sto złotych) wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 października 2018 roku do dnia zapłaty,

- 12 000,00 zł (dwanaście tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

b) 8 255,00 zł (osiem tysięcy dwieście pięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

oddala powództwo w pozostałej części;

nakazuje pobrać od pozwanego Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Łasku kwotę 8 359,92 zł (osiem tysięcy trzysta pięćdziesiąt dziewięć złotych 92/100) tytułem brakujących kosztów opinii biegłego.

Sygn. akt I C 93/23

UZASADNIENIE

A. M. i G. M. wnieśli o zasądzenie od Skarbu Państwa - Szefa (...) Zarządu (...) w B. solidarnie
na ich rzecz kwoty 14 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od 13 października 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazali, że żądają kwoty 12 000,00 zł tytułem utraty wartości działki i kwoty 2 000,00 zł tytułem kosztów rewitalizacji budynku.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powodów kosztów procesu.

Pismem procesowym z 21 grudnia 2022 r. powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego solidarnie na ich rzecz kwoty 93 100,00 zł (w tym kwoty 51 100,00 zł tytułem utraty wartości działki i kwoty 42 000,00 zł tytułem kosztów rewitalizacji budynku) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od 13 października 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

Postanowieniem z 30 grudnia 2022 r. Sąd Rejonowy w Łasku stwierdził swoją niewłaściwość rzeczową i przekazał sprawę do Sądu Okręgowego
w S..

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie
od powodów kosztów procesu.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Powodowie są właścicielami nieruchomości położonej w O., gmina Z., oznaczonej numerem działki (...), o powierzchni 0,6448 ha, dla której Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli prowadzi księgę wieczystą (...), (dowód: odpis z księgi wieczystej - k. 14 - 14 verte; wypis
z rejestru gruntów - k. 15; mapa - k. 16).

Działka ta zabudowana jest parterowym budynkiem mieszkalnym
z poddaszem nieużytkowym wybudowany w 2003 r. oraz budynkami gospodarczymi. Budynek mieszkalny ma powierzchnię zabudowy wynoszącą 202,76 m ² i powierzchnię użytkową wynoszącą 161,36 m ², plus garaż (...) m ². Nieruchomość ma dostęp do drogi publicznej w odległości 70 m. Uzbrojona jest w przyłącze wodociągowe oraz energię elektryczną. Nieczystości odprowadzane są do szamba. Jest ona ogrodzona płotem z betonowych przęseł, a od strony zachodniej metalowymi panelami. Ogrzewanie budynku zapewnia piec
na ekogroszek. Budynek mieszkalny ma żelbetonowe fundamenty. Konstrukcja dachu jest drewniana, wielospadowa, pokryta dachówką ceramiczną. Okna
są plastikowe. Dla terenu tej działki nie ma aktualnie opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla gminy Z. opracowane jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, przyjęte uchwałą nr XXIV/178/2020 Rady Miejskiej w Z.
z 27 sierpnia 2020 r. Wynika z niego, że działka należąca do powodów położona jest na terenach zainwestowanych (tereny osadnictwa wiejskiego - głównie zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (60 %), tereny zabudowy mieszkaniowo
-usługowej, tereny zabudowy usługowej, tereny zabudowy produkcyjno-usługowej, składów i magazynów), (dowód: wypis z rejestru gruntów - k. 15; mapa - k. 16; opinia pisemna biegłego K. N. - k. 88 - 194).

W dniu 25 października 2016 r. Sejmik Województwa (...) podjął uchwałę nr XXIX/379/16 w sprawie utworzenia strefy ograniczonego użytkowania, w której nastąpiło przesunięcie granic poszczególnych podobszarów oznaczonych wyodrębnionymi izoliniami, która to uchwała uchyliła jednocześnie uchwałę z dnia 9 lutego 2010 roku w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego w Ł.. Zgodnie
z § 8 powołanej uchwały w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadza
się następujące ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu:

w podobszarze A:

• zakaz przeznaczania terenu pod zabudowę mieszkaniową jedno
  i wielorodzinną, zagrodową i zamieszkania zbiorowego, a także mieszkaniowo- usługową,

• zakaz tworzenia terenów rekreacyjno- wypoczynkowych,

• zakaz tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk,

• zakaz przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży;

w podobszarze B:

• zakaz tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk,

• zakaz przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy, (bezsporne).

Z § 9 tej uchwały wynika, że w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadza się następujące ograniczenia w zakresie korzystania z terenu:

w podobszarze A:

• zakaz budowy budynków jedno i wielorodzinnych oraz zamieszkania zbiorowego, zagrodowego, mieszkaniowo - usługowego, szpitali, domów opieki społecznej, a także obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,

• zakaz zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości lub części na budynki mieszkalne jedno- i wielorodzinne oraz zamieszkania zbiorowego, zabudowę zagrodową, mieszkaniowo- usługowe, szpitale, domy opieki społecznej, a także obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,

• dopuszcza się rozbudowę, odbudowę oraz nadbudowę istniejących szpitali, domów opieki społecznej i obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,

• dopuszcza się zmianę sposobu użytkowania budynków w całości lub części na cele mieszkaniowe oraz budowę nowych budynków mieszkalnych jednorodzinnych jako towarzyszących innym funkcjom,
  na warunkach określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego,

a w przypadku braku planu miejscowego, na warunkach określonych
w decyzji o warunkach zabudowy;

w podobszarze B:

• zakaz budowy szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających
  w porze nocy,

• zakaz zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości
  lub części na szpitale, domy opieki społecznej oraz obiekty związane
  ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających
  w porze nocy,

• dopuszcza się rozbudowę odbudowę oraz nadbudowę istniejących szpitali, domów opieki społecznej i obiektów związanych ze stałym
  lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, (bezsporne).

Z § 10 powyższej uchwały wynika, że w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadza się następujące wymagania techniczne dotyczące budynków:

w podobszarze A - w budynkach istniejących oraz nowoprojektowanych należy zapewnić właściwy klimat akustyczny w pomieszczeniach wymagających ochrony akustycznej, zgodnie z obowiązującymi normami, poprzez zastosowanie przegród budowlanych o odpowiedniej izolacyjności akustycznej;

w podobszarze B - w budynkach szpitali, domów opieki społecznej
i budynkach związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci
i młodzieży należy zapewnić właściwy klimat akustyczny
w pomieszczeniach wymagających ochrony akustycznej, zgodnie zobowiązującymi normami, poprzez zastosowanie przegród budowlanych o odpowiedniej izolacyjności akustycznej, (bezsporne).

Działka należąca do powodów znajduje się na terenie wyżej wspomnianego obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego w Ł.
w granicach podobszaru A, (dowód: opinia pisemna biegłego K. N. - k. 88 - 194).

Wprowadzenie wymienioną wyżej uchwałą obszaru ograniczonego użytkowania zmniejszyło wartość działki należącej do powodów o kwotę 51 100,00 zł, (dowód: opinia pisemna biegłego K. N. - k. 88
- 194).

Na skutek działania lotniska wojskowego dochodzi do przekroczenia dopuszczalnych norm hałasu na przedmiotowych działkach. Powodowie odczuwają związany z tym dyskomfort. Na datę wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania w 2016 r. budynek spełniał wymogi normatywne, natomiast nie spełniał podwyższonych wymogów z związanych z tym faktem.
W celu zapewnienia odpowiedniego klimatu akustycznego w pomieszczeniach budynku należy wykonać adaptację akustyczną polegającą na wymianie
7 okien/drzwi balkonowych w 6 pomieszczeniach na okna o zwiększonej izolacyjności akustycznej wraz z okapnikami, a ponadto w celu skompensowania braku możliwości otwierania okien podczas występowania hałasu należy zainstalować łącznie 6 wentylatorów sufitowych. Koszt tych prac adaptacyjnych wynosi 42 000,00 zł, (dowód: zeznania powódki - k. 260 verte i nagranie rozprawy z 25 maja 2023 r. - płyta - koperta - k. 264, minuta od 00:06:55 do 00:12:25; zeznania powoda - k. 260 verte i nagranie rozprawy z 25 maja 2023 r. - płyta - koperta - k. 264, minuta od 00:12:25 do 00:17:39; opinia pisemna biegłego K. N. - k. 88 - 194).

Powodowie zgłosili pozwanemu swoje roszczenia, wzywając go do zapłaty kwoty 100 000,00 zł (w tym kwoty 70 000,00 zł tytułem utraty wartości i kwoty 30 000,00 zł tytułem kosztów rewitalizacji akustycznej), w terminie 7 dni
od doręczenia wezwania, co nastąpiło 5 października 2018 r. Pozwany pismem
z 8 października 2018 r. odmówił ich uznania, (dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania i odbioru - k. 52 - 55; pismo - k. 56).

Powyższy stan faktyczny jest częściowo bezsporny, bowiem Sąd ustalił
go na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, których wiarygodność i prawdziwość nie była przez nie kwestionowana. Ponadto Sąd oparł stan faktyczny na zeznaniach powodów, którym przyznał wiarę w całości.

Sąd ustalił utratę wartości działki należącej do powodów; że na skutek działania lotniska wojskowego w Ł. dochodzi do przekroczenia dopuszczalnych norm hałasu na działkach należących do powodów; że budynek był dostatecznie wyciszony przed wejściem w życie powyższej uchwały; zakres robót potrzebnych do zapewnienia budynkowi odpowiedniego klimatu akustycznego i wartość prac koniecznych do zapewnienia budynkowi odpowiedniego klimatu akustycznego w oparciu o opinię biegłego K. N.. Opinię tę Sąd uznał za wiarygodną, albowiem jest jasna, wewnętrznie niesprzeczna oraz naukowo i logicznie uzasadniona. Została ona wykonana
w oparciu o oględziny nieruchomości oraz o przedstawioną przez strony dokumentację. Sporządzono ją z uwzględnieniem zasad fachowej wiedzy
i doświadczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 129 ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn., Dz. U. z 2022 r., poz. 2556 ze zm.), w związku
z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę.

Przesłankami wynikającymi z tej regulacji są: wejście w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, szkoda poniesiona przez właściciela nieruchomości, jej użytkownika wieczystego lub osobę, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości i związek przyczynowy między wprowadzonym ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości a szkodą.

Z powyższego przepisu wynika także, iż szkodą jest także zmniejszenie wartości nieruchomości, co koresponduje z pojęciem straty w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.

W orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego utrwalił
się pogląd, z którego wynika, że przy definiowaniu obszaru ograniczonego użytkowania trzeba dostrzegać z jednej strony związane z jego utworzeniem ograniczenia w zakresie sposobu korzystania z nieruchomości, z drugiej, przyczyny, które legły u podstaw utworzenia tego obszaru. Ograniczenia
są związane z konkretną nieruchomością położoną na tym obszarze i dotyczą każdego właściciela, gdyż dopóki będzie istniał obszar ograniczonego użytkowania, dopóty będą obowiązywały wprowadzone na jego terenie ograniczenia w zakresie przeznaczenia, wymagań technicznych dotyczących budynków oraz sposobu korzystania z gruntów.

Praktycznie zawsze obszar ograniczonego użytkowania ingeruje w prawo własności i w sferę wolności właściciela, wobec czego wyszczególnienie sytuacji, w których dojdzie do utworzenia go, jest wyczerpujące i wymaga uprzedniego stwierdzenia, że zastosowanie najlepszych dostępnych metod i środków
nie doprowadziło do utrzymania dopuszczalnych warunków środowiska. Konieczność utworzenia obszaru wynika z tego, że jest to jedyny sposób uzyskania efektu w postaci ochrony zasobów środowiska, który uwzględnić powinien wyczerpanie dostępnych środków i zasadę proporcjonalności przewidzianą w art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Samo już zatem utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania wskazuje na negatywne oddziaływanie lotniska na środowisko w stopniu wymagającym wprowadzenia ograniczeń
w wykonywaniu prawa własności. Ograniczenia te musi respektować każdy właściciel nieruchomości (patrz wyrok Sądu Najwyższego z 25 lutego 2009 r.,
II CSK 565/08, wyrok Sądu Najwyższego z 25 lutego 2009 r., II CSK 546/08, Lex 528219).

Mając powyższe na uwadze oraz zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, zwłaszcza opinię biegłego K. N., należy stwierdzić,
że wskutek wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania powodowie ponieśli szkodę, która polega na ograniczeniu w sposobie korzystania
z nieruchomości i zmniejszeniu jej wartości, ponieważ znajduje się ona w całości w podobszarze A obszaru ograniczonego użytkowania wprowadzonego uchwałą Nr XXIX/379/16 Sejmiku Województwa (...) z 25 października 2016 r.

Należy w tym miejscu dodać, że powodowie nie mogą dochodzić zakazania immisji hałasu przez lotnisko. Zatem mają ograniczoną możliwość wykonywania swojego prawa własności poprzez podejmowanie działań ochronnych. Wypada zauważyć, że nieruchomość jest dobrem inwestycyjnym i o ile nie jest wyłączona spod obrotu podlega regułom rynkowym, a jej wartość jest weryfikowana przez wolny rynek, niezależnie od tego czy właściciel zamierza ją zbyć, czy też nie poczynił w tym zakresie żadnych kroków (patrz wyroki Sądu Apelacyjnego
w P.: z 30 września 2009 r., I ACa 484/09, Lex 756606 i I ACa 772/09
z 17 czerwca 2010 r., Lex 756717). Zatem do zakresu szkody podlegającej naprawieniu na podstawie art. 129 ust. 2 cytowanej wcześniej ustawy należy obniżenie wartości nieruchomości wynikające z faktu, że jej właściciele będą musieli znosić dopuszczalne na tym obszarze immisje, np. hałas (patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 18 listopada 2010 r., I ACa 884/10, Lex 756735). (...) powodów znajduje się w pobliżu lotniska wojskowego w Ł., zatem hałas wytwarzany przez samoloty negatywnie postrzegany jest przez potencjalnych nabywców. Z opinii biegłego ds. wyceny nieruchomości wynika,
że zainteresowanie nabyciem nieruchomości w okolicach lotniska w obszarze ograniczonego użytkowania spadło, a ewentualni nabywcy mogą być skłonni
do ich kupna za niższą cenę. Dlatego Sąd ustalił za biegłym, że wartość rynkowa nieruchomości należącej do powodów uległa obniżeniu o kwotę 51 100,00 zł.

Przechodząc do drugiego roszczenia powodów, które dotyczyło zwrotu nakładów na rewitalizację akustyczną budynku, należy przytoczyć treść art. 136 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy, z którego wynika, że w razie określenia
na obszarze ograniczonego użytkowania wymagań technicznych dotyczących budynków, szkodą, o której mowa w przepisie art. 129 ust. 2 ustawy, są także koszty poniesione w celu wypełnienia tych wymagań przez istniejące budynki, nawet w przypadku braku obowiązku podjęcia działań w tym zakresie.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2022 r., zgodnie z którą właścicielowi nieruchomości położonej w strefie ograniczonego użytkowania, o której mowa w art. 135 ustawy prawo ochrony środowiska, nie przysługuje odszkodowanie w wysokości odpowiadającej kosztom zapewnienia w budynku znajdującym się na tej nieruchomości odpowiedniego klimatu akustycznego, jeżeli koszty te nie zostały poniesione. W niniejszej sprawie powodowie nie ponieśli jeszcze żadnych kosztów rewitalizacji akustycznej, jednakże należy mieć na uwadze, iż pogląd prawny wyrażony w tej uchwale jest wiążący jedynie dla sądu w sprawie, w której został wydany. Zdaniem Sądu powielenie tezy Sądu Najwyższego również w niniejszej sprawie byłoby krzywdzące dla powodów. Obecna lina orzecznicza mająca związek z lotniskiem wojskowym w Ł. kształtuje się odmiennie od tej wyrażonej w tym rozstrzygnięciu Sądu Najwyższego.

W orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego utrwalił
się pogląd, z którego wynika, że obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą jej wyrządzenia i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, istniejący
w chwili jej wyrządzenia do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób prawem przewidziany (patrz uchwała Sądu Najwyższego z 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01, OSNC 2002, zeszyt 6, poz. 74).

W tej sprawie obowiązek pozwanego do naprawienia szkody powodów, który polega na uiszczeniu odpowiedniej sumy pieniężnej, powstał z chwilą wejścia w życie uchwały Sejmiku Województwa (...). Ustalała ona bowiem zakres koniecznych do wykonania nakładów rewitalizacyjnych, zmierzających
do przyczynienia się do zwiększenia atrakcyjności nieruchomości niewpływającej na podniesienie jej wartości z uwagi na lokalizację w strefie ograniczonego użytkowania.

Budynek znajdujący się na nieruchomości powodów jest przeznaczony
na potrzeby mieszkaniowe i niewątpliwie wymaga ochrony akustycznej
na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie. Z opinii biegłego wynika, że nie spełnia on obowiązujących wymogów, a przez to nie zapewnia należytego klimatu akustycznego. Zdaniem Sądu, w celu ochrony akustycznej konieczne jest poczynienie nakładów, których koszty biegły określił na kwotę 42 000,00 zł.

Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł, jak w pkt 1 a wyroku, na podstawie art. 129 ust. 2 i art. 136 ust. 3 ustawy Prawo ochrony środowiska (tekst jedn., Dz. U. z 2022 r., poz. 2556 ze zm.), zasądzając na rzecz powodów od pozwanego kwotę 93 100,00 zł.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481
§ 1 k.c. w zw. z art. 455 k.c. W zakresie kwoty 81 100,00 zł odsetki należą się od 13 października 2018 r. Powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kwoty 100 000,00 zł (w tym kwoty 70 000,00 zł tytułem utraty wartości i kwoty 30 000,00 zł tytułem kosztów rewitalizacji akustycznej), w terminie 7 dni od doręczenia pisma, które ten otrzymał 5 października 2018 r. Pozwany już 8 października 2018 r. odmówił uznania roszczeń, zatem od dnia następnego pozwany pozostawał
w zwłoce z zapłatą kwoty 81 100,00 zł (51 100,00 zł tytułem utraty wartości
i kwoty 30 000,00 zł tytułem kosztów rewitalizacji akustycznej). W zakresie kwoty 12 000,00 zł, Sąd zasądził odsetki od 19 kwietnia 2023 r., bowiem pozwany
4 kwietnia 2023 r. otrzymał pismo rozszerzające powództwo. Zatem miał 14 dni (art. 455 k.c. - niezwłocznie) na zapłatę tej kwoty. Termin ten upłynął 18 kwietnia 2023 r., zatem od dnia następnego pozwany pozostawał w zwłoce.

Wobec powyższego, Sąd w pozostałej części powództwo o odsetki oddalił, o czym orzekł, jak w pkt 2 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł, jak w pkt 1 b wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c., gdyż powodowie wygrali sprawę w całości. Ponieśli oni koszty procesu
w wysokości 8 255,00 zł, w tym: 700,00 zł tytułem opłaty stosunkowej od pozwu, 3 955,00 zł tytułem opłaty od pisma rozszerzającego powództwo oraz 3 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego, które zostały ustalone na podstawie
§ 2 pkt 5 w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn., Dz. U. z 2018 r., poz. 265 ze zm.).

O brakujących kosztach procesu Sąd orzekł, jak w pkt 3 wyroku,
na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn., Dz. U. z 2022 roku, poz. 1125 ze zm.) w zw. z art. 98 k.p.c. Brakujące koszty procesu, to brakujące koszty opinii biegłego w wysokości 8 359,92 zł. Koszty
te pokrył Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Łasku, dlatego na rzecz tej jednostki zostały one przyznane.