Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: Justyna Raj

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2023 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa W. M.

przeciwko (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie, odszkodowanie i ustalenie odpowiedzialności na przyszłość

zasądza od pozwanego (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda W. M. tytułem zadośćuczynienia kwotę 234.000,00 (dwieście trzydzieści cztery tysiące) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty,

zasądza od pozwanego (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda W. M. tytułem odszkodowania kwotę 5.036,99 (pięć tysięcy trzydzieści sześć złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty,

ustala, że pozwany (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. ponosi odpowiedzialność na przyszłość za skutki wypadku, jakiemu uległ powód W. M. w dniu 14 listopada 2016 r.,

umarza postępowanie w zakresie żądania odszkodowania co do kwoty 5.036,99 (pięć tysięcy trzydzieści sześć złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy)

w pozostałym zakresie powództwo oddala,

zasądza od powoda W. M. na rzecz pozwanego (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 4.107,22 (cztery tysiące sto siedem złotych dwadzieścia dwa grosze) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu,

zasądza od powoda W. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 38.476,97 (trzydzieści osiem tysięcy czterysta siedemdziesiąt sześć złotych dziewięćdziesiąt siedem groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa i kwotę tę nakazuje ściągnąć z zasądzonego od pozwanego (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda W. M. roszczenia,

zasądza od pozwanego (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 19.821,47 (dziewiętnaście tysięcy osiemset dwadzieścia jeden złotych czterdzieści siedem groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 131/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 23 kwietnia 2018 r. powód W. M. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 270.073,98 zł, w tym kwoty 260.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kwoty 10.073,98 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 26 marca 2017 r. do dnia zapłaty oraz ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za mogące wystąpić w przyszłości skutki zdarzenia z dnia 14 listopada 2016 r. jeśli chodzi o zdrowie powoda a także kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

(pozew- k.3-11)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Podnosił, iż powód przyczynił się do powstania szkody w 50 %.

(odpowiedź na pozew- k.111-117)

Pismem procesowym złożonym na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2018 r. powód cofnął powództwo w zakresie kwoty 5.036,99 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 26 marca 2017 r. dochodzonej tytułem odszkodowania za utracony dochód, poniesione koszty leczenia i koszty zniszczonego mienia i wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa adwokackiego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według norm przepisanych – liczonych od kwoty pierwotnie dochodzonej od pozwanego ze względu na to, iż pozwany wypłacił powodowi kwotę, o jaką cofnął powództwo, dopiero po zapoznaniu się z pozwem a ponadto podtrzymywał powództwo w pozostałym zakresie. Na rozprawie tej pełnomocnik powoda oświadczył, iż cofniecie powództwa następuje ze zrzeczeniem się roszczenia i popierał powództwo w pozostałym zakresie. Pełnomocnik pozwanego natomiast wnosił o oddalenie powództwa.

(pismo procesowe powoda- k.171-175, protokół rozprawy z dnia 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:06:36 – 00:12:10 – koperta k.1076)

Pismem procesowym z dnia 8 sierpnia 2018 r. pozwany nie wyraził zgody na cofnięcie powództwa bez wyraźnego zrzeczenia się roszczenia oraz wniósł o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pismo procesowe pozwanego- k.188)

Na rozprawie w dniu 7 września 2018 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a pełnomocnik pozwanego wnosił o jego oddalenie.

(protokół rozprawy z dnia 7 września 2018 r. na płycie CD 00:02:01 – 00:05:12- koperta k.1076)

W piśmie procesowym z 16 marca 2023 r. powód rozszerzył powództwo i wnosił o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 705.036,99 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 26 marca 2017 r. do dnia zapłaty w tym kwoty 700.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia i kwoty 5.036,99 zł tytułem odszkodowania.

(pismo procesowe powoda- k.1030-1036)

Na rozprawie w dniu 23 czerwca 2023 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo w rozszerzonym kształcie i wnosił o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego a pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa.

(protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:01:28 – 00:29:222- koperta k.1076)

Sąd Okręgowy, ustalił co następuje:

W dniu 14 listopada 2016 r. powód W. M. jechał jako pasażer samochodem marki T. (...) nr rej. (...) należącym do K. G., którym kierował B. W.. Podczas jazdy powód zajmował miejsce pasażera z przodu pojazdu i nie był zapięty pasami bezpieczeństwa. We wnętrzu samochodu przewożone były w tym czasie opony i akumulator. Kierujący pojazdem poruszając się pomiędzy miejscowościami W. i R. w warunkach ograniczonej widoczności w terenie zalesionym przekroczył dopuszczalną prędkość i nie dostosował jej do warunków panujących na drodze oraz nie uwzględnił możliwości wtargnięcia na drogę dzikich zwierząt w wyniku czego podczas manewru omijania, gdy na drogę wtargnęła sarna, stracił panowanie nad pojazdem, który zjechał na lewą stronę drogi a później do rowu po czym przewrócił się na dach i koziołkował, po czym zatrzymał się na dachu na jedni, na którą koziołkując powrócił. Na skutek wypadku powód doznał obrażeń czaszki i twarzoczaszki.

(zeznania świadków: B. W.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:17:55 – 01:27:37- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, opinia łączna biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A. i medycyny sądowej J. K. (1)- k.446-460, uzupełniająca opinia pisemna łączna biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A. i medycyny sądowej J. K. (1)- k.712-717, uzupełniająca opinia pisemna biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A.- k.831-832, uzupełniająca opinia pisemna biegłego z zakresu medycyny sądowej J. K. (1)- k.851, uzupełniająca opinia pisemna łączna biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A. i medycyny sądowej J. K. (1)- k.964-966, uzupełniająca opinia pisemna łączna biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A. i medycyny sądowej J. K. (1)- k.1002-1003, kserokopia karty informacyjnej- k.197-198, wyrok Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 1 czerwca 2017 r. wydany w sprawie II K 212/17- k.86 załączonych akt Sądu Rejonowego w Sieradzu sygn. akt II 212/17)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 1 czerwca 2017 r. wydanym w sprawie sygn. akt II K 212/17 B. W. został uznany za winnego spowodowania powyższego wypadku.

(bezsporne, zeznania świadka B. W.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:17:55 – 01:27:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, wyrok Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 1 czerwca 2017 r. wydany w sprawie II K 212/17- k.86 załączonych akt Sądu Rejonowego w Sieradzu sygn. akt II 212/17)

Samochód, jakim poruszał się sprawca wypadku B. W., był ubezpieczony w zakresie OC w (...) Towarzystwie (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

(bezsporne, polisa ubezpieczeniowa- k.26-27)

Po wypadku powód znajdował się do połowy w samochodzie a górna połowa jego ciała zwisała na zewnątrz przez potłuczone okno drzwi. Z samochodu wyciągnął go jego kierowca, który po wypadku był w nim na swoim miejscu po czym wyczołgał się z niego przez wybite okno w drzwiach od jego strony. Aby wydobyć z samochodu powoda nie wchodził on do jego środka, by odpiąć pasy.

(zeznania świadka B. W.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:17:55 – 01:27:37- koperta k.1076, częściowo zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076)

Na miejsce zdarzenia wezwane zostało pogotowie. Kierowca samochodu biorącego udział w wypadku przekazał ratownikom medycznym informację o tym, iż powód w czasie jazdy nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa. Ratownicy medyczni rozcięli ubrania powoda i owinęli go folią a następnie przetransportowali go karetką pogotowia do Szpitala Wojewódzkiego w S., gdzie trafił na Szpitalny Oddział Ratunkowy. W szpitalu tym przeprowadzono wstępną diagnostykę, badano powodowi krew, wykonano RTG miednicy, klatki piersiowej i kręgosłupa, tomografię głowy i szyi oraz USC jamy brzusznej. Był on też konsultowany chirurgicznie i laryngologicznie. Zaopatrzono mu chirurgicznie powiekę oka i założono do obu krwawiących jam nosa tampony z adrenaliną. Stwierdzono mnogie złamania i krwiaki w obrębie twarzoczaszki. Ponieważ powód wymagał hospitalizacji w Oddziale (...) Szczękowo – Twarzowej, przetransportowano go do (...) Szpitala (...) Medycznej w Ł..

(zeznania świadków: B. W.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:17:55 – 01:27:37- koperta k.1076, M. B.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:27:37 – 01:46:30- koperta k.1076, M. M.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:46:30 – 02:03:57- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, kserokopia dokumentacji medycznej- k.29-31, kserokopia karty informacyjnej- k.197, kserokopia karty medycznych czynności ratunkowych- k.199)

Na Oddziale (...) Szczękowo – Twarzowej powód przebywał od dnia 14 listopada 2016 r. do dnia 15 listopada 2016 r. Podawano mu tam antybiotyki, utrzymywano tamponadę i stosowano zimne okłady oraz dietę papkowatą. Wykonano mu tam tomografię komputerową głowy, którą stwierdzono, tak jak poprzednio, rozległe, wieloodłoamowe złamania wszystkich zatok i oczodołów oraz pogorszenie obrazu CT. Skonsultowano też go tam neurochirurgicznie a po tej konsultacji został on przeniesiony na Oddział Neurochirurgii, (...) Kręgosłupa i Nerwów Obwodowych.

(zeznania świadków: M. B.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:27:37 – 01:46:30- koperta k.1076, M. M.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:46:30 – 02:03:57- koperta k.1076, kserokopia dokumentacji medycznej- k.32, k.205, k.325-335, k.338-340, k.385 kserokopia karty informacyjnej- k.203-204)

Na Oddziale Neurochirurgii, (...) Kręgosłupa i Nerwów Obwodowych powód przebywał od dnia 15 listopada 2016 r. do dnia 21 listopada 2016 r. Miał on tam wykonane badania tomograficzne kręgosłupa szyjnego i mózgowia oraz przysadki mózgowej i był leczony farmakologicznie.

(zeznania świadków: M. M.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:46:30 – 02:03:57- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, kserokopia dokumentacji medycznej- k.32, k.207-222, k.225-246, k.273-274, k.336-337, k.341, k.344, kk.384, kserokopia karty informacyjnej- k.223-224)

Powoda ponownie przeniesiono na Oddział (...) Szczękowo – Twarzowej. W dniu 22 listopada 2016 r. poddany on został zabiegowi repozycji złamania wieloodłamowego ścian przedniej zatoki czołowej, stropu oczodołu lewego oraz złamania szczęki typu LeFort II z unieruchomieniem minipłytkami tytanowymi. Po operacji wykonywano mu badanie tomografii komputerowej głowy, badanie RTG kolana, które wykazało złamanie dolnego bieguna rzepki z oderwaniem fragmentu kostnego i badanie USG kolana prawego. Powód był też konsultowany neurochirurgicznie, ortopedycznie i laryngologicznie i pod kątem rehabilitacyjnym. Miał on unieruchomioną nogę w ortezie. Powód został wypisany w dniu 29 listopada 2016 r. i skierowany do Oddziału Neurochirurgii, (...) Kręgosłupa i Nerwów Obwodowych celem wykonania plastyki przedniego dołu czaszki.

(zeznania świadków: M. B.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:27:37 – 01:46:30- koperta k.1076, M. M.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:46:30 – 02:03:57- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42 - koperta k.1076, kserokopia dokumentacji medycznej- k.33-37, k.40-43, k.248, k.275, k.345-383, k.386-417, k.422-425, kserokopia karty informacyjnej- k.38-39)

Na Oddziale Neurochirurgii, (...) Kręgosłupa i Nerwów Obwodowych powód przebywał od dnia 29 listopada 2016 r. do dnia 2 grudnia 2016 r. Prowadzono tam leczenie zachowawcze i zdyskwalifikowano go od interwencji. Został on wypisany do domu z zaleceniem kontynuowania leczenia w Poradni (...) Twarzowo – Szczękowej i zgłoszenia się na kontrolę do Poradni Neurochirurgicznej. Zalecono mu też przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych.

(zeznania świadka K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, kserokopia karty informacyjnej- k.44, kserokopia dokumentacji medycznej- k.45, k.56, k.247, k.249-266, k.267-272, k.275v-277)

W dniu 27 grudnia 2016 r. powód otrzymał od internisty skierowanie do Poradni Laryngologicznej z uwagi na ropne zapalenie ucha środkowego, które nie ulegało poprawie na skutek leczenia. Powód leczył się też później w Poradni Laryngologicznej na zapalenie trąbki słuchowej E., zaburzenia węchu i smaku, zawroty głowy i bezdech senny. Choć otrzymał skierowanie do Poradni Psychologicznej z uwagi na epizod depresyjny, nie leczył się w niej, gdyż nie byłoby to dobrze widziane w jego pracy.

( zeznania świadków: M. B.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:27:37 – 01:46:30- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37 - koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, kserokopia dokumentacji medycznej- k.47, k.51-55, k.76)

Po wypadku powód leczył się w Poradni (...) Twarzowo – Szczękowej. Leczył się on też w Poradni Neurologicznej z uwagi na drętwienie kończyn górnych, pourazowe bóle twarzy, zaburzenia równowagi i lęki nocne.

( zeznania świadków: M. B.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:27:37 – 01:46:30- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, kserokopia dokumentacji medycznej- k.59, k.62-67, k.75, k.278-282, k.315dokumentacja medyczna- k.72-74)

Od stycznia 2017 r. powód leczył się też u okulisty i w (...) z uwagi na podwójny obraz i ból oczu przy spojrzeniu ku górze.

(kserokopia dokumentacji medycznej- k.177-182, zaświadczenie- k.196)

W dniu 14 czerwcu 2017 r. powód trafił na Oddział Neurologii i Udarów Mózgu z powodu pourazowych przewlekłych bólów głowy, których nie miał przed wypadkiem. Wykonano mu tam badanie tomografii komputerowej głowy i był on konsultowany okulistycznie. Wykonano mu też punkcję lędźwiową. Został on wypisany do domu w dniu 21 czerwca 2017 r. z zaleceniem dalszego leczenia w Poradni Neurologicznej i POZ oraz przyjmowania doraźnie w razie bólu leków.

(zeznania świadka K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, kserokopia karty informacyjnej- k.61, kserokopia dokumentacji medycznej- k.283-314, k.316, k.321-324)

Powód w chwili wypadku miał 32 lata i był zdrowy. Przed wypadkiem pracował jako zawodowy żołnierz w 32 Bazie Lotnictwa Taktycznego w Ł. w stopniu starszego szeregowego. Służbę pełnił na stanowisku młodszego kierowcy i miał kontrakt od 18 lutego 2014 r. do 8 maja 2018 r. Przygotowywał się on do wyjazdu na misję. Powód hobbistycznie nurkował i dużo latał samolotem w ramach pracy. Po wypadku nie może tego robić ze względu na zmiany ciśnienia. Nie może już być strażakiem, bo nie może dźwigać i ma problemy z wchodzeniem po schodach.

( zeznania świadków: M. B.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:27:37 – 01:46:30- koperta k.1076, M. M.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:46:30 – 02:03:57- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, kserokopia kontraktu- k.77, kserokopia orzeczenia- k.78, kserokopia CV- k.79, fotografie- k.80)

Podczas pobytu w szpitalu powód przez dwa tygodnie przebywał w pozycji leżącej. Był on wówczas cewnikowany i pampersowany. W tym czasie podawano mu silne leki przeciwbólowe i był przywiązany do łóżka pasami aby nie wyrwał aparatury, pod którą był podpięty. Czuł on bóle głowy i kręgosłupa. Utracił smak i węch. Przez dwa tygodnie nie mógł jeść normalnych posiłków i w tym czasie podawano mu tylko płyny i kroplówki. W czasie pobytu w szpitalu w czynnościach życia codziennego pomagały mu pielęgniarki oraz żona i teściowa. Po dwóch tygodniach pobytu w szpitalu przy pomocy pielęgniarek powód siadał i spacerował. O., założoną podczas pobytu w szpitalu, powód musiał nosić przez 8 tygodni. Później czuł przy poruszaniu obecność odprysków kości. W ostatnim tygodniu swojego pobytu w szpitalu powód uczył się jeść i pić. Po wypisaniu ze szpitala przyjmował on leki przeciwbólowe. Nadal potrzebował pomocy osób trzecich przy czynnościach życia codziennego. Nie schodziły mu się szczęki górna i dolna, na które miał założone szyny, przez co przez trzy tygodnie nie mógł myć zębów. W tym czasie mógł przyjmować tylko posiłki płynne przez słomkę przez co często oddawał mocz co powodowało utrudnienia jego snu. Na skutek montażu drutów w szczęce powód miał zniszczone zęby. Po zdjęciu szyn, powód nie mógł swobodnie otwierać ust, gdyż szczęki mu się zastały. Mówił wówczas niewyraźnie. Miał on też zaburzenia czucia skóry na głowie. Powód nadal odczuwa bóle i zawroty głowy. Bóle głowy uzależnione są od pogody. Odczuwał on też bóle kostne twarzy a na zmianę pogody bolało go kolano. Zimą bolała go skóra na twarzy i musiał chodzić w kominiarce. Powód po wypadku czuł częściowo smak kwaśny i słodki a innych smaków nie czuł. Smak słony odzyskał pół roku po wypadku. Nadal nie czuje smaku gorzkiego i nie czuje zepsutych potraw. Po wypadku stracił on węch, którego nadal nie odzyskał. Przez długi czas po wypadku nie mógł on też kichać i ziewać. Zaczął on miejscowo łysieć. Teraz włosy nie rosną mu na miejscu, gdzie na głowie ma bliznę. Powód po wypadku ma bliznę na głowie sięgającą od ucha do ucha i miał też cofnięte oko. Po wypadku z uwagi na stosowaną dietę schudł 30 kg. Podczas jedzenia chciało mu się wymiotować. Obecnie nie odczuwa on przyjemności z jedzenia. Nie może on też jeść twardych rzeczy. Po wypadku widział on podwójnie na lewe oko, teraz widzi na nie podwójnie, gdy odwraca głowę w lewą stronę. Po wypadku powód nie mógł zajmować się dwójką swoich dzieci, które w chwili jego wypadku miały 4,5 roku. Z uwagi na jego zmieniony po wypadku wygląd jedno z dzieci nie poznało go a ponieważ nosił on metalowe szyny na szczęce, dzieci mówiły, że jest on robotem i się go bały. Po wypadku powód ma bóle uszu i zapalenia uszu, których kiedyś nie miał. Miał on też przez pół roku po wypadku problemy z błędnikiem i lęk wysokości, których wcześniej nie miał. Po wypadku ma on bezdech i problemy z oddychaniem na skutek czego chrapie podczas snu. Przez dwa miesiące po wypadku nie mógł on spać. Powód nie może gryźć twardych rzeczy, ma przesunięte szczęki o 2 mm. Po wypadku powód przejmował się swoim wyglądem. Obecnie powód przyjmuje leki przeciwbólowo doraźnie, kiedy odczuwa bóle głowy.

( zeznania świadków: M. B.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:27:37 – 01:46:30- koperta k.1076, M. M.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:46:30 – 02:03:57- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42 - koperta k.1076)

Po wypadku powód przebywał na zwolnieniu lekarskim od dnia wypadku do 14 maja 2017 r. Później na zwolnieniu lekarskim przybywał on od 14 lipca 2017 r. do 21 stycznia 2018 r. Gdy przebywał on na zwolnieniach pobierał zasiłek chorobowy, na skutek czego utracił dochód w wysokości 8.713,98 zł. W czasie, gdy przebywał na zwolnieniu nie otrzymywał diet, nagród i wynagrodzenia za służby. W styczniu 2018 r. otrzymał on zaświadczenie lekarskie o zdolności do pracy i wrócił do pracy w wojsku. Został on przeniesiony ze stanowiska kierowcy na stanowisko wartownika, gdyż 17 marca 2017 r. zostało mu zatrzymane prawo jazdy za kierowanie samochodem pod wpływem alkoholu. Został on za ten czyn skazany wyrokiem sądu, którym orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Po wypadku powód przechodzi pomyślnie testy sprawnościowe, jakim jest poddawany w pracy. Zalicza je teraz na ocenę dostateczną a wcześniej zaliczał je na ocenę bardzo dobrą. Obecnie powód awansował i pracuje jako dowódca warty. Odzyskał on już uprawnienia do kierowania pojazdami i posiada teraz prawo jady kategorii B.

( zeznania świadków: M. B.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:27:37 – 01:46:30- koperta k.1076, M. M.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:46:30 – 02:03:57- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, wykaz zwolnień- k.84, karty przychodów- k.85-87, kserokopia informacji- k.97)

Na poradę strabologiczną powód wydał w dniu 10 stycznia 2017 r. 200,00 zł, na konsultację specjalistyczną w dniu 30 stycznia 2017 r. 200,00 zł i na usługę medyczną w dniu 5 stycznia 2017 r. 100,00 zł. Na stabilizator kolana wydał on w dniu 14 grudnia 2016 r. 70,00 zł, gdyż resztę tego zakupu dofinansował Narodowy Fundusz Zdrowia. Za badanie RTG rzepki zapłacił on w dniu 28 grudnia 2016 r. 40,00 zł.

( zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, kserokopie paragonów- k.81, k.83, kserokopia faktury- k.82)

Na skutek wypadku uległo zniszczeniu specjalistyczne ubranie robocze powoda wartości o 600,00 zł i jego telefon o wartości 150,00 zł.

(bezsporne, zeznania świadków: M. M.- protokół rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 01:46:30 – 02:03:57- koperta k.1076, K. M.- protokół rozprawy z 7 września 2018 r. na płycie CD 00:05:12 – 00:38:37- koperta k.1076, zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42 - koperta k.1076)

Stan pasów bezpieczeństwa siedzeń kierowcy i pasażera w samochodzie T. (...) bezpośrednio po wypadku (zablokowane) oraz udokumentowane położenie taśm tych pasów bezpośrednio po wypadku (zwinięte) pozwalają wnioskować, że w chwili zaistnienia wypadku kierowca i powód nie byli zapięci pasami bezpieczeństwa. Złożony mechanizm kontaktowania się samochodu z nawierzchnią gruntową pobocza drogi, położenie powypadkowe tego samochodu w pozycji odwróconej – na dachu oraz udokumentowany stan wnętrza tego samochodu po wypadku pozwalają wskazać trzy możliwe źródła powstania obrażeń u powoda, tj. jego bezpośredni kontakt z elementami wnętrza samochodu, z ciałem niezapiętego pasem kierowcy oraz jego kontakt z ładunkiem przewożonym w samochodzie (opony, koła i akumulator). Dostępny materiał dowodowy nie pozwala wskazać jednoznacznie źródła powstania obrażeń u powoda a przez to wskazać jednoznacznego związku pomiędzy nie zapięciem przez powoda pasa bezpieczeństwa a doznanymi przez niego obrażeniami. Nawet w przypadku zapięcia przez powoda pasa bezpieczeństwa, prawdopodobieństwo powstania u niego obrażeń byłoby podobnie wysokie jak w przypadku ich nie zapięcia, co wynika głównie z tego, że pasy bezpieczeństwa stabilizują jedynie tułów w miejscu zajmowanym przez osobę jadącą w samochodzie, natomiast nie chronią głowy przed możliwością kontaktu z bocznymi elementami wnętrza samochodu i kontaktu z niezapiętym pasem kierowcą a także nie chronią głowy przed kontaktem z przemieszczającym się we wnętrzu samochodu ładunkiem. Z techniczno – medycznego punktu widzenia, dostępny materiał dowodowy nie pozwala wskazać jednoznacznie źródła powstania obrażeń powoda a przez to wskazać jednoznacznego związku pomiędzy niezapięciem przez niego pasa bezpieczeństwa, a doznanymi przez niego obrażeniami. Tym samym brak jest wystarczających przesłanek techniczno – medycznych do ustalenia, czy powód, jadąc jako pasażer bez zapiętego pasa bezpieczeństwa, przyczynił się do powstania lub zwiększenia nasilenia obrażeń, jakich doznał w wypadku. Nawet w przypadku zapięcia przez powoda pasów bezpieczeństwa, prawdopodobieństwo doznania przez niego obrażeń byłoby podobnie wysokie jak w przypadku ich niezapięcia, co wynikało głównie z tego, że pasy bezpieczeństwa stabilizują jedynie tułów w miejscu zajmowanym przez osobę jadącą w samochodzie, natomiast nie chronią głowy przed możliwością kontaktu z bocznymi elementami wnętrza samochodu i niezapiętym kierowcą a także nie chronią głowy przed kontaktem z przemieszczającym się we wnętrzu samochodu ładunkiem.

(opinia łączna biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A. i medycyny sądowej J. K. (1)- k.446-460, uzupełniająca opinia pisemna łączna biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A. i medycyny sądowej J. K. (1)- k.712-717, uzupełniająca opinia pisemna biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A.- k.831-832, uzupełniająca opinia pisemna biegłego z zakresu medycyny sądowej J. K. (1)- k.851, uzupełniająca opinia pisemna łączna biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A. i medycyny sądowej J. K. (1)- k.964-966, uzupełniająca opinia pisemna łączna biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A. i medycyny sądowej J. K. (1)- k.1002-1003)

Z punktu widzenia neurologicznego obrażenia powoda polegały na uszkodzeniu nerwów czaszkowych, tj. gałązki ocznej nerwu trójdzielnego z objawami pod postacią zaburzenia czucia z obszaru unerwienia tej gałązki. Na skutek uszkodzenia gałęzi nerwu trójdzielnego doszło do spaczenia smaku a na skutek przerwania licznych nitek węchowych do zaburzeń węchu. Uszkodzenie gałązki ocznej nerwu trójdzielnego spowodowało u powoda 15 % uszczerbku na zdrowiu a utrata powonienia w następstwie uszkodzenia przedniego dołu czaszkowego spowodowała u powoda 5 % uszczerbku na zdrowiu. Uszkodzenia nerwów są już trwałe a ich wyleczenie w sensie usunięcia skutków wypadku jest niemożliwe. W przyszłości jest możliwe ujawnienie się u powoda innych skutków wypadku w postaci zapalenia ośrodkowego układu nerwowego lub powikłań związanych z upośledzeniem możliwości przyjmowana pokarmów (np. zapalenie błony śluzowej żołądka) oraz powikłań z grupy obniżenia poczucia własnej wartości (zespoły depresyjne).

(opinia biegłego neurologa B. D.- k.481-482, uzupełniająca opinia pisemna biegłego neurologa B. D.- k.895-896)

W wyniku wypadku z punktu widzenia otolaryngologii powód doznał między innym wielołamowego złamania kości czaszki i twarzoczaszki – złamania przechodziły przez kości sitowia. U powoda w wyniku wypadku nastąpiło całkowite wyłączenie zmysłu węchu i uszkodzenie zmysłu smaku oraz ograniczenie wentylacji nosa po lewej stronie. Trwały uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu wynosi 10 %.

(opinia biegłego otolaryngologa A. L.- k.503-507, uzupełniająca opinia pisemna biegłego otolaryngologa A. L.- k.907-909, opinia uzupełniająca pisemna biegłego otolaryngologa A. L.- k.919-921)

Po wypadku powód ma na skalpie linijną, elastyczną, nieznacznie wklęsłą bliznę pooperacyjną w kolorze skóry, przebiegającą obustronnie od nasad małżowin usznych poprzez okolice skroniowo ciemieniowe i ciemieniową na obszarze skóry owłosionej głowy o szerokości około 0,2 cm. Jest ona dostrzegalna tylko w okolicach, gdzie wygolił on lub bardzo krótko ostrzygł włosy. Na skórze lewej powieki górnej można u niego też dostrzec, przy dokładnej obserwacji, bardzo wąską linijną, bladą bliznę przebiegającą przez jej środek, łukiem od lewego łuku brwiowego w kierunku brzegu rzęsowego. Nie ma ona żadnego wpływu na funkcję powieki. Blizny powoda są w zakresie chirurgii plastycznej trwałymi śladami po obrażeniach doznanych w wypadku (i ich operacyjnym leczeniu). Trwały uszczerbek na zdrowiu powoda w zakresie chirurgii plastycznej wynosi łącznie 2 %. Blizny powstałe u powoda pozostaną na jego ciele do końca życia, jednakże nie powodują rozstroju zdrowia ani dolegliwości. W zakresie chirurgii plastycznej nie należy się spodziewać u powoda w przyszłości jakichkolwiek negatywnych następstw wypadku. Elementy metalowe wstawione podczas operacji powoda w jego głowę nie są wyczuwalne przy dotyku.

(opinia biegłego chirurga plastycznego M. K. (1)- k.527-5230, uzupełniająca opinia pisemna biegłego chirurga plastycznego M. K. (1)- k.930-931)

W związku z udziałem w wypadku u powoda wystąpiły nieznacznie nasilone zaburzenia adaptacyjne. Od czasu tego zdarzenia powód nie był leczony psychiatrycznie i nie korzystał z porad psychologa. Wypadek był dla niego doświadczeniem bardzo stresującym, podobnie jak związane z nim długotrwałe leczenie i dolegliwości somatyczne. Powód przez długi czas pozostawał niesprawny fizycznie, nie był pewny swojej przyszłości, zarówno w funkcjonowaniu społecznym jak i zawodowym. Powodowało to ciągłe poczucie napięcia emocjonalnego, drażliwość, nadpobudliwość oraz labilność emocjonalną. Cierpiał na bezsenność i dokuczały mu koszmary senne. Wszystkie te objawy składają się na rozpoznane zaburzenia adaptacyjne. Odczuwane przez powoda dolegliwości pomimo tego, że doskwierały powodowi w codziennym funkcjonowaniu, nie miały jednak istotnego wpływu na jego życie. Własne możliwości adaptacyjne powoda i wsparcie bliskich mu osób, okazały się wystarczające, aby nie doszło do nasilenia zaburzeń w stopniu istotnym orzeczniczo. Lęk powoda przed prowadzeniem samochodu, to w istocie obawa przed kolejnymi zdarzeniami drogowymi i nie wchodzi w zakres patologii, a jest jedynie konsekwencją nabycia negatywnego doświadczenia. Obawy te nie były długotrwałe, bowiem powód już po 3 – 4 miesiącach od zdarzenia samodzielnie zaczął uczestniczyć w ruchu drogowym. Poziom nasilenia i charakter występujących zaburzeń adaptacyjnych nie spowodował u powoda wystąpienia trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym. W konsekwencji doznanych obrażeń w wypadku u powoda doszło do powstania wtórnych organicznych zmian w Ośrodkowym Układzie Nerwowym, które mają charakter trwały i spowodowały powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 30%.

(opinia biegłego psychiatry M. G.- k.557-564, uzupełniająca opinia pisemna biegłego psychiatry M. G.- k.941-946, opinia uzupełniająca biegłego psychiatry M. G.- k.985-988)

W wyniku wypadku powód doznał poważnych obrażeń, w tym urazu głowy. Konsekwencją doznanych obrażeń jest obecne uszkodzenie tkanek mózgu występujące w postaci zmian organicznych w obrębie Ośrodkowego Układu Nerwowego. W wyniku tych zaburzeń w obrazie klinicznym występuje wtórne obniżenie wyższych czynności psychicznych objawiające się zaburzeniami funkcji dotyczących analizy wzrokowej, wizualizacji przestrzennej, odróżniania szczegółów istotnych od nieistotnych. Obniżone są funkcje nominatywne mowy oraz występuje spowolnienie tempa przebiegu procesów umysłowych, zwiększona męczliwość, poczucie niepewności, podwyższony poziom stresu. Obecne są trudności w planowaniu strategicznym a podejmowane działania są sztywne i zachowawcze. Występują również trudności w funkcjonowaniu sfery emocjonalnej i psychospołecznej jak drażliwość, niecierpliwość, łatwe okazywanie gniewu czy złości, obniżony próg tolerancji na frustrację, podejmowanie działań impulsywnych, problemy z przewidywaniem skutków podejmowanie aktywności.

(opinia biegłego psychologa A. B.- k.596-600)

W wyniku wypadku powód doznał przede wszystkim wieloodłamowego złamania kości twarzoczaszki i urazu ośrodkowego układu nerwowego ze stłuczeniem mózgu i krwawieniem podpajęczynówkowym oraz złamań kości oczodołów czyli aparatu ochronnego narządu wzroku. Bezpośrednio po wypadku powód miał pełną ostrość wzroku. Występował u niego zez porażenny i dwojenie przy skrajnym odwiedzeniu gałek oraz zmiana w osadzeniu lewej gałki ocznej, co wynikało ze złamań kości oczodołu. Obecnie u powoda występuje pełna ostrość wzroku obu oczu. Utrzymuje się u niego dwojenie przy skrajnym odwiedzeniu lewej gałki ocznej, które ma charakter ubytku neurookulistycznego. Trwały uszczerbek na zdrowiu powoda z tego tytułu wynosi 5 %. Dwojenie ma charakter przewlekły i utrwalony i nie rokuje poprawą.

(opinia biegłego okulisty M. F.- k.619-641, uzupełniająca opinia pisemna biegłego okulisty M. F.- k.811-820)

W wyniku wypadku powód doznał wielokrotnych złamań kości czaszki i twarzoczaszki, tj. złamania kości podstawy czaszki, złamania przedniego dołu czaszki, wieloodłamowego złamania zatok czołowych, złamania kości szczękowych typu LeFort II, złamania stropów oczodołów, złamania sitowia, złamania rzepki prawej i złamania żeber. W zakresie chirurgii szczękowej istotne jest złamanie kości szczękowych typu LeFort II – rozejście szwu nosowo – czołowego i czołowo – szczękowego, przerwanie ciągłości zarysu przyśrodkowej ściany oczodołu, obustronne złamanie dolnego brzegu oczodołu i grzebienia oczodołowo – jarzmowego, złamanie środkowego odcinka przegrody nosa. Trwały uszczerbek na zdrowiu powoda wyniósł łącznie 16 %, w tym: 10 % na skutek złamania typu LeFort II i 6 % na skutek zaburzeń czucia w obrębie unerwienia I i II gałęzi nerwu trójdzielnego lewego. Ból i trzaski w stawach skroniowo – żuchwowych, występujące u powoda jako następstwo doznanego urazu podczas ruchów bocznych żuchwy to artropatia. Natomiast bóle i trzaski w stawach podczas szerokiego rozwierania to podwichnięcie. Dolegliwości te z dużym prawdopodobieństwem mogą ulec nasileniu. Występujące u powoda zaburzenia czucia czoła po stronie lewej, powieki górnej lewej, powieki dolnej lewej i policzka lewego, wiążą się z dyskomfortem podczas zabiegów pielęgnacyjnych na skórze twarzy. Leczenie powoda zostało zakończone w połowie lutego 2017 r. z wyjątkiem zmian w stawach skroniowo – żuchwowych jako następstwo urazu. Dolegliwości ze strony stawów będą trwać przewlekle wobec czego wskazana jest rehabilitacji dwa razy w roku aby utrzymać zmiany na obecnym poziomie. Obecny stan powoda z zakresu chirurgii szczękowej jest dobry z wyłączeniem zmian w stawach szczękowo – żuchwowych. Z zakresu chirurgii szczękowej rokowania są dobre z wyjątkiem pogorszenia się dysfunkcji stawów skroniowo – żuchwowych co wpływa na wydolność narzędzi żucia.

(opinia biegłego chirurga szczękowo – twarzowego J. K. (2)- k.643-668, uzupełniająca opinia pisemna biegłego chirurga szczękowo – twarzowego J. K. (2)- k.802-810)

Na skutek wypadku powód doznał złamania rzepki prawej, które należy traktować jako złamanie przezstawowe trójfragmentowe. Rzepki nie reponowano operacyjnie, więc nie było szansy na odtworzenie jej struktur anatomicznych. Złamanie zostało wygojone w nieprawidłowym ustawieniu, co obecnie ma wpływ na stan funkcjonalny prawego stawu kolanowego i jest powodem zgłaszanych przez powoda subiektywnych dolegliwości bólowych oraz ograniczeń lokomocyjnych. Narząd ruchu powoda jest statycznie i dynamicznie niewydolny a rokowanie odzyskania pełnej sprawności prawej kończyny dolnej jest złe. Z punktu widzenia ortopedycznego u powoda na skutek udziału w wypadku nastąpił trwały uszczerbek spowodowany złamaniem rzepki prawej w wysokości 10 %. Rokowania są u powoda złe. Pourazowe patologie strukturalne i funkcjonalne mają charakter zmian utrwalonych i postępujących. Dolegliwości bólowe i ograniczenia lokomocyjne będą występować u powoda do końca życia. W przyszłości należy się spodziewać wystąpienia przyśpieszonych zmian zwyrodnieniowych i chondromalacyjnych w obrębie prawego stawu kolanowego, co będzie skutkowało dalszymi ograniczeniami funkcjonalnymi, bólami tego stawu i koniecznością podjęcia leczenia ortopedycznego. Poniesione przez powoda koszty leczenia są uzasadnione i pozostają w związku z wypadkiem.

(opinia biegłego ortopedy R. K.- k.670-692, uzupełniająca opinia pisemna biegłego ortopedy R. K.- k.821-824)

Doznany przez powoda w wypadku uraz głowy w zakresie struktur kostnych, ze względu na rozległość uszkodzeń obszarów anatomicznych obejmujących zarówno podstawę przedniego dołu czaszki jak i twarzoczaszkę, stanowi punkt styku wielu specjalizacji takich jak chirurgia szczękowo – twarzowa, laryngologia, okulistyka i neurochirurgia. Ocena uszczerbku na zdrowiu powinna opierać się na ocenie uszkodzeń w odrębnych obszarach anatomicznych takich jak twarzoczaszka i kości zarówno sklepienia jak i podstawy czaszki. Złamanie typu L. F. II, którego leczenie jest domeną chirurgii szczękowo – twarzowej, z definicji nie obejmuje zakresu uszkodzeń sitowia, stropu oczodołów oraz zatok czołowych (czyli przedniego dołu czaszki). Ze strony neurochirurgicznej uszkodzenia w obrębie sitowia i stropu oczodołu stanowiących anatomiczny obszar podstawy przedniego dołu czaszki spowodowały 10 % trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda, w tym uszkodzenie sitowia skutkujące utratą powonienia – 5 % i uszkodzenie stropu oczodołu lewego – 5 %. Ze strony neurochirurgicznej powód doznał też 5 % trwałego uszczerbku na zdrowiu na skutek krwawienia wewnątrzczaszkowego. Utrata węchu u powoda jest nieodwracalna. Część objawów w postaci bólów głowy i zaburzeń równowagi, które stanowiły dużą uciążliwość w czasie do półtora roku od wypadku, zredukowała się. U powoda istnieje możliwość potencjalnego ujawnienia się odległych skutków zdrowotnych urazu doznanego w wypadku.

(opinia biegłego neurochirurga M. K. (2)- k.768-792, uzupełniająca opinia pisemna biegłego neurochirurga M. K. (2)- k.879-886)

Pełnomocnik powoda w dniu 20 lutego 2017 r. zgłosił mailowo szkodę pozwanemu nie wskazując wysokości dochodzonych roszczeń. W kolejnym mailu z dnia 22 lutego 2017 r. zażądał on zaliczki na poczet przyszłych wypłat w kwocie 15.000,00 zł i wskazywał jakich urazów ciała doznał powód w wypadku.

(zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, wydruki maili- akta szkodowe)

Na podstawie opinii medycznej traumatologa z dnia 24 lutego 2017 r. pozwany przyjął, iż udział w wypadku spowodował u powoda 26 % uszczerbku na zdrowiu. Decyzją z dnia 17 marca 2017 r. pozwany przyznał powodowi odszkodowanie za szkodę z tytułu ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków w kwocie 1.560,00 zł. Decyzją z dnia 17 marca 2017 r. pozwany przyznał powodowi także zadośćuczynienie w kwocie 10.000,00 zł. Na podstawie opinii medycznej traumatologa z dnia 6 kwietnia 2017 r., przyjął, iż udział w wypadku spowodował u powoda 36 % uszczerbku na zdrowiu. Decyzją z dnia 13 kwietnia 2017 r. pozwany przyznał powodowi dalsze zadośćuczynienie w kwocie 8.000,00 zł. Decyzją z dnia 26 kwietnia 2017 r. pozwany przyznał powodowi dalsze zadośćuczynienie w kwocie 18.000,00 zł. Decyzją z dnia 1 marca 2018 r. pozwany przyznał powodowi dalsze odszkodowanie za szkodę z tytułu ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków w kwocie 600,00 zł. Decyzją z dnia 7 czerwca 2018 r., wydaną po złożeniu przez powoda pozwu w przedmiotowej sprawie, pozwany przyznał powodowi kwotę 4.356,99 tytułem utraconych dochodów, kwotę 305,00 zł tytułem poniesionych kosztów leczenia i kwotę 375,00 zł tytułem kosztów zniszczonego mienia.

( zeznania powoda W. M.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:22 – 00:22:37 w zw. z protokołem rozprawy z 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:12:10 – 01:10:42- koperta k.1076, kserokopie decyzji- k.88-90, k.128-129, akta szkodowe, kserokopie opinii- k.91-92, kserokopie formularzy- k.93-96)

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w tej części, w której twierdził on, że przed wyciagnięciem go z samochodu przez kierującego nim próbował wydostać się z auta sam. Jego zeznania w tym zakresie pozostawały bowiem w sprzeczności z zeznaniami świadka B. W., który podawał, iż powód obudził się, gdy to on zaczął wyciągać go z auta.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda także w tej części, w której podawał on, że był w czasie jazdy zapięty pasami bezpieczeństwa. Jego zeznania pozostają w sprzeczności zarówno z dokumentację medyczną sporządzoną przez ratownika medycznego na miejscu wypadku jak i z opinią biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i medycyny sądowej.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w tej części, w której podawał, iż po wypadku bał się on jeździć samochodem. W ocenie Sądu, gdyby powód rzeczywiście bał się jeździć samochodem, nie zdecydowałby się na kierowanie samochodem pod wpływem alkoholu a powód już w krótkim czasie po wypadku został zatrzymany za jazdę pod wpływem alkoholu.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w tej części, w której podawał on, że po wypadku nie może on brać czynnego udziału w polowaniach, gdyż są one nielogiczne. Skoro powód jest żołnierzem zawodowym i w pracy strzela z broni, może też strzelać z broni na polowaniach. Powód nie wykazał zresztą, by na skutek wypadku utracił zezwolenie na posiadanie broni.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom powoda w tym zakresie, w którym podawał on, iż nie umie sobie zorganizować pracy. Zdaniem Sądu, gdyby tak było, nie awansowałby w pracy na stanowisko kierownicze, które wymaga posiadania zdolności organizacyjnych.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. M. w tej części, w której podawał on, że powód konsultował się psychologicznie, gdyż okoliczności takiej powód zaprzeczał.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął zeznania świadka M. S., gdyż w kontekście przeprowadzonych dowodów nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia. Okoliczność, że powód jechał nie mając zapiętych pasów bezpieczeństwa została już bowiem udowodniona dokumentacja medyczną sporządzoną na miejscu wypadku i korespondującą z jej treścią opinią biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i medycyny sądowej.

Sąd pominął też dowód z kolejnych uzupełniających opinii biegłych ortopedy i psychiatry uznając, iż nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia a wnioski o wydanie tych opinii złożone zostały przez pełnomocnika pozwanego jedynie w celu przewleczenia postępowania w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Właściciel samochodu, którym w czasie wypadku jako pasażer jechał powód, zawarł z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. Zakres ochrony ubezpieczeniowej i odpowiedzialności ubezpieczyciela uregulowany został przez ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 2277 ze zm.)

Zgodnie z art. 34 ust. 1 powołanego aktu prawnego z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Art. 36 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym w czasie gdy doszło do wypadku stanowił, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych – w przypadku szkód na osobie 5.000.000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych – ustalana przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu wyrządzenia szkody a w przypadku szkód w mieniu 1.000.000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych.

Podstawę odpowiedzialności kierującego ubezpieczonym pojazdem B. W., który przewoził z grzeczności powoda i doprowadził do wypadku, na skutek czego powód doznał szkody, jest art. 415 kc. Przepis ten stanowi, że kto z winy swojej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia.

B. W. został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za spowodowanie wypadku, w którym obrażeń ciała doznał powód. Stwierdzenie odpowiedzialności za szkodę kierującego ubezpieczonym u pozwanego samochodem jest w związku z tym równoznaczne z odpowiedzialnością za nią pozwanego na podstawie zawartej umowy ubezpieczenia OC pojazdu. Pozwany zresztą nie kwestionował, by B. W. ponosił winę za spowodowanie wypadku i już w toku likwidacji szkody przyjął swoją odpowiedzialność za szkodę wynikłą z tego zdarzenia drogowego wypłacając powodowi zadośćuczynienie. Po złożeniu przez pozwanego pozwu przyznał mu też odszkodowanie.

Zaistnienie u powoda obrażeń ciała spowodowało po jego stronie powstanie roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na podstawie art. 444 § 1 kc i art. 445 § 1 kc. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za szkodę doznaną przez powoda i przyznał mu przed wszczęciem procesu kwotę 36.000,00 zł z tytułu zadośćuczynienia a w toku procesu kwotę 5.036,99 zł jako odszkodowanie a w tym kwotę 4.356,99 zł tytułem utraconych dochodów, kwotę 305,00 zł tytułem poniesionych kosztów leczenia i kwotę 375,00 zł tytułem kosztów zniszczonego mienia.

W przedmiotowym procesie powód po cofnięciu powództwa w zakresie kwoty 5.036,99 zł wobec jej wypłaty przez pozwanego i po rozszerzeniu powództwa w zakresie żądania zadośćuczynienia dochodził dalszego zadośćuczynienia w kwocie 700.000,00 zł i dalszego odszkodowania w kwocie 5.036,99 zł.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym tj. art. 444 kc, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienie psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia). Trzeba mieć przy tym na względzie, że zadośćuczynienie obejmuje cierpienia zarówno już doznane jak i te, które wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Nadto prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę wyłącza mimo pogorszenia się stanu zdrowia przyznanie dalszego zadośćuczynienia za krzywdy, które można było przewidzieć w ramach podstawy przeprowadzonego sporu (porównaj uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r., III PZP 37/67 OSNCP 1968, z. 7, poz. 113)

Udział powoda w wypadku był dla niego z pewnością źródłem cierpień zarówno fizycznych jak i psychicznych. Po wypadku musiał on pozostawać w pozycji leżącej i wszystkie czynności fizjologiczne załatwiać na łóżku. W tym czasie wymagał on pomocy osoby trzeciej przy wszystkich czynnościach życia codziennego, co musiało być dla niego krępujące. Musiał się on też poddać operacji polegającej na repozycji szeregu złamań w obrębie twarzoczaszki, co z pewnością przysporzyło mu cierpień. Z uwagi na złamanie rzepki miał on też unieruchomioną nogę w ortezie, co też nie było komfortowe. Ponieważ odczuwał on dolegliwości bólowe ze strony głowy i kręgosłupa miał podawane leki przeciwbólowe. Z uwagi na uraz szczęk nie mógł on w czasie pobytu w szpitalu spożywać normalnych posiłków i w tym czasie miał podawane jedynie płyny i kroplówki, co spowodowało, że znaczenie schudł. Po wypisaniu ze szpitala powód nadal miał nogę w ortezie i miał zdrutowane szczęki. Z uwagi na jego zmieniony wygląd jego dzieci bały się go a jedno z nich nie poznało go, co musiało być dla niego bardzo przykre. Z uwagi na zdrutowanie szczęk, powód także po wypisaniu do domu nie mógł jeść pokarmów stałych i mógł on tylko pić przez słomkę pokarmy płynne. Powodowało to konieczność częstego korzystania przez niego z toalety, co zaburzało jego wypoczynek nocny. Po zdjęciu drutów ze szczęk, powód miał zniszczone zęby i nie mógł dobrze otwierać i zamykać ust, bo szczęki mu się zastały. Z tego powodu mówił on niewyraźnie, co stanowiło niewątpliwą dolegliwość dla niego. Na skutek wypadku stracił on węch i smak. Obecnie jego smak częściowo wrócił, węchu natomiast powód nie odzyskał do dziś, co jest nie tylko niekomfortowe ale też może być niebezpieczne dla niego. Powód nie odczuwa po wypadku przyjemności z jedzenia i nie może on też spożywać twardych rzeczy. Do dzisiaj odczuwa on dolegliwości bólowe ze strony głowy i wtedy musi przyjmować leki przeciwbólowe. Z powodu tych bóli był on zresztą hospitalizowany w szpitalu. Ma on także zawroty głowy. Przy odwracaniu głowy w lewo nadal widzi on podwójnie, choć do tego jego organizm już się przystosował. Powód zapada też na schorzenia laryngologiczne, których wcześniej nie miał. Nie rosną mu włosy na głowie w miejscu, gdzie ma bliznę pooperacyjną. Blizna na głowie jest u niego widoczna tylko wtedy, gdy krótko ogoli on włosy. Po wypadku powód musiał zrezygnować z latania samolotem i nurkowania. Musiał on też zrezygnować z akcji strażackich, choć wcześniej był ochotnikiem i jeździł na akcje. Po wypadku powód w stosunkowo krótkim czasie, bo po 6 miesiącach, wrócił do pracy w wojsku, gdzie nadal pracuje jako żołnierz zawodowy, co świadczy o tym, że ma on wymaganą sprawność do wykonywania tego typu pracy. Choć powód wskazywał, że jego oceny w pracy z testów sprawnościowych obniżyły się, to jednak testy te nadal przechodzi on pozytywnie. Gdyby nie fakt, że powód utracił prawo jazdy na skutek jazdy pod wpływem alkoholu, wróciłby on po wypadku na to samo stanowisko, jakie miał przed wypadkiem. Choć powód doznał poważnych obrażeń twarzoczaszki, obecnie nie jest to widoczne

Skutki wypadku powód odczuwa do dziś. Uszkodzenie gałązki ocznej nerwu trójdzielnego spowodowało u powoda 15 % uszczerbku na zdrowiu a utrata powonienia w następstwie uszkodzenia przedniego dołu czaszkowego spowodowała u powoda 5 % uszczerbku na zdrowiu. Całkowite wyłączenie zmysłu węchu i uszkodzenie zmysłu smaku oraz ograniczenie wentylacji nosa po lewej stronie spowodowały u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10 %. Blizny, jakie powód ma na skalpie i powiece, spowodowały u niego trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 2 %. Wtórne organiczne zmiany powstałe na skutek wypadku w Ośrodkowym Układzie Nerwowym powoda powodują trwały uszczerbek na jego zdrowiu w wysokości 30%. Powstałe u powoda w wyniku wypadku dwojenie przy skrajnym odwiedzeniu lewej gałki ocznej spowodowało u niego trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5 %. Złamania kości szczękowych typu LeFort II spowodowały u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10 % a zaburzenia czucia w obrębie unerwienia I i II gałęzi nerwu trójdzielnego lewego spowodowały 6 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Złamanie rzepki prawej spowodowało u powoda powstanie uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10 %. Uszkodzenia w obrębie sitowia i stropu oczodołu stanowiących anatomiczny obszar podstawy przedniego dołu czaszki spowodowały 10 % trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda, w tym uszkodzenie sitowia skutkujące utratą powonienia – 5 % i uszkodzenie stropu oczodołu lewego – 5 %. Ze strony neurochirurgicznej powód doznał też 5 % trwałego uszczerbku na zdrowiu na skutek krwawienia wewnątrzczaszkowego.

Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1962 r., IV CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, nie publ.)

Sąd doszedł do przekonania, że adekwatne do rozmiaru doznanej przez powoda na skutek wypadku krzywdy a jednocześnie nie pozostające w oderwaniu od stosunków majątkowych społeczeństwa będzie zadośćuczynienie w łącznej kwocie 270.000,00 zł.

Pozwany twierdził, iż powód przyczynił się do powstania doznanych w wypadku urazów w 50 % przez to, iż nie miał on zapiętych pasów bezpieczeństwa. Choć przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż powód faktycznie podróżował bez zapiętych pasów bezpieczeństwa to jednak z opinii biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i medycyny sądowej wynika, iż nawet w przypadku zapięcia przez powoda pasa bezpieczeństwa, prawdopodobieństwo powstania u niego obrażeń byłoby podobnie wysokie jak w przypadku ich nie zapięcia, co wynika głównie z tego, że pasy bezpieczeństwa stabilizują jedynie tułów w miejscu zajmowanym przez osobę jadącą w samochodzie, natomiast nie chronią głowy przed możliwością kontaktu z bocznymi elementami wnętrza samochodu i kontaktu z niezapiętym pasem kierowcą a także nie chronią głowy przed kontaktem z przemieszczającym się we wnętrzu samochodu ładunkiem. Brak zapięcia pasów bezpieczeństwa przez powoda nie pozostaje zatem w adekwatnym związku przyczynowym z powstałymi u niego na skutek wypadku obrażeniami.

Ponieważ powód otrzymał już od pozwanego zadośćuczynienie w kwocie 36.000,00 zł, Sąd zasądził od pozwanego na jego rzecz tytułem zadośćuczynienia różnicę pomiędzy zadośćuczynieniem należnym a jego wypłaconą częścią w kwocie 234.000,00 zł a w pozostałym zakresie żądanie w zakresie zasądzenia zadośćuczynienia jako niezasadne oddalił.

Świadczenie z tytułu zadośćuczynienia, jak każde odszkodowawcze świadczenie pieniężne, podlega co do odsetek zasadom art. 481 § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem, odsetki należą się wierzycielowi od chwili, gdy świadczenie pieniężne stało się wymagalne a dłużnik go nie spełnił. Dłużnik ma obowiązek spełnić świadczenie pieniężne dopiero od chwili, gdy wskazana została jego wysokość. Dopiero bowiem od tej chwili można mówić o „świadczeniu pieniężnym” w rozumieniu art. 481 § 1 kc.

Z charakteru świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru doznanej krzywdy, ze swej istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z następstwami naruszenia dobra osobistego, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika. (porównaj wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r. II PR 257/70, OSNC 1971/6/103).

Powód zawiadomił pozwanego o wypadku mailowo w dniu 22 lutego 2018 r. W zawiadomieniu tym jednak nie wskazywał jakiej kwoty zadośćuczynienia i odszkodowania domaga się od pozwanego. W kolejnym mailu z dnia 22 lutego 2017 r. zażądał on zaliczki na poczet przyszłych wypłat w kwocie 15.000,00 zł wskazując na to, iż podstawą wypłat miał być uszczerbek na jego zdrowiu. Przed wszczęciem procesu pozwany wypłacił powodowi z tytułu zadośćuczynienia kwotę 36.000,00 zł a więc kwotę przekraczającą wysokość jego żądania. Dalsze żądanie zasądzenia zadośćuczynienia w kwocie 260.000,00 zł powód zgłosił w pozwie doręczonym pozwanemu w dniu 25 maja 2018 r.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych pozwany obowiązany był do wypłaty zadośćuczynienia w terminie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. Jednakże, stosownie do treści art. 14 ust. 2 tejże ustawy, jeżeli w tym terminie wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda ustawowe odsetki za opóźnienie od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia od dnia 26 czerwca 2018 r. a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odsetek oddalił.

Dalsze roszczenie powoda znajduje podstawę w art. 444 § 1 kc, z którego wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe
z tego powodu koszty. Naprawienie szkody obejmuje więc w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne), jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia oraz inne dodatkowe koszty związane z doznanym uszczerbkiem (koszty przejazdów, wyżywienia itp.). Koszty objęte kompensacją muszą być uzasadnione ze względu na rodzaj i rozmiary poniesionego uszczerbku i pozostawać w adekwatnym związku przyczynowym.

Z tytułu odszkodowania powód dochodził pozwem zwrotu wydatków poniesionych na leczenie, zwrotu utraconych dochodów i odszkodowania za zniszczony w wypadku telefon i odzież specjalistyczną w łącznej kwocie 10.073,98 zł. Wcześniej nie żądał on od powoda żadnych kwot tytułem odszkodowania. Pozwany przyznał, iż powód na skutek udziału w wypadku doznał szkody w wysokości dochodzonej pozwem i w toku procesu wypłacił mu połowę tej kwoty uznając, iż powód przyczynił się do szkody w 50 %. Ponieważ jednak, jak to wyżej wskazano, pozwany nie wykazał, by powód przyczynił się do powstania szkody, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem odszkodowania brakującą kwotę 5.036,99 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odsetek Sąd oddalił jako niezasadne.

Szkody na osobie nie zawsze powstają jednocześnie ze zdarzeniem, które wywołało uszkodzenie ciała. Są one z istoty swej rozwojowe. Poszkodowany z reguły nie może w chwili wszczęcia procesu dochodzić wszystkich roszczeń, jakie mogą mu przysługiwać z określonego stosunku prawnego, ponieważ uszkodzenia ciała są z reguły wielorakie i zwłaszcza w wypadkach cięższych uszkodzeń wywołują niekiedy skutki, których dokładnie nie można określić ani przewidzieć, gdyż są one zależne od indywidualnych właściwości organizmu, osobniczej wrażliwości, przebiegu leczenia i rehabilitacji oraz wielu innych czynników. Przy uszkodzeniu ciała lub doznaniu rozstroju zdrowia poszkodowany może określić podstawę żądanego odszkodowania jedynie w zakresie tych skutków, które już wystąpiły, natomiast nie może określić dalszych skutków jeszcze nieujawnionych, których jednak wystąpienie jest prawdopodobne. Wobec tego na podstawie art. 189 kpc, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd ustalił odpowiedzialność pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia 14 listopada 2016 r., jakiemu uległ powód.

Ponieważ powód cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie żądania odszkodowania co do kwoty 5.036,99 zł na podstawie art. 203 § 1 kc Sąd umorzył postępowanie w zakresie żądania odszkodowania co do tej kwoty.

Powód dochodził w przedmiotowym procesie zasądzenia kwoty 710.073,98 zł. W toku procesu cofnął on powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty 5.036,99 zł, gdyż pozwany wypłacił mu tę kwotę. Ponieważ jednak powód nie zgłaszał pozwanemu żądania odszkodowania a pozwany uznał je co do wypłaconej kwoty 5.036,99 zł, powoda należy traktować jako przegrywającego sprawę w tym zakresie (art. 101 kpc). Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 239.036,99 zł. Jego żądania zatem uwzględnione zostały w 34 %. Zgodnie z art. 100 kpc w takiej też proporcji Sąd rozdzielił koszty procesu.

Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się: część opłaty od pozwu w kwocie 2.000,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 10.800,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 7 w zw. z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.). W sumie powód poniósł koszty procesu w wysokości 12.800,00 zł.

Poniesione przez pozwanego koszty procesu to wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 10.800,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 5 w zw. z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 265ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł i część wynagrodzenia biegłego w kwocie 2.000,00 zł. W sumie pozwany poniósł koszty procesu w wysokości 12.817,00 zł.

Łącznie zatem koszty postępowania poniesione przez strony wyniosły 25.617,00 zł. Powód powinien ponieść 66 % tych kosztów a więc kwotę 16.907,22 zł. Ponieważ poniósł on niższe koszty Sąd zasądził od niego na rzecz pozwanego kwotę 4.107,22 zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez niego kosztów procesu.

W sprawie pozostały nie pokryte: część opłaty od pozwu w kwocie 33.504,00 zł i koszty opinii biegłych w kwocie 24.794,44 zł. Łącznie nie pokryte koszty procesu wyniosły 58.298,44 zł.

Co do nie pokrytych kosztów procesu to Sąd na podstawie 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r., poz. 1144 ze zm.) zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu 66 % tych kosztów czyli kwotę 38.476,97 zł i kwotę tą nakazał ściągnąć z zasądzonego od pozwanego na jego rzecz roszczenia a na podstawie art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 19.821,47 zł, która stanowi 34 % tych kosztów i odpowiada stosunkowi, w jakim pozwany przegrał sprawę.