Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: Agnieszka Sobolczyk

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2022 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa D. G.

przeciwko W. G.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli

1  oddala powództwo,

2  zasądza od powoda D. G. na rzecz pozwanego W. G. kwotę 10.817,00 (dziesięć tysięcy osiemset siedemnaście) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu,

zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu na rzecz adwokata S. A. kwotę 7.200,00 (siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu wraz z należnym podatkiem VAT w kwocie 1.656,00 (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt sześć) złotych.

Sygn. akt I C138/21

UZASADNIENIE

do pkt 1 i 2 wyroku z dnia 28 stycznia 2022 r.

W pozwie z dnia 22 marca 2021 r. wniesionym do Sądu Rejonowego w Wieluniu powód D. G. wnosił o nakazanie pozwanemu W. G. złożenia oświadczenia woli, którego treścią jest przeniesienie na rzecz powoda własności gospodarstwa rolnego położonego w R., gm. C. stanowiącego działki o numerach (...) o łącznej powierzchni 4,4575 ha, zabudowanego budynkiem mieszkalnym, dla którego w Sądzie Rejonowym w Wieluniu prowadzona jest księga wieczysta KW nr (...) oraz o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

(pozew- k.2-4)

Postanowieniem z dnia 31 marca 2021 r. Sąd Rejonowy w Wieluniu stwierdził swą niewłaściwość rzeczową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Sieradzu.

(postanowienie- k.21)

W odpowiedzi na pozew pozwany wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odpowiedź na pozew- k.33-37)

Na rozprawie w dniu 15 października 2021 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów postępowania według norm przepisanych.

(protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:03:04 – 00:03:57- koperta k.124)

Na rozprawie w dniu 14 stycznia 2022 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

(protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:02:21 – 01:46:01- koperta k.124)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód D. G. był właścicielem nieruchomości położonej w R., gm. C. oznaczonej numerami działek (...) o łącznej powierzchni 4,45 ha, dla której w Sądzie Rejonowym w Wieluniu prowadzona jest księga wieczysta KW nr (...). W budynku mieszkalnym na tej nieruchomości zamieszkiwali jego rodzice, którzy darowali mu tę nieruchomość w 1995 r., na rzecz których powód ustanowił służebność mieszkania.

(bezsporne, zeznania świadka A. G. (1) protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:14:41 – 01:31:15 - koperta k.124, kserokopie wypisów aktów notarialnych- k.13-15, k.72-75, kserokopia wydruku z księgi wieczystej- k.5-12)

W dniu 5 listopada 2010 r. powód zawarł z będącym jego bratem pozwanym W. G. umowę darowizny, na mocy której darował mu należącą do niego nieruchomość położoną w R. objętą księgą wieczystą KW nr (...) prowadzoną w Sądzie Rejonowym w Wieluniu. W czasie, gdy doszło do zawarcia umowy darowizny, powód odbywał karę pozbawienia wolności i deklarował, że nie chce opiekować się rodzicami mieszkającymi na terenie tej nieruchomości.

(zeznania świadków: A. G. (2)- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:59:26 – 01:25:00- koperta k.124, K. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:25:00 – 01:43:21- koperta k.124, S. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:44:53 – 01:55:54- koperta k.124, B. Z. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:06:21 – 00:35:02 - koperta k.124, M. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:44:30 – 01:04:05 - koperta k.124, zeznania powoda D. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:33:49 – 01:39:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:04:34 – 00:33:16- koperta k.124, zeznania pozwanego W. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:39:24 – 01:41:20 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:33:16 – 00:58:21- koperta k.124, kserokopia wypisu aktu notarialnego z dnia 5 listopada 2010 r.- k.13-15)

W czasie, gdy strony zawierały umowę darowizny, stosunki między nimi były dobre. Po zawarciu tej umowy ziemie rolne wchodzące w skład darowanej pozwanemu nieruchomości uprawiała żona powoda. Po tym jak powód wyszedł z więzienia w 2011 r., ziemie te uprawiał on z żoną, a gdy wyjeżdżał do pracy za granicę, ziemie te uprawiała jego żona z pomocą dzieci.

(zeznania świadków: A. G. (2)- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:59:26 – 01:25:00- koperta k.124, K. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:25:00 – 01:43:21- koperta k.124, S. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:44:53 – 01:55:54- koperta k.124, B. Z. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:06:21 – 00:35:02 - koperta k.124, M. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:44:30 – 01:04:05 - koperta k.124, A. G. (1) protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:14:41 – 01:31:15 - koperta k.124, zeznania powoda D. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:33:49 – 01:39:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:04:34 – 00:33:16- koperta k.124, zeznania pozwanego W. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:39:24 – 01:41:20 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:33:16 – 00:58:21- koperta k.124)

1.  Relacje pomiędzy stronami pogorszyły się w 2019 r., kiedy to pozwany przestał wyrażać zgodę na nieodpłatne korzystanie przez rodzinę powoda z jego ziem i chciał te ziemie powodowi wydzierżawić. Na przekazane powodowi ustnie propozycje zawarcia umowy dzierżawy, powód nie odpowiedział wobec czego pozwany wystosował do niego pismo z dnia 13 maja 2019 r., w którym zażądał od niego zaprzestania użytkowania jego ziem i wydania mu ich. Pismo to zostało odebrane przez żonę powoda w dniu 20 maja 2019 r. Po jego otrzymaniu powód nie zamierzał zaprzestać korzystania z ziem pozwanego wobec czego pozwany w piśmie z dnia 26 lutego 2020 r. poinformował go, że zamierza sam prowadzić własne gospodarstwo rolne i każdą ingerencję powoda w jego nieruchomość traktować będzie jako naruszenie jego prawa własności. Pismo to w dniu 28 lutego 2020 r. odebrała żona powoda.

2.  (zeznania świadków: A. G. (2)- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:59:26 – 01:25:00- koperta k.124, K. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:25:00 – 01:43:21- koperta k.124, B. Z. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:06:21 – 00:35:02- koperta k.124, zeznania powoda D. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:33:49 – 01:39:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:04:34 – 00:33:16- koperta k.124, zeznania pozwanego W. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:39:24 – 01:41:20 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:33:16 – 00:58:21- koperta k.124, kserokopie pism- k.61-62, k.64, kserokopie zwrotnych potwierdzeń odbioru pism- k.63, k.65)

3.  Strony od dłuższego czasu nie spotykają się i nie rozmawiają ze sobą. Widują się jedynie przypadkowo na podwórkach, bo ich posesje graniczą ze sobą.

4.  (zeznania świadków: A. G. (2)- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:59:26 – 01:25:00- koperta k.124, K. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:25:00 – 01:43:21- koperta k.124, S. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:44:53 – 01:55:54- koperta k.124, B. Z. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:06:21 – 00:35:02- koperta k.124, zeznania powoda D. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:33:49 – 01:39:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:04:34 – 00:33:16- koperta k.124)

5.  Choć pozwany nie zgadzał się na korzystanie przez powoda z jego ziem, powód nie zamierzał zrezygnować z dokonywania na nich upraw. W dniach 10 marca 2020 r. i 20 marca 2020 r. wjechał on ciągnikiem na należącą do pozwanego działkę nr (...) i wykonywał tam prace polowe, choć pozwany wzywał go do zaprzestania tych prac. W związku z tym przeciwko powodowi toczyło się postępowanie karne o popełnienie wykroczeń z art. 157 § 1 kw, za które to wykroczenia został on ukarany wyrokiem Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 25 września 2020 r. wydanym w sprawie sygn. akt II W 176/20.

(zeznania świadków: A. G. (2)- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:59:26 – 01:25:00- koperta k.124, K. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:25:00 – 01:43:21- koperta k.124, B. Z. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:06:21 – 00:35:02 - koperta k.124, zeznania powoda D. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:33:49 – 01:39:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:04:34 – 00:33:16- koperta k.124, częściowo zeznania pozwanego W. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:39:24 – 01:41:20 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:33:16 – 00:58:21- koperta k.124, kserokopia wyroku- k.69-70)

Ponieważ powód nie pogodził się z tym, że pozwany zakazał mu korzystania ze swoich ziem i wydzierżawił swoje ziemie, w dniu 22 września 2020 r. zaczął wykopywać dreny ze zjazdów na działkę zabudowaną pozwanego i na jego działkę rolną. O uszkodzeniu tych zjazdów pozwany powiadomił policję. Po dokonanym zgłoszeniu policjanci z powodem udali się do pozwanego na podwórko. W obecności policji strony awanturowały się ze sobą. W sprawie rozkopania mostków dojazdowych na nieruchomości pozwanego wszczęte zostało postępowanie karne. Postępowanie to nadal się toczy a przeciwko powodowi skierowany został do sądu akt oskarżenia.

( zeznania świadków: K. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:25:00 – 01:43:21- koperta k.124, S. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:44:53 – 01:55:54- koperta k.124, B. Z. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:06:21 – 00:35:02 - koperta k.124, D. K. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:36:18 – 00:44:30 - koperta k.124, M. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:44:30 – 01:04:05 - koperta k.124, D. B. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:04:05 – 01:14:41 - koperta k.124, A. G. (1) protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:14:41 – 01:31:15 - koperta k.124, zeznania powoda D. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:33:49 – 01:39:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:04:34 – 00:33:16- koperta k.124, zeznania pozwanego W. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:39:24 – 01:41:20 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:33:16 – 00:58:21- koperta k.124, kserokopia zawiadomienia- k.71, kserokopia postanowienia- k.97-99)

Pozwany zawiadamiał policję o prowadzeniu przez powoda prac na jego polu pomimo jego sprzeciwu i o rozkopywaniu przez powoda mostków dojazdowych na jego działki. Po zawarciu umowy darowizny nie zawiadamiał on nigdy policji, o czynach, jakie miałby popełniać powód, a których ten nie popełnił.

(zeznania świadków: A. G. (2)- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:59:26 – 01:25:00- koperta k.124, K. G.- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 01:25:00 – 01:43:21- koperta k.124, B. Z. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:06:21 – 00:35:02 - koperta k.124, A. G. (1) protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:14:41 – 01:31:15 - koperta k.124, A. G. (1) protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:14:41 – 01:31:15 - koperta k.124, zeznania powoda D. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:33:49 – 01:39:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:04:34 – 00:33:16- koperta k.124, zeznania pozwanego W. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:39:24 – 01:41:20 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:33:16 – 00:58:21- koperta k.124)

Powód jest w konflikcie z rodzicami, którzy zamieszkują razem z pozwanym w jego domu. Nie przychodzi on do rodziców nawet wtedy, gdy pozwanego nie ma w domu. Pozwany nie zabraniał mu nigdy do nich przychodzić.

(zeznania świadków: A. G. (2)- protokół rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:59:26 – 01:25:00- koperta k.124, B. Z. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:06:21 – 00:35:02 - koperta k.124, M. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 00:44:30 – 01:04:05 - koperta k.124, A. G. (1) protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:14:41 – 01:31:15 - koperta k.124, zeznania pozwanego W. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:39:24 – 01:41:20 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:33:16 – 00:58:21- koperta k.124)

W wystosowanym do pozwanego piśmie z dnia 12 marca 2021 r. powód złożył mu oświadczenie o odwołaniu darowizny nieruchomości położonej w R. wskazując, iż przyczyną odwołania darowizny jest jego rażąca niewdzięczność względem niego polegająca na nagannym i aroganckim zachowaniu w stosunku do niego, wszczynaniu wobec niego postępowań karnych i składaniu zawiadomień o niedopełnionych przez niego czynach do organów ścigania oraz uniemożliwianiu mu dalszego wykorzystywania w celach rolniczych przekazanych mu przez powoda gruntów rolnych. Wezwał w nim też pozwanego do stawienia się w terminie 3 dni od odbioru tego pisma w wybranej przez pozwanego kancelarii notarialnej w W. celem sporządzenia w formie aktu notarialnego umowy odwołania darowizny. Pismo to zostało odebrane przez matkę pozwanego w dniu 15 marca 2021 r.

(bezsporne, zeznania powoda D. G. protokół rozprawy z dnia 14 stycznia 2022 r. na płycie CD 01:33:49 – 01:39:24 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 15 października 2021 r. na płycie CD 00:04:34 – 00:33:16- koperta k.124, oświadczenia o odwołaniu darowizny- k.16, kserokopia potwierdzenia odbioru pisma- k.17)

Pozwany nie ustosunkował się do pisma powoda i nie stawił się w wyznaczonym mu przez powoda terminie w żadnej kancelarii notarialnej.

(bezsporne)

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd, biorąc pod uwagę istnienie konfliktu pomiędzy stronami, zarówno do ich zeznań jak i do zeznań świadków podchodził z dużą ostrożnością, poddając je gruntownej analizie we wzajemnym powiązaniu oraz w kontekście nieosobowych źródeł dowodowych.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w tym zakresie, w którym twierdził on, iż przed zawarciem umowy darowizny pozwany zapewniał go, iż po jej zawarciu będzie mógł do końca życia korzystać z darowanych przez niego ziem. Jego zeznania w tym zakresie pozostawały bowiem w sprzeczności z zeznaniami pozwanego a przy tym pozostawały całkowicie gołosłowne.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom powoda w tej części, w której podawał on, że pozwany nie proponował mu zawarcia umowy dzierżawy. Jego zeznaniom w tym zakresie przeczą nie tylko zeznania pozwanego ale też korespondujące z nimi zeznania żony powoda – świadka A. G. (2), która podawała, że pozwany składał powodowi propozycję zawarcia umowy dzierżawy lecz do jej zawarcia nie doszło, gdyż strony nie porozumiały się co do wysokości czynszu dzierżawnego.

Sąd nie dał ponadto wiary zeznaniom powoda w tej części, w której twierdził on, iż przeciwko niemu nie toczyło się postępowanie przed sądem w sprawie obrabiania ziem pozwanego wbrew jego woli. Jego zeznaniom w tym zakresie zaprzecza bowiem złożony do akt odpis wyroku, jaki przeciwko niemu zapadł.

Sąd nie dał ponadto wiary zeznaniom powoda w tym zakresie, w którym podawał on, że pozwany nie pozwalał mu odwiedzać rodziców zamieszkujących razem z pozwanym w jednym domu. W tym zakresie jego zeznania pozostawały w sprzeczności z zeznaniami pozwanego a przy tym były całkowicie gołosłowne, Jednocześnie były też one wewnętrznie sprzeczne, gdyż powód twierdził w nich również, że nie chodzi do miejsca zamieszkania pozwanego nie dlatego, że pozwany mu tego zabrania ale dlatego, że oskarżał on go o pobicie i kradzież.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom powoda w tej części, w której podawał on, że pozwany mu groził i nasyłał na niego policję. W ocenie Sądu zeznaniom powoda dotyczącym kierowania wobec niego przez pozwanego gróźb, które potwierdzały wprawdzie zeznania świadka A. G. (2), nie można dać wiary. Zaprzeczały im bowiem zeznania pozwanego a przy tym były one nielogiczne. Skoro bowiem, jak przyznawali powód i jego żona A. G. (2), strony nie utrzymywały ze sobą kontaktów i nie odzywały się do siebie, trudno uznać, by pozwany miał okazję do grożenia powodowi. Nie można też nie zauważyć, iż świadek A. G. (2), która potwierdzała wersję powoda co do kierowanych do niego gróźb, jest jego żoną i jako taka jest zainteresowana wynikiem tego postępowania. Jeśli zaś chodzi o zgłoszenia na policję, których dokonywał pozwany, to z zeznań samego powoda wynika, iż dotyczyły one prowadzenia upraw na polu pozwanego wbrew jego zakazowi i rozkopania mostów dojazdowych na posesje a więc czynów, których popełnienia powód się nie wypierał.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom powoda w tej części, w której podawał on, że postępowanie karne prowadzone przeciwko niemu w sprawie wykopania rur stanowiących mostki dojazdowe zostało ostatecznie zakończone umorzeniem. Choć zeznania powoda w tym zakresie potwierdzały zeznania świadka A. G. (2), to jednak pozostawały one w sprzeczności z zeznaniami pozwanego, z których wynikało, że umorzenie postępowania nie było prawomocne a on od tej decyzji się odwołał oraz ze złożonym do akt postanowieniem, z którego wynikało, że decyzja o umorzeniu tego postępowania została uchylona. Zeznania powoda w tym zakresie były ponadto wewnętrznie sprzeczne, gdyż przyznawał on jednocześnie, iż przeciwko niemu w związku z rozkopaniem mostów wpłynął akt oskarżenia do sądu.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda także w tej części, w której podawał, iż w czasie wizyty z policją u pozwanego po rozkopaniu przez niego mostków dojazdowych na nieruchomości powoda, pozwany odzywał się do niego wulgarnie a on do pozwanego odnosił się grzecznie. Jego zeznania w tym zakresie, które potwierdzały zeznania jego córki – świadka K. G. pozostawały w sprzeczności z zeznaniami świadków D. K. i D. B., którzy jako policjanci przeprowadzali wówczas interwencję, a z których zeznań wynikło, iż podczas tej interwencji obie strony awanturowały się ze sobą nawzajem. Wskazać przy tym należy, iż świadkowie D. K. i D. B. są osobami obcymi dla stron i nie mieli oni powodów, by przedstawiać zdarzenia niezgodnie z rzeczywistością. Sąd nie dał przy tym wiary zeznaniom powoda, w tej części, w której twierdził on, że podczas tej interwencji policji pozwany wyganiał go z jego posesji. Jego zeznania w tym bowiem zakresie pozostawały w sprzeczności z zeznaniami pozwanego i były całkowicie gołosłowne.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego w tej części, w której podawał on, iż po zawarciu umowy darowizny nie godził się na obrabianie ziemi przez pozwanego i jego żonę. Jego zeznania w tym zakresie są bowiem nielogiczne, gdy się zważy na przyznawany przez niego fakt, iż nie robił on powodowi i jego żonie żadnych przeszkód, gdy obrabiali jego ziemie aż do 2019 r. Jednocześnie Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego w tej części, w której podawał on, iż już w 2011 r. chciał zawrzeć z powodem umowę dzierżawy swoich ziem. Jego zeznania w tym zakresie nie znalazły potwierdzenia w żadnym z przeprowadzonych dowodów.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka A. G. (2) w tej części, w której podawała ona, że to ona a nie powód wykopywała dreny z mostków dojazdowych na nieruchomości pozwanego. Jej zeznania w tym zakresie nie tylko były całkowicie gołosłowne ale też pozostawały w sprzeczności z zeznaniami powoda, który sam przyznawał, że rury te wykopywał.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął dowód z protokołu badania sądowo – lekarskiego pozwanego i kart informacyjnych jego dotyczących z uwagi na to, iż dotyczyły one okresu przed zawarciem umowy darowizny i jako takie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia. Sąd oddalił też wniosek o wypożyczenie akt spraw Sądu Rejonowego w Wieluniu z uwagi na to, iż dokumenty w nich zawarte nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Art. 898 § 1 kc stanowi, iż darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuści się względem niego rażącej niewdzięczności. W myśl art. 899 § 2 kc zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawnie wzbogaconym, który powinien liczyć się z obowiązkiem zwrotu.

Wynikająca z art. 898 kc możliwość odwołania darowizny jest wyjątkiem od obowiązującej zasady trwałości i dotrzymywania umów. Jako wyjątek od tej zasady odwołanie darowizny obwarowane jest spełnieniem kwalifikowanej przesłanki w postaci rażącej niewdzięczności obdarowanego względem darczyńcy, która musi przy tym wystąpić po zawarciu umowy darowizny. Przesłanka ta musi być oceniana przy zastosowaniu zobiektywizowanych kryteriów. O tym więc czy została ona spełniona decydują w każdym wypadku konkretne okoliczności. Ich ocena co do tego, czy stanowią przejaw rażącej niewdzięczności, wymaga rozważenia w świetle ogólnie przyjętych reguł zachowania, przy uwzględnieniu zwyczajów panujących w określonym środowisku społecznym. W tym sensie kategoria „rażącej niewdzięczności” ma znaczenie obiektywne, nie zależy bowiem od odczuć darczyńcy.

W kodeksie cywilnym brak jest bliższego wyjaśnienia zakresu pojęcia „rażąca niewdzięczność”. Doktryna i orzecznictwo sądowe zgodnie przyjmują, że pod pojęcie rażącej niewdzięczności podpada każde zachowanie obdarowanego, niewłaściwe i krzywdzące darczyńcę, nacechowane znacznym nasileniem złej woli skierowanej na wyrządzenie darczyńcy krzywdy bądź szkody majątkowej. Chodzi tu przede wszystkim o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub czci albo mieniu darczyńcy oraz o naruszenie przez obdarowanego spoczywających na nim obowiązków wynikających ze stosunków osobistych lub rodzinnych łączących go z darczyńcą. O rażącej niewdzięczności nie może być zatem mowy, gdy obdarowany dopuszcza się wobec darczyńcy działań godzących w jego dobra, ale czyni to nieumyślnie, a nawet umyślnie lecz działania te nie wykraczając poza ramy zwykłych konfliktów rodzinnych w określonym środowisku.

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, iż pomiędzy stronami panuje obecnie ostry konflikt. Jak ustalił Sąd, konflikt ten powstał po tym, jak pozwany przestał zgadzać się na to, by powód nieodpłatnie użytkował darowane wcześniej pozwanemu ziemie i chciał od niego pobierać czynsz dzierżawny. Od tego czasu powód, który doszedł do przekonania, że decyzja o dokonaniu darowizny na rzecz pozwanego była błędna, przestał akceptować fakt, iż to pozwany jest właścicielem nieruchomości i nie liczył się z jego decyzjami jej dotyczącymi. Wbrew wyraźnie wyrażonej przez pozwanego woli, by opuścił on jego ziemie, powód nadal na nich pracował a gdy pozwany o jego zachowaniu zawiadomił policję i wydzierżawił ziemie innej osobie, starał się uprzykrzyć mu życie rozkopując przejazdy na teren jego działek. Zażądanie od powoda przez pozwanego czynszu dzierżawnego za uprawę ziem należących do pozwanego spowodowało, że relacje, w jakich pozostawały strony w momencie zawierania umowy darowizny i w jakich pozostają teraz diametralnie się różnią. Należało jednak ustalić czy pozwany po dokonaniu darowizny dopuścił się względem powoda rażącej niewdzięczności.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż konflikt pomiędzy stronami powstał w 2019 r. Oświadczenie o odwołaniu darowizny zostało złożone przez powoda w dniu 12 marca 2021 r. przy czym jego treść dotarła do pozwanego w dniu 15 marca 2021 r. Powodowi nie udało się jednak w przedmiotowej sprawie wykazać, by pozwany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Nie potwierdził się bowiem jego zarzut podniesiony w oświadczeniu o odwołaniu darowizny, by pozwany nagannie i arogancko zachowywał się względem powoda. Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe strony nie utrzymywały ze sobą kontaktów, nie spotykały się i widywały się jedynie przypadkowo na swoich podwórkach, gdyż mieszkały po sąsiedzku. Kilka spotkania stron po 2019 r. zostało natomiast sprowokowane przez powoda, który naruszał własność pozwanego pracując na jego polu wbrew jego zakazowi bądź rozbierał mostki dojazdowe na działki powoda. Podczas spotkania w obecności interweniującej policji po tym jak powód rozbierał mostki dojazdowe do działek powoda, obie strony awanturowały się a zachowanie powoda niczym nie różniło się wówczas od zachowania pozwanego. Nie potwierdził się też zarzut powoda dotyczący zgłaszania przez pozwanego organom ścigania zawiadomień o niedopełnionych przez powoda czynach. Pozwany bowiem zgłosił organom ścigania jedynie to, że powód bez jego zgody obrabia jego pole oraz, że rozbiera wjazdy prowadzące na jego nieruchomości. Zachowania powoda, o jakich zawiadamiał policję pozwany, miały faktycznie miejsce i powód tego nie kwestionował. To natomiast, że powód wszczynał wobec powoda postępowania karne nie może być traktowane jako przejaw jego rażącej niewdzięczności wobec powoda. Gdyby bowiem powód nie dopuszczał się czynów karalnych wobec powoda, ten nie miałby czego zgłaszać. Nie można też uznać, by rażąco niewdzięcznym było ze strony pozwanego zażądanie od powoda po 9 latach bezpłatnego użytkowania jego ziem przez powoda i jego rodzinę czynszu dzierżawnego za użytkowanie tej ziemi. Pozwany był bowiem właścicielem tej ziemi i miał wynikające z prawa własności uprawnienie, by decydować o tym w jaki sposób jego ziemie mają być wykorzystywane.

Ponieważ pozwany nie dopuścił się względem powoda rażącej niewdzięczności, brak było podstaw do skutecznego odwołania przez powoda poczynionej na jego rzecz darowizny i stąd Sąd oddalił powództwo jako niezasadne.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 10.817,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocniania się wyroku do dnia zapłaty, na którą to kwotę złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 10.800,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 7 w zw. z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.