Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 sierpnia 2023 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Robert Pabin

Protokolant: Agnieszka Sobolczyk

po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2023 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa W. W. reprezentowanej przez matkę K. W.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

zasądza od Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz W. W. 37.080 zł (trzydzieści siedem tysięcy osiemdziesiąt złotych) w tym 35.000 zł (trzydzieści pięć tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia oraz 2.080 zł (dwa tysiące osiemdziesiąt złotych) tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie naliczanymi od kwoty:

35.000 zł (trzydziestu pięciu tysięcy złotych) od dnia 6 listopada 2018 roku do dnia zapłaty;

90 zł (dziewięćdziesięciu złotych) od dnia 16 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty;

1.990 zł (jednego tysiąca dziewięciuset dziewięćdziesięciu złotych) od dnia 22 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty;

ustala, że Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. ponosi wobec W. W. odpowiedzialność za szkody mogące powstać w przyszłości, wynikające z wypadku komunikacyjnego z dnia 6 sierpnia 2018 roku;

w pozostałym zakresie powództwo oddala;

zasądza od Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz W. W. 1.798 zł (jeden tysiąc siedemset dziewięćdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu tytułem zwrotu kosztów sądowych tymczasowo pokrytych z sum budżetowych od:

Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. 3.035,52 zł (trzy tysiące trzydzieści pięć złotych pięćdziesiąt dwa grosze);

W. W. 3.563 zł (trzy tysiące pięćset sześćdziesiąt trzy złote) które ściągnąć z roszczenia zasądzonego na jej rzecz w pkt 1.

Sygn. akt IC 225 /19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 05 sierpnia 2018 roku powódka małoletnia W. W. reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego matkę K. W. zastępowaną przez pełnomocnika adw. B. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty: 75.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 października 2018 r. do dnia zapłaty; 6.000 zł tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 30 października 2018 r. do dnia zapłaty. Strona powodowa wniosła także o ustalenie, że pozwany będzie ponosił odpowiedzialności za skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 06 sierpnia 2018 roku, które mogą objawić się u powódki w przyszłości oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swe żądanie powódka wskazała, że dochodzone kwoty stanowią świadczenia jakie pozwany powinien wypłacić jej tytułem rekompensaty za krzywdę i szkodę na osobie wynikłe z uszkodzeń ciała doznanych w skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 06 sierpnia 2018r. we W., którego sprawca kierujący samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), w dacie wypadku ubezpieczony był w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z ochrony ubezpieczeniowej pozwanej firmy. Powódka wykazała, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił jej 25.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 500 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu (k.8). Dodatkowo decyzją z dnia 16 stycznia 2019 r. pozwany wypłacił na rzecz powódki kwotę 4219,54 zł w tym kwotę 2025,74 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz 2193,80 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu oraz kwotę 500 zł tytułem zwrotu kosztów uszkodzonego mienia (k. 3-11).

W odpowiedzi na pozew (k.106-107v) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. reprezentowany przez r.pr. M. S. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od przeciwnika zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany przyznał, że prowadził postępowanie likwidacyjne w związku z otrzymanym w imieniu małoletniej W. W. zgłoszeniem szkody na osobie i co do zasady przyjął swoją odpowiedzialność za zaistniałe zdarzenie drogowe. Na podstawie poczynionych przez siebie ustaleń przyznał powódce świadczenie w kwocie 25.000 zł (k. 106v) oraz 4.719 zł tytułem odszkodowania. W ocenie pozwanego powództwo jest bezzasadne, nieudowodnione i winno zostać oddalone w całości z uwagi na fakt, że powódka otrzymała należne jej zadośćuczynienie i odszkodowanie, które w całości wyczerpało kompensację jej krzywd. Zdaniem ubezpieczyciela, wypłacona W. W. kwota zadośćuczynienia w całości zaspokaja jej roszczenia. Jego zdaniem subiektywne odczucia strony nie mogą stanowić jedynego i miarodajnego źródła oceny rozmiaru krzywdy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 06 sierpnia 2018 r. w okolicach galerii (...) we W. na przejściu dla pieszych na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) doszło do potrącenia małoletniej wówczas 12 letniej W. W. przez samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...), który to wjechał na pasach w ludzi i rowerzystów. Pojazd podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu w zakresie odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...) S.A. z siedzibą w W. o nr (...). Po zdarzeniu małoletnia powódka bardzo krzyczała, była cała zakrwawiona, szarpała się- z trudem było ją utrzymać. Małoletnia bardzo się bała, była poturbowana, w szczególności powódka doznała uszkodzeń lewej strony ciała. Do szpitala została przetransportowana karetką pogotowia, gdzie pierwszej pomocy lekarskiej udzielono jej na Oddziale (...) dziecięcej (...) Szpitala (...) we W..

Dowód: karta informacyjna (k.14-18); zeznania świadka K. S. z dnia 17 września 2019 r. (ReCourt od min. 00:04:57 do 00:32:10); zeznania świadka D. N. z dnia 17 września 2019 r. (ReCourt od min. 00:32:10 do 00:50:17); zeznania świadka K. M. z dnia 17 września 2019 r. (ReCourt od min. 00:50:17 do 01:02:26).

Po przetransportowaniu małoletniej W. W. do Szpitala wykonano jej szereg badań diagnostycznych w tym RTG nadgarstka, przedramienia lewego, USG brzucha i przestrzeni zaotrzewnowej, TK głowy, TK kręgosłupa szyjnego i konsultacje neurologiczną. Nadto W. W. pozostawała pod opieką okulistyczną z uwagi na niedowodzenie lewego oka. W dniu przyjęcia w znieczuleniu ogólnym zaopatrzoną u małoletniej rozległa ranę szarpaną lewego ramienia i założono jej na złamane przedramię opatrunek gipsowy. W wyniku wypadku małoletnia powódka doznała licznych obrażeń ciała w postaci: urazu wielonarządowego, urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, urazu kręgosłupa szyjnego ze zniesieniem fizjologicznej lordozy szyjnej z patologicznie kyfotycznym wygięciem do C2-C6, podtorebkowego pęknięcia śledziony, podejrzenia stłuczenia miąższu płuca lewego, podokostnowego złamania przynasad dalszych oby kości przedramienia lewego, rany szarpanej ramienia lewego, rany uda lewego, licznych otarć naskórka i krwiaków, rany palca z uszkodzeniem płytki paznokcia palca IV lewej ręki. W. W. została poddana leczeniu zachowawczemu oraz wnikliwej obserwacji szpitalnej, podczas której jej stan ogólny i neurologiczny pozostawał prawidłowy. W kontrolnych badaniach obrazowych nie wykazano cech krwawienia do jamy otrzewnowej. Rany goiły się prawidłowo. Powódka przebywała w szpitalu do 20 sierpnia 2018 roku, z czego 1,5 tygodnia na oddziale intensywnej opieki medycznej.

Dowód: karta informacyjna (k.14-18); opinia biegłego neurologa (k. 137-140); opinia biegłego ortopedy (k. 153-155); opinia uzupełniająca biegłego ortopedy (k. 265-265v); opinia medyczna chirurgów (...) sp. z o.o. (k. 239-253); opinia sądowo-psychiatryczna (k. 298-305); opinia uzupełniająca biegłych (...) sp. z o.o. (k. 328-335); opinie biegłego nefrologa (k. 344-355).

Po wypisaniu ze szpitala powódka miała poddać się dalszemu leczeniu i rehabilitacji. Pozostawała pod kontrolą lekarza ortopedy, neurologa, okulisty, rehabilitanta, stomatologa i chirurga plastycznego. W trakcie rekonwalescencji małoletnia odczuwała dolegliwości bólowe głowy i szyi. Towarzyszyło jej uczucie pieczenia rozległych blizn na ramieniu i lewym udzie oraz wynikające ze złamania dolegliwości bólowe. W. W. narzekała także na ból brzucha i ból palca lewej ręki, z której odpadł jej paznokieć, który mimo odrośnięcia jest na stałe zdeformowany. Z uwagi na uraz śledziony małoletnia po wypisaniu ze szpitalu miała wskazanie aby leżeć, nie przepracowywać się i bardzo oszczędzać pod względem fizycznym. Małoletnia leczyła się w poradni chirurgii plastycznej gdzie rozpoznano u niej bliznowca ramienia lewego a także odbywała rehabilitacje tj. masaże ręczne lewego ramienia, laseroterapię, i ultradźwięki w celu zmniejszenia blizny powypadkowej.

Dowód: karta informacyjna (k.14-18); opinia biegłego neurologa (k. 137-140); opinia biegłego ortopedy (k. 153-155); opinia uzupełniająca biegłego ortopedy (k. 265-265v); opinia medyczna chirurgów (...) sp. z o.o. (k. 239-253); opinia sądowo-psychiatryczna (k. 298-305); opinia uzupełniająca biegłych (...) sp. z o.o. (k. 328-335); opinie biegłego nefrologa (k. 344-355); zeznania świadka K. W. (ReCourt z dnia 17 maja 2022 r. min od 00:06:16 do 00:45:55); zeznania powódki W. W. (ReCourt z dnia 08 sierpnia 2023 roku min od 00:15:53 do 00:40:42).

W chwili wypadku powódka miała niespełna 12 lat i była uczennicą V klasy Szkoły Podstawowej. Nie cierpiała na jakiekolwiek przewlekłe schorzenia. Była osobą aktywną, ambitną i zaangażowaną w życie szkoły. Po wypadku powódka była zmuszona przez pół roku odbywać nauczanie indywidualne co wiązało się ze zmianą Szkoły Podstawowej- nauczyciele z jej szkoły musieliby za daleko do niej dojeżdżać. Od drugiego półrocza W. W. zaczęła normalnie uczęszczać do nowej Szkoły na zajęcia, jednakże nie uczestniczyła ona w zajęciach wychowania fizycznego przez okres dwóch lat. W wyniku zmiany szkoły małoletnia straciła nawiązane wcześniej znajomości i miała problem z zaklimatyzowaniem się w nowej szkolnej społeczności. Trudności sprawiał jej także brak aktywności fizycznej, która przed wypadkiem była ważną częścią jej życia. Dziewczynka przed wypadkiem uczęszczała na szkolny (...) i grała z rówieśnikami w gry zespołowe tj. jak siatkówka czy ping-pong, biorąc udział w zawodach sportowych. Po wypadku małoletnia korzystała z pomocy psychologa, odbyła kilka spotkań z uwagi na jej stany lękowe po wypadku i obawę o własne życie.

Dowód: karta informacyjna k.14-18; opinia biegłego neurologa k. 137-140; opinia biegłego ortopedy k. 153-155; opinia uzupełniająca biegłego ortopedy k. 265-265v; opinia medyczna chirurgów (...) sp. z o.o. k. 239-253; opinia sądowo-psychiatryczna k. 298-305; opinia uzupełniająca biegłych (...) sp. z o.o. k. 328-335; opinie biegłego nefrologa k. 344-355; zeznania świadka K. W. ReCourt z dnia 17 maja 2022 r. min od 00:06:16 do 00:45:55; zeznania powódki W. W. ReCourt z dnia 08 sierpnia 2023 roku min od 00:15:53 do 00:40:42

Po zdarzeniu i opuszczeniu szpitala z uwagi na obrażenia narządów ruchu i unieruchomienie kończyny górnej a także niemożność chodzenia z uwagi na uraz śledziony w codziennym funkcjonowaniu pomagali jej członkowie rodziny w szczególności matka a także jej partner, który zmieniał W. opatrunki. Pomoc ta polegała między innymi na przygotowywaniu i podawaniu posiłków, robieniu zakupów, pomocy przy czynnościach higienicznych i porządkowych czy też zawożeniu na wizyty lekarskie.

Dowód: zeznania świadka K. W. (ReCourt z dnia 17 maja 2022 r. min od 00:06:16 do 00:45:55); zeznania powódki W. W. (ReCourt z dnia 08 sierpnia 2023 roku min od 00:15:53 do 00:40:42).

Ze względu na obrażenia narządu ruchu W. W. po wypadku wymagała pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności związanych z zaspokajaniem podstawowych potrzeb życiowych przez okres 6 tygodni w wymiarze 3 godzin dziennie. Od połowy października 2018r. powódka była osobą samodzielną.

Dowód: opinia biegłych chirurgów (...) sp. z o.o. (k.252).

17 października 2018 roku W. W. korzystała z laseroterapii i terapii ultradźwiękowej których łączny koszt wyniósł 180 zł.

Dowód: rachunki (k.79)

Z punktu widzenia neurologicznego doznane przez powódkę obrażenia ciała w postaci urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu ze względu na krótkotrwałość objawów nie podlega ocenie z punktu widzenia tabel- nie skutkowały trwałym lub długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Leczenie zostało zakończone i nie wymaga kontynuacji.

Dowód: opinia B. D. (k.137-139);

Z punktu widzenia ortopedycznego doznane przez powódkę obrażenia i wynik przeprowadzonego przez biegłego badania nie wskazuje jakiegokolwiek uszczerbku na zdrowiu. Biegły nie wskazał jakiejkolwiek dysfunkcji nadgarstka lewego nagartstka/ ręki, którą należałoby uzna ć za uszczerbek na zdrowiu. Biegły wskazał, że taki uszczerbek mógł w przeszłości występować jednak obecnie już nie występuje. Także obrażenia palca IV lewej ręki, na dzień przeprowadzanego badania nie skutkowały uszczerbkiem na zdrowiu powódki. Biegły wskazał, że ewentualny uszczerbek na zdrowiu powódki może być spowodowany bliznami lewego ramienia i uda i należą do oceny biegłego chirurga plastycznego.

Dowód: opinia biegłego ortopedy Z. P. (k. 153-155); opinia uzupełniająca biegłego ortopedy (k. 265-265v).

Doznane przez powódkę obrażenia ciała generowały u niej umiarkowane dolegliwości bólowe przez okres 6 tygodni. Doznane przez W. W. urazy uległy wygojeniu bez pozostawienia konsekwencji w postaci stałego uszczerbku na zdrowiu poza szpecącymi bliznami ramienia lewego i lewego uda. Biegli chirurdzy wskazali, że najbliższym w ocenie doznanego urazu jest punkt 114 tabeli oceny procentowej stałego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu i w związku ze szpecącymi bliznami ramienia i uda biegli przyznali 7% stałego uszczerbku na zdrowiu. W opinii uzupełniającej z uwagi na dyskretny defekt kosmetyczny biegły chirurg przyznał dodatkowe 3% stałego uszczerbku na zdrowiu powódki. Łącznie biegli przyznali powódce 10% stały uszczerbek na zdrowiu.

Dowód: opinia biegłych chirurgów (...) sp. z o.o. (k.239-253); opinia uzupełniająca (k. 328-335).

Z punktu widzenia psychiatrycznego u W. W. w związku z wypadkiem z dnia 06 sierpnia 2018 roku wystąpiły nieznaczne nasilone zaburzenia adaptacyjne. Charakter, poziom nasilenia i czasookres trwania tych zaburzeń nie był znaczny i nie zbudowały one istotnych zaburzeń w funkcjonowaniu życiowym w tym społecznym i szkolnym. Wypadek z dnia 06 sierpnia 2018 roku nie spowodował powstania trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym powódki.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna (k. 298-305).

Z punktu widzenia nefrologicznego doznane przez W. W. w wyniku wypadku obrażenia ciała nie spowodowały obrażeń nefrologicznych wobec czego nie można uznać, że doszło do uszczerbku na zdrowiu powódki.

Dowód: opinia biegłego nefrologa (k. 344-355).

Powódka zgłosiła pozwanemu szkodę żądając zadośćuczynienia i odszkodowania. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, pozwany pismem z dnia 06 listopada 2018 r. co do zasady uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił powódce 25.500,00 zł w tym 25.000 tytułem zadośćuczynienia oraz 500 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów.

Dowód: pisma pozwanego (k.70-72).

W. W. ma obecnie 16 lat jest uczennicą szkoły średniej. Jest bezdzietną panną. Mieszka wraz z matką, ojczymem i dwójką braci. Po rozwodzie rodziców korzystała z porad psychologa do których powróciła po zdarzeniu z sierpnia 2018 roku. Do dnia dzisiejszego odczuwa stany lękowe wynikające z następstwa przebytego wypadku drogowego. Powódka boi się jeździć komunikacja miejską, odczuwa silny dyskomfort na przejściu dla pieszych gdzie doszło do nieszczęśliwego zdarzenia drogowego. Ponadto małoletnia wskazuje, że do dnia dzisiejszego boi się W. a także nakreśla, że w wyniku wypadku utraciła ona nie tylko zdrowie a także relacje rówieśnicze nawiązane w podstawówce. Nadto powódka często musiała uczęszczać do lekarzy specjalistów pozostawała pod ich stała opieką. W związku z urazem śledziony nie mogła uczestniczyć w zajęciach wychowania fizycznego. W dalszym ciągu W. W. poddaje się zabiegom laseroterapii z uwagi na duże blizny pozostałe na lewym przedramieniu i lewym udzie. Wywołują u niej poczucie dyskomfortu.

Dowód: zeznania świadka K. W. (ReCourt z dnia 17 maja 2022 r. min od 00:06:16 do 00:45:55); zeznania powódki W. W. (ReCourt z dnia 08 sierpnia 2023 roku min od 00:15:53 do 00:40:42).

Powyższy stan faktyczny w większości – niesporny między stronami, został ustalony w oparciu o zgromadzony w aktach sprawy osobowy i nieosobowy materiał dowodowy. Sąd w całości uznał za wiarygodne dokumenty urzędowe oraz prywatne w tym akta szkodowe pozwanego i dokumentację medyczną powódki. Jako wiarygodne sąd uznał zeznania świadków oraz powódki. Zeznania te są spójne i logiczne oraz znajdują potwierdzenie w zgromadzonej w sprawie dokumentacji. Zdaniem sądu brak jest okoliczności podważających ich wiarygodność.

Jako w pełni prawidłowe sąd uznał opinie biegłych lekarzy. Opinie te są kompletne, jednoznaczne i konsekwentne. Ich rzetelność nie budzi zdaniem sądu żadnych wątpliwości. Wskazane opinie są kompletne, jednoznaczne i konsekwentne. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i orzecznictwa sąd dokonując oceny opinii biegłego w świetle art. 233 kpc nie ocenia jej wiarygodności (albowiem w tym zakresie nie posiada wiadomości specjalnych) lecz prawidłowość rozumowania biegłego zawartą w jej uzasadnieniu, przyjmując jako kryterium zasady logiki i doświadczenia życiowego. Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że biegli w wydanych przez siebie opiniach, w sposób logiczny i zgodny z doświadczeniem życiowym uzasadnili prezentowane stanowisko odpowiadając na pytania Sądu i stron.

Pozwany, zarówno w odpowiedzi na pozew jak i w toku postępowania przed sądem nie kwestionował podstaw faktycznych i prawnych swojej odpowiedzialności gwarancyjnej. Co więcej, jej istnienie potwierdził wypłacając na rzecz powódki częściowe zadośćuczynienie oraz odszkodowanie.

Sąd zważył co następuje

Powództwo jest zasadne i podlega częściowemu uwzględnieniu. Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się, do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony. Nie ulega wątpliwości, że właściciel samochodu osobowego, którym spowodował wypadek, zawarł z pozwaną firmą ubezpieczeniową obowiązkową umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zgodnie z wymogami ustawy z dnia 22 maja 2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U.2019.2214tj.). W czasie objętym ochroną ubezpieczeniową sprawca wypadku prowadząc pojazd doprowadził do potrącenia powódki- przechodzącej na zielonym świetle przejściem dla pieszych, w skutek czego doznała ona obrażeń ciała.

W tym stanie rzeczy po stronie prowadzącego pojazd mechaniczny powstał obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody zgodnie z treścią art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c. Odpowiedzialność sprawcy wypadku opierała się na zasadzie ryzyka a poszkodowana powódka na podstawie art. 822 § 4 k.c. może dochodzić swego roszczenia bezpośrednio od Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W.. Odpowiedzialność pozwanego wobec powódki za skutki potrącenia jej przez kierowcę samochodu osobowego F. (...) nie budzi wątpliwości i nie była w toku procesu, przez pozwanego kwestionowana.

Punktem wyjścia dla dalszych rozważań winno być stwierdzenie, iż w sprawie o naprawienie szkody, w sytuacji gdy ścisłe udowodnienie żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, sąd może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy (art. 322 k.p.c.).

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszystkie wynikłe z tego tytułu koszty. Bez wątpienia w rozpoznawanej sprawie na koszty związane z usuwaniem następstw uszkodzenia ciała powódki składają się wszelkie koszty poniesione przez nią w celu poprawy stanu zdrowia a także koszty opieki. Tutejszy Sąd popiera w całości rozważania Sądu Apelacyjnego w Lublinie w sprawie I ACa 537/21, który to wskazał, że nie jest konieczne, aby poszkodowany rzeczywiście opłacił koszty opieki, gdyż nawet opieka świadczona przez najbliższych członków rodziny nieodpłatnie, stanowi element należnego poszkodowanemu odszkodowania.

W niniejszym postępowaniu Sąd uznał za zasadne zasądzenie kwoty 90 zł tytułem zwrotu kosztów laseroterapii (k.79), 100 zł tytułem konsultacji kosmetycznej (k..80), a także kwoty 1.890 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich (tj. 6 tygodni x 3h= 126h x15 zł) tj. łącznie kwoty 2.080 zł o czym orzekł jak w pkt 1 orzeczenia. Wskazane wydatki zostały poniesione w związku z wypadkiem i doznanymi obrażeniami ciała i miały na celu poprawę stanu zdrowia poszkodowanej. W tym stanie rzeczy obowiązany do naprawienia szkody ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za wszelkie ujemne następstwa jakie wypadek wywołał w sferze majątkowej poszkodowanej, w związku z doznanymi przez nią obrażeniami ciała. Na podstawie art. 481 § 1 k.c. sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki ustawowe odsetki od kwoty 90 zł od dnia 16 stycznia 2019 r. tj. od daty wypłaty przez pozwanego zwrotu kosztów leczenia, w którym pozwana spółka nie uwzględniła zabiegu laseroterapii a które to zostały zgłoszone w piśmie z dnia 19 listopada 2018r (k.72-73,79), oraz odsetki od kwoty 1990 zł od dnia 22 sierpnia 2019 r. tj. od dnia następnego po dacie doręczenia pozwu (k.117) z uwagi na fakt, że dochodzone przez powódkę roszczenia w zakresie zwrotu wydatków na konsultację kosmetyczną oraz koszt opieki osób trzecich zostały zgłoszenie dopiero w pozwie. Zdaniem Sądu ubezpieczyciel we wskazanych datach był w posiadaniu wszystkich niezbędnych informacji wystarczających do podjęcia decyzji o wypłacie żądanej kwoty. Dlatego też od tamtego czasu pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia pieniężnego.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednia sumę tytułem zadośćuczynienia. Jak ustalono trwały uszczerbek na zdrowiu powódki z tytułu następstw wypadku wynosi łącznie 10 procent. Biorąc pod uwagę rozmiar cierpień fizycznych i psychicznych poszkodowanej wynikający z odniesionych obrażeń ciała których następstwami stały się miedzy innymi:

• 14 dniowy pobyt w szpitalu;

• długotrwałe dolegliwości bólowe utrzymujące się do dnia dzisiejszego w tym umiarkowane przez okres pierwszych 2 -3 miesięcy po wypadku;

• trwałe szpecące blizny na widocznych częściach ciała;

• utrzymujący się przez pierwszych kilka tygodni dyskomfort w zakresie samodzielnego poruszania się i konieczność korzystania z asysty przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych;

• sześciotygodniowe unieruchomienie lewej kończyny górnej w opatrunku gipsowym i konieczność opieki osób trzecich i ich pomocy przy codziennych czynnościach;

• konieczność korzystania z pomocy osób trzecich w czynnościach dnia codziennego przez 6 tygodni miesiące w wymiarze 3 godzin dziennie;

• niemożność uprawiania aktywnie sportu przez dwa lata;

• niemożność stacjonarnego udziału w lekcjach w nowej szkole przez pierwszy semestr roku szkolnego 2018/19 i konieczność realizowania nauki w trybie indywidualnym- konieczność zmiany szkoły podstawowej;

• nieznacznie nasilone po wypadku zaburzenia adaptacyjne,

Sąd przyjął, że z tytułu uszczerbku na zdrowiu powódce należy się zadośćuczynienie w łącznej kwocie 60.000 zł. Ustalając wysokość zadośćuczynienia sąd miał na względzie wiek powódki skutkujący z jednej strony szybszym procesem leczenia aniżeli u osób starszych ale z drugiej, dużo cięższym do zaakceptowania skutkiem związanym z pojawieniem się na jej ciele szpecących blizn i dwuletniego okresu deficytów stanu narządu ruchu. Sąd miał na względzie fakt, że stwierdzony u W. W. uszczerbek na zdrowiu ma charakter trwały i żadne leczenie nie daje możliwości przywrócenia wyglądu jej lewego przedramienia i lewego uda do stanu sprzed wypadku. W konsekwencji na chwila obecną, pomimo leczenia i znacznego upływu czasu powódka nie odzyskała i nie odzyska stanu zdrowia tj. wyglądu swojej skóry sprzed wypadku. Okoliczności te uzasadniają zdaniem sądu przyjęcie kwoty 60.000 zł tytułem zadośćuczynienia - jako w pełni zasadnej i mieszczącej się w granicach wyznaczonych treścią art. 445 § 1 k.c. Należy bowiem podkreślić, że zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i orzecznictwa suma zadośćuczynienia powinna przedstawiać realną i odczuwalną dla poszkodowanego wartości ekonomiczną, przynoszącą mu równowagą emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpnie psychiczne. Kwota ta nie może stanowić jednak wartości nadmiernej w stosunku do doznanej krzywdy i winna być utrzymana w rozsądnych granicach, co wynika z kompensacyjnego charakteru zadośćuczynienia. Ponadto w wyniku wypadku doszło z wyłącznej winy kierowcy, który najechał na przechodzących na pasach przechodniów i rowerzystów. W toku niniejszego postępowania nie było zatem mowy o przyczynieniu się powódki do powstałej szkody. Na uwagę zasługuje także fakt, że mimo iż powódka pod względem zdrowotnym odzyskała w pełni zdrowie i sprawność sprzed wypadku tym samym nie ma możliwości aby odzyskała ona wygląd skóry lewego przedramienia i lewego uda, która to do dnia dzisiejszego pozostaje szpecąca. Co więcej powódka doznała wypadku będąc nastolatką i w tej grupie wiekowej nadal pozostaje. Tymczasem faktem notoryjnie znanym jest, że wszelkie defekty wyglądu zewnętrznego są dla młodych osób, zwłaszcza wchodzących w dorosłość kobiet, szukających akceptacji w grupie rówieśniczej i poszukujących przyszłych partnerów, dużo trudniej akceptowalne i stanowią źródło dużo większych negatywnych przeżyć psychicznych aniżeli u osób starszych, dojrzalszych o ustabilizowanej pozycji społecznej, rodzinne i zawodowej. Zdaniem Sądu dyskomfort odczuwany przez małoletnią w związku z posiadaniem szpecących blizn na udzie i ramieniu może wiązać się z poczuciem wstydu skrępowania, rezygnacji z niektórych form aktywności (np. korzystania z publicznych przestrzeni do plażowania i rekreacji) a w konsekwencji stać się źródłem kompleksów i wywoływać w związku z tym negatywne przeżycia psychiczne w przyszłości.

Mając powyższe na uwadze, aby wyliczyć należne powódce zadośćuczynienie należało odjąć od niego już wypłaconą sumę zadośćuczynienia tj. 25.000 zł. W efekcie należne powódce zadośćuczynienie wynosi 35.000 zł, którą to sumę sąd zasądził orzekając jak w pkt 1. Na podstawie art. 481 § 1 k.c. sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki ustawowe odsetki od kwoty 35.000 zł od dnia 06 listopada 2018 r. tj. od daty wypłaty przez pozwanego odszkodowania i zadośćuczynienia. Zdaniem Sądu ubezpieczyciel we wskazanych datach był w posiadaniu wszystkich niezbędnych informacji wystarczających do podjęcia decyzji o wypłacie żądanej kwoty. Dlatego też od tamtego czasu pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia pieniężnego.

Zgodnie z Uchwała Sądu Najwyższego z 24.2.2009 r., III CZP 2/09 Sąd uznał, że art. 442 ¹ § 3 kc nie wyklucza istnienia interesu prawnego osoby dochodzącej naprawienia szkody wyrządzonej na osobie w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące ujawnić się w przyszłości o czym orzekł jak w pkt 2 wyroku i ustalił, że Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. ponosi wobec powódki W. W. odpowiedzialność za szkody mogące powstać w przyszłości, wynikające z wypadku komunikacyjnego z dnia 06 sierpnia 2018 roku.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo o czym orzekł jak w pkt 3 niniejszego orzeczenia.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął w oparciu o art. 98 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. Pozwana przegrała spór w 46% a zatem powinna w takiej części pokryć koszty procesu poniesione przez obie strony (15.684 zł jako suma 10.267 zł powódki i 5.417 zł pozwanego). Na pozwanego przypadły koszty w wysokości 7.215 zł (15.684 zł x 46%). Pozwany zobowiązany jest zatem zwrócić powódce 1.798 zł (10.267-8.469 zł). Z uwagi na wszczęcie powództwa przed nowelizacją kodeksu postępowania cywilnego z 07 listopada 2019 r. Sąd zasądził koszty postepowania bez odsetek na podstawie art. 9 ust. 6 ustawy z dnia 06.08.2019 r. (DzU.2019.1469)

O kosztach należnych Skarbowi Państwa Sąd orzekł stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu i rozdzielił je w proporcji 54 % : 46%. W konsekwencji na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu 3.035,52 zł stanowiące 46 % z kwoty 6598,52 zł stanowiącej sumę tymczasowych wydatków poniesionych przez Skarb Państwa na którą złożyły się koszty opinii biegłych: 6598,52 zł (k.142; 157; 256; 257; 270; 307; 338; 376). W zakresie kosztów przypadających od oddalonej części powództwa tj. w zakresie kwoty 43.920 zł stanowiącej 56 % z kwoty 81.000 zł Sąd na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążył powódkę i nakazał ich ściągnięcie z roszczenia zasądzonego na jej rzecz w pkt 1.