Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2023 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Robert Pabin

Protokolant: Kinga Brocka

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2023 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko R. B.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od (...) Bank S.A. z siedzibą w W. na rzecz R. B. 5.434 zł (pięć tysięcy czterysta trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu w tym 5.400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt IC 403/23

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 28 kwietnia 2023 r. powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. B. nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym zasądzającego kwoty 106.303,93 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie o których mowa w art. 481 § 2 k.c. od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie zwrotu kosztów procesu w tym kosztów elektronicznego postępowania upominawczego oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie określonymi w art. 98 § 1 ¹ k.p.c. oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Nakazem zapłaty z dnia 08 maja 2023 r., wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie INc 48/23, Sąd Okręgowy w Sieradzu uwzględnił powództwo w całości. (k. 62)

Od powyższego nakazu, sprzeciw w ustawowym terminie wniósł pozwany reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, żądając oddalenia powództwa w całości i zasądzenia zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W złożonym środku zaskarżenia pozwany podniósł szereg zarzutów w tym:

⚫

brak należytego umocowania dla podmiotów występujących w imieniu powoda, przy podpisaniu umowy kredytu konsolidacyjnego;

⚫

brak należytego umocowania dla podmiotów występujących w imieniu powodowego banku;

⚫

brak skutecznego zawarcia umowy;

⚫

brak dokonania przez powoda wypłaty kredytu na cele konsumpcyjne w wysokości 6000 zł (ust. i.pkt.2a umowy);

⚫

brak dokonania spłaty zobowiązań kredytowych przez powodowy Bank określonych w ust l pkt 2 a-2i załączonej kopii umowy;

⚫

abuzywność postanowień w zakresie prowizji i opłat około kredytowych;

⚫

abuzywność postanowień dotyczących ukrytego ubezpieczenia kredytu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 przedstawionej w pozwie kopii umowy.

⚫

brak dowodu zawarcia umowy ubezpieczenia;

⚫

niewykazanie wysokości roszczenia;

⚫

nieinformowanie strony pozwanej o zmiennym oprocentowaniu kredytu oraz zmianie w zakresie opłat wbrew postanowieniom umownym;

⚫

brak wymagalności całego roszczenia z umowy wobec nieskuteczności wypowiedzenia, z uwagi na brak doręczenia wezwania przed wypowiedzeniem.;

⚫

braki dowodowe i niewywiązanie się z obowiązku dowodzenia w zakresie przedstawienia umocowań dla osób działających w imieniu powoda, wysokości, wymagalności i zasadności roszczenia.

W toku postępowania powód podtrzymał wcześniejsze stanowisko procesowe. (k. 77-87)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 29 grudnia 2017 r. R. B. zawarł z (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W. umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...) na kwotę 136.147,30 zł z przeznaczeniem na potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy w wysokości 6.000 zł oraz na spłatę zobowiązań kredytowych Kredytobiorcy z tytułu:

a) umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr (...) na rachunek prowadzony w A. Bank (...)A. w wysokości (...).37 zł;

b) umowy kredytu Limit debetowy w (...) nr (...) na rachunek prowadzony w (...) Bank S.A. w wysokości (...).91 zł;

c) umowy kredytu Limit debetowy w (...) nr (...) na rachunek prowadzony w (...) Bank S.A. w wysokości (...).2 zł;

d) umowy kredytu Kredyt na zakup towarów, usług i papierów wartościowych nr (...) na rachunek prowadzony w S. A. (SA) Oddział w Polsce w wysokości 1031 zł;

e) umowy kredytu Kredyt na zakup towarów, usług i papierów wartościowych nr (...) na rachunek prowadzony w (...) w wysokości 10544zł;

f) umowy kredytu Kredyt na zakup towarów, usług i papierów wartościowych nr (...) na rachunek prowadzony w (...) Bank (...) SA w wysokości 4982 zł;

g) umowy kredytu Kredyt na zakup towarów, usług i papierów wartościowych nr (...) na rachunek prowadzony w (...) w wysokości 22698 zł;

h) umowy kredytu Zobowiązanie z sektora niebankowego - nieodnawialne nr (...) na rachunek prowadzony w (...) Bank (...) SA w wysokości 3655zł;

i) umowy kredytu Zobowiązanie z sektora niebankowego - nieodnawialne nr (...) na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 1600zł. (§ 1 ust. 1 i 2 umowy). Kwotę udzielonego kredytu, kredytobiorca zobowiązał się spłacić wraz z należnymi odsetkami umownymi w 120 równych ratach kapitałowo-odsetkowych płatnych nie później niż do 13 dnia każdego miesiąca na zasadach i warunkach określonych w dalszych postanowieniach Umowy. (§ 4 umowy) Oprocentowanie kredytu miało być liczone według stopy zmiennej. Zmiana stopy oprocentowania ma bezpośredni wpływ na wielkość zadłużenia oraz wysokość należnych odsetek. Zmiana oprocentowania nie powoduje zmiany warunków Umowy i nie wymaga podpisania aneksu. Oprocentowanie w całym okresie kredytowania stanowiło sumę stawki referencyjnej WIBOR 3M i marży w wysokości 8.27 punktów procentowych, stałej w trakcie trwania Umowy. Oprocentowanie kredytu na dzień zawarcia Umowy wynosiło 9.99 % w stosunku rocznym. (§ 2 ust. 1, 2 i 3 kredytu).

Dowód: umowa kredytu (k.9-12)

Należność niespłacona w terminie wynikającym z Umowy albo spłacona w niepełnej wysokości stanowiła w całości lub w części niespłacone zadłużenie przeterminowane poczynając od dnia następnego po terminie spłaty wynikającym z Umowy. O powstaniu takiego zadłużenia przeterminowanego Bank miał poinformować kredytobiorcę poprzez wiadomości wysyłane drogą elektroniczną (sms, mail, bankowość internetowa) oraz poprzez kontakt telefoniczny z Kredytobiorcą. Bank ponadto miał wysyłać monity pisemne. Pierwszy monit miał być wysyłany nie wcześniej niż w 2 dniu występowania zadłużenia przeterminowanego. W sytuacji, gdy zadłużenie przeterminowane nie zostanie uregulowane, Bank mógł wysłać kolejny monit, nie wcześniej niż w 31 dniu występowania zadłużenia przeterminowanego. W przypadku dalszego braku spłaty, nie wcześniej niż w 60 dniu występowania zadłużenia przeterminowanego, Bank mógł wysłać kolejny monit. W sytuacji nie uregulowania przez kredytobiorcę zadłużenia, pomimo działań podjętych przez Bank, Bank miał prawo wypowiedzieć Umowę. Po upływie okresu wypowiedzenia, w sytuacji dalszego występowania zadłużenia przeterminowanego Bank mógł wystąpić na drogę sądową celem uzyskania tytułu wykonawczego na podstawie, którego nastąpi wszczęcie egzekucji komorniczej wobec Kredytobiorcy. Wypowiedzenie umowy poprzedzone miało być wezwaniem do zapłaty przewidzianym art. 75c ust. Prawa bankowego, tj. wezwaniem Kredytobiorcy do dokonania spłaty zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania, a w przypadku niedotrzymania przez Kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w razie utraty przez Kredytobiorcę zdolności kredytowej. Jeżeli należności nie zostałyby uregulowane w całości Bank w wyznaczonym terminie, jak również w sytuacji, w której złożony przez Kredytobiorcę wniosek o restrukturyzację zadłużenia zostanie odrzucony, miał prawo wypowiedzieć Umowę kredytu. W trakcie całego postępowania windykacyjnego Bank dopuścił także możliwość stosowania windykacji terenowej oraz przekazania prowadzenia czynności windykacyjnych zewnętrznym podmiotom, specjalizującym się w dochodzeniu należności. (§ 7 ust. 1 umowy)

Dowód: umowa kredytu (k.9-12)

W § 8 umowy uregulowano kwestię wypowiedzenia umowy kredytu. Za porozumieniem stron można było rozwiązać umowę z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia. Ponadto Bank miał prawo wypowiedzieć Umowę w przypadku wystąpienia jednej z poniższych sytuacji: braku terminowej spłaty zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu na zasadach określonych niniejszą Umową; utarty zdolności kredytowej Kredytobiorcy; negatywnej oceny ryzyka kredytowego Kredytobiorcy przez Bank; stwierdzenia przez Bank zagrożenia w spłacie kredytu; ujawnienia złożenia przez Kredytobiorcę nieprawdziwych oświadczeń lub fałszywych dokumentów; wypowiedzenia innych umów o produkty bankowe zawartych z Kredytobiorcą; wszczęcia przez uprawniony organ egzekucyjny egzekucji z majątku Kredytobiorcy i wszczęcia przez Bank postępowania sądowo-egzekucyjnego przeciwko Kredytobiorcy.

Dowód: umowa kredytu (k.9-12)

Poczynając od 14 stycznia 2022r pozwany zaprzestał regularnej spłaty rat.

Dowód: Historia rachunku kredytowego (k.134-139v);

Pismem z dnia 20 lipca 2022 r. powód skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty przed wypowiedzeniem umowy. W wezwaniu powód wezwał pozwanego do spłaty kwoty 13313,31 zł w terminie 14 dni roboczych od doręczenia pisma. Wezwanie to zostało nadane 20 lipca 2022 r. Od tamtego czasu przesyłka posiada status „w transporcie”. Brak informacji o odebraniu przesyłki przez adresata. Brak informacji o jej prawidłowym awizowaniu oraz zwrocie do nadawcy. Bank nie zgłaszał na Poczcie reklamacji.

Dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty(k. 22-23); wydruk z śledzenia przesyłek(k. 24)

Pismem z dnia 29 sierpnia 2022 r. (...) Bank S.A. z siedziba w W. wypowiedział pozwanemu R. B. umowy kredytu konsolidacyjnego o nr (...). Powód zawarł w piśmie informacje o tym, że strona powodowa cofnie pozwanemu wypowiedzenie umowy jeśli w okresie wypowiedzenie pozwany spłaci zadłużenie w kwocie (...).98 zł, odsetki od zadłużenia przeterminowanego- naliczane codziennie w skali 24.00 % w skali roku, raty naliczone od wypowiedzenia umowy do dnia spłaty. W przypadku braku przez pozwanego określonej wcześniej spłaty w terminie 30 dniowym od daty doręczenia pisma bank zobowiązał pozwanego do zapłaty całego zobowiązania pieniężnego wynikającego z zawartej umowy kredytu konsolidacyjnego, która na dzień sporządzanie pisma wynosiła 103549,80 zł. Pozwany R. B. odebrał wypowiedzenie umowy 06 września 2022 r. osobiście.

Dowód: wypowiedzenie umowy(k.27-28);ksero potwierdzenia odbioru(k. 29-29v)

Pismem z dnia 10 października 2022 r. powód wysłał pozwanemu przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 105352,71 zł w terminie 7 dni na rachunek bankowy (...). Pismo zawierało informację, że w przypadku braku spłaty zadłużenia w wyznaczonym terminie, sprawa zostanie skierowana na drogę postępowania sądowego przez kancelarię prawną specjalizującą się w windykacji należności. R. B. odebrał osobiście przesyłkę 25.10.2022 r. zawierające przedsądowe wezwanie do zapłaty.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty (k. 25); kserokopia potwierdzenia odbioru k. (26-26v)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o zgromadzony w aktach sprawy nieosobowy materiał dowodowy w postaci dokumentów prywatnych i urzędowych oraz okoliczności przytoczone przez strony w treści złożonych pism procesowych. Sąd w całości dał wiarę twierdzeniom pozwanego, w szczególności w zakresie twierdzeń o nie otrzymaniu wezwania do zapłaty z banku, z uwagi na brak potwierdzenia odbioru przesyłki przez stronę pozwaną a także fakt, że obecnie w statusie przesyłki widnieje adnotacja „przesyłka w doręczeniu”, co w opinii Sądu oznacza, że przesyłka z wezwaniem do zapłaty nigdy nie zostało doręczone stronie pozwanej, zwłaszcza wobec braku dowodów przeciwnych i inicjatywny dowodowej powoda w celu podważenia wiarygodności tych twierdzeń.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią bezsporną w niniejszej sprawie pozostawało zawarcie w dniu 29.12.2017 r. umowy kredytowej nr (...) przez pozwanego R. B. z (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W.. Bezsporna była treść zawartej umowy. Powyższe wynika jednoznacznie z przedstawionych do akt sprawy dokumentów. Dokumenty obejmujące umowę kredytu gotówkowego oraz wyciąg z ksiąg bankowych zostały przedstawione, natomiast odpisy pełnomocnictw zostały uwierzytelnione. Umocowanie osób uprawnionych do reprezentowania powoda wynika z treści wpisów znajdujących się w rejestrze przedsiębiorców. W niniejszej sprawie pozwany kwestionował fakt, iż zawierał umowę kredytu gotówkowego i zaprzestał spłacania jego rat, jednakże na złożonych przez stronę powodową dokumentach widoczny jest podpis pozwanego, co świadczy o fakcie, że to on zawierał umowę kredytu konsolidacyjnego.

Zasadniczo sporna pozostawała okoliczność, czy powód skutecznie wypowiedział pozwanemu umowę oraz czy przed wypowiedzeniem umowy powód skutecznie wezwał pozwanego do zapłaty.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Ustęp 2 wspomnianego przepisu wymienia elementy, które umowa kredytu powinna określać. Przyjmuje się, iż katalog elementów zawartych w ust. 2 ma charakter otwarty i dotyczy minimalnych wymogów ustawowych, jakie umowa kredytu powinna uwzględniać.

Art. 75c ust. 1 i 2 prawa bankowego uszczegółowia procedurę wypowiedzenia kredytu przez bank. Zgodnie z powyżej wymienioną regulacją, jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1 , bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

W zawartej przez strony umowie przewidziano, że należności niespłacone w terminie wynikające z umowy albo spłacone w niepełnej wysokości rat będą należnościami przeterminowanymi. O powstaniu takiego zadłużenia bank miał poinformować kredytobiorcę i osoby pozostałe będące dłużnikami poprzez kontakty telefoniczne z kredytobiorcą. Bank wysyła także monity nie wcześniej niż w drugim dniu występowania zadłużenia przeterminowanego. W sytuacji gdy zadłużenie przeterminowane nie zostanie uregulowane, Bank mógł wysłać następny monit, nie wcześniej jednak niż w 31 dniu występowania zadłużenia przeterminowanego. W przypadku braku spłaty, nie wcześniej niż w 60 dniu podjętych przez Bank działań, Bank miał prawo wypowiedzieć umowę i po upływie okresu wypowiedzenia, w sytuacji dalszego występowania zadłużenia przeterminowanego wystąpić na drogę sądową celem uzyskania tytułu wykonawczego na podstawie którego wystąpi wszczęcie egzekucji komorniczej wobec kredytobiorcy. Wypowiedzenie umowy poprzedzone miało być wezwaniem do zapłaty przewidzianym w art. 75 c ustawy o prawie bankowym.

Przy wypowiedzeniu kredytu, którego dotyczy niniejszy spór powinna być zachowana przewidziana w przepisach oraz umowie procedura. Bank, jako instytucja kredytowa, winien działać z najwyższą starannością, tak, aby podmioty z nim współpracujące, zawierające umowy mogły posiadać pewność co do zasadności i poprawności podejmowanych przez niego działań. Po przeanalizowaniu zebranego w sprawie materiału dowodowego uznać należało, że powód nie dokonał wypowiedzenia umowy w sposób skuteczny. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że powód działał niezgodnie z procedurą wypowiedzenia umowy kredytowej opisaną w umowie kredytu oraz wynikającą z przepisów Prawa bankowego. Bank nie może swobodnie wypowiedzieć umowy kredytowej, gdy kredytobiorca popadł w opóźnienie ze spłatą kredytu. W niniejszej sprawie wypowiedzenie winno być poprzedzone, telefoniczną rozmową a następnie monitami, po których powód mógł dopiero doręczyć kredytobiorcy wezwanie określone w art. 75c ust. 1-2 ustawy prawo bankowe oraz odczekać do upływu dodatkowego terminu na spłatę zadłużenia wyznaczonego w wezwaniu, nie krótszego niż 14 dni roboczych. Wypowiedzenie umowy jest z reguły bardzo dotkliwe dla kredytobiorcy, dlatego skorzystanie z niego może nastąpić tylko po wyczerpaniu przewidzianych w ustawie i umowie środków mniej dolegliwych, np. odpowiednich wezwań. Dlatego decyzja banku o wypowiedzeniu umowy, pomimo nieskutecznego doręczenia wezwania do zapłaty i niewszczęcia działań upominawczych przewidzianych w postanowieniach umowy lub przepisach prawa, stanowi rażące ich naruszenie i godzi w interes konsumenta, co uzasadnia uznanie wypowiedzenia za nieskuteczne (por. Wyrok SO w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2020r. w sprawie XIV C 289/17).

Zgodnie z normą wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Powód nie wykazał, by przed wypowiedzeniem umowy skutecznie wezwał pozwanego do zapłaty należności. Wezwanie do zapłaty stanowi jednostronne oświadczenie woli wierzyciela o charakterze prawnokształtującym, w którym formułuje on wobec dłużnika żądanie spłaty długu. Nie wymaga ono szczególnej formy i może zostać złożone w sposób dowolny (wyraźny lub dorozumiany – art. 60). Wezwania zatem można dokonać ustnie lub pisemnie, w tym również w formie telefonicznej, telegraficznej czy też teleksowej (por. Komentarz do art. 455 k.c. Gudowski Jacek. Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. WKP 2018). Każdorazowo na wierzycielu ciąży obowiązek udowodnienia, że dłużnik powziął wiadomość o wezwaniu (art. 6 i 61 kc).

Zgodnie z art. 60 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). W świetle art. 61 § k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią.

Zgodnie z treścią art. 76 k.c. zd. drugie jeżeli strony zastrzegły w umowie, że określona czynność prawna między nimi ma być dokonana w formie pisemnej, dokumentowej albo elektronicznej nie określając skutków niezachowania tej formy, w razie wątpliwości poczytuje się że była ona zastrzeżona wyłącznie dla celów dowodowych. Przy czym, w takim wypadku w sporze nie jest dopuszczalny dowód z zeznań świadków lub przesłuchania stron na fakt dokonania tej czynności (art. 74 § 1 k.c.).

Jak wynika z treści § 7 ust 1 w zw. z §11 ust. 1 pkt 1 umowy (k.11v) wezwanie do zapłaty winno nastąpić listem poleconym. Biorąc pod uwagę datę zawarcia umowy tj. 29.12.2017r. w której obowiązywał już przepis art. 77 ² k.c. przewidujący dokumentową formę czynności prawnej, należy przyjąć, że z woli stron wezwanie do zapłaty powinno ad probationem przybrać formę dokumentową.

Do zachowania dokumentowej formy czynności prawnej wystarcza złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu, w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej oświadczenie (art. 77 ² k.c.) Jeżeli brak jest możliwości ustalenia osoby składającej oświadczenie woli, nie jest możliwe uznanie, że zostało ono złożone w formie dokumentowej. W art. 77 ² k.c. chodzi o identyfikację dokonywaną przez adresata oświadczenia woli. Musi on być w stanie w razie takiej potrzeby udowodnić w postępowaniu sądowym, od kogo oświadczenie pochodzi. Kodeks cywilny nie wprowadził domniemań prawnych w tym przedmiocie, nie określił sposobu ustalenia osoby, która złożyła oświadczenie woli. Już z treści dokumentu może wynikać, kto je złożył. Omawiany wymóg będzie spełniony nie tylko wtedy, gdy ustalenie tożsamości osoby składającej oświadczenie nie wymaga jakichkolwiek działań w tym celu, ale też wówczas, gdy są one niezbędne, (G. Stojek [w:] Kodeks cywilny..., t. 1, red. M. Fras, M. Habdas, 2017, kom. do art. 772, nt. 3–6).

Analizując treść korespondencji z 20 lipca 2022 r. (k. 22) nie sposób stwierdzić, że zostało one doręczone stronie pozwanej zgodnie z procedurą. Powód przedstawił na dowód doręczenia przesyłki zawierającej „Ostateczne wezwanie do zapłaty przed wypowiedzeniem umowy” jedynie wydruk z śledzenia przesyłek, które to zawierało w swojej treści adnotację „przesyłka w transporcie”. Powód przedstawił następnie jedynie dowód wysłania przesyłki jednakże nie przedstawił żadnego dowodu doręczenia wezwania do zapłaty stronie pozwanej. nie przedstawił zatem dowodu na to, że adresat mógł zapoznać się z jego treścią (art. 61 § 1 kc oraz § 11 ust. 2 umowy k. 11v). Najprawdopodobniej przesyłka do pozwanego nigdy nie dotarła, bo zaginęła w transporcie. Tym samym należy stwierdzić, że wspomniany druk nie dowodzi złożenia w imieniu banku skutecznego w świetle art. 61 § 1 kc oraz § 11 ust. 2 umowy oświadczenia woli wobec dłużnika.

Powód utrzymując, że doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy kredytowej po wcześniejszym prawidłowym wezwaniu do zapłaty powinien tę okoliczność wykazać. Ograniczył się do samych twierdzeń, nie przedstawiając w toku procesu żadnych dowodów ponad te załączone do pozwu. Powód, by uzyskać korzystne dla siebie rozstrzygnięcie winien był przedstawić dokumentację potwierdzającą, że ewentualnie złożenie oświadczenie o wezwaniu do zapłaty należności wynikającej z umowy kredytowej zostało dokonane w sposób skuteczny. Co więcej, strona powodowa nie podważyła w żaden sposób twierdzeń pozwanego o tym, że przesyłka nie została mu doręczona. Tymczasem w zakresie składanych przez powoda oświadczeń woli zastosowanie ma art. 61 § 1 k.c. nie obejmujące domniemania skuteczności doręczeń wyrażonego treścią art. 139 § 1 k.p.c.

Podsumowując, wobec uznania wypowiedzenia umowy za nieskuteczne należało stwierdzić, że dochodzona niniejszym pozwem wierzytelność nie jest wymagalna. Z tej przyczyny Sąd oddalił powództwo uznając je za przedwczesne o czym orzekł jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął w oparciu o art. 98 k.p.c. uznając, że pozwany zobowiązany jest pokryć koszty procesu proporcjonalnie do wyniku sprawy.

Strona powodowa przegrała spór w całości zatem Sąd postanowił obciążyć ją w pełni kosztami niniejszego postępowania tj. kwotą 5.434 zł, na którą to składa opłata od pełnomocnictwa 34zł- 2x17 zł i koszty zastępstwa procesowego powoda ustalonego na kwotę 5.400 zł w oparciu o § 2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.