Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2024 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj

Protokolant: Dominika Górecka

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2024 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko Skarbowi Państwa - Powiatowemu Inspektoratowi Weterynarii w P.

o zapłatę

1.  odmawia odrzucenia pozwu;

2.  oddala powództwo;

3.  zasądza od powódki M. K. na rzecz pozwanego Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej kwotę 15 000,00 zł (piętnaście tysięcy złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty;

4.  przyznaje adwokatowi J. G. kwotę 18 450,00 zł (osiemnaście tysięcy czterysta pięćdziesiąt złotych) brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu, którą nakazuje wypłacić z środków budżetowych Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu.

Sygn. akt I C 531/23

UZASADNIENIE

M. K. wniosła o zasądzenie od Skarbu Państwa - Powiatowego Inspektora Weterynarii w P. na jej rzecz kwoty 4 177 814,00 zł, w tym kwoty: 4 164 350,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami
za opóźnienie od 6 maja 2022 r. do dnia zapłaty i 13 464,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 26 lipca 2022 r. do dnia zapłaty. Ponadto wniosła
o przyznanie adwokatowi J. G. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej przez niego na jej rzecz z urzędu zwiększonych
o połowę, które nie zostały opłacone ani w całości, ani w części.

Pozwany wniósł o odrzucenie pozwu, ewentualnie oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Powódka prowadziła gospodarstwo rolne, w ramach którego hodowała kury. Gospodarstwo to podlegało kontroli Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w P.. Przeprowadzano badania urzędowe oraz właścicielskie,
tj. przeprowadzane we własnym zakresie przez właściciela gospodarstwa. Pierwsze z nich odbywały się raz w roku, pobierano próbki z paszy, wody i ściółki. Miały one potwierdzić, że gospodarstwo funkcjonuje prawidłowo. W dniu 17 czerwca 2019 r. przeprowadzono okresową kontrolę hodowli powódki. Wykazała ona nieterminowe badanie właścicielskie stada od ostatniego dnia ich pobrania,
tj. 27 lutego 2019 r. w kierunku pałeczek Salmonella. Przedmiotowe próbki pobierane były w ramach realizowania przez hodowcę „Krajowego Programu zwalczania niektórych serotypów Salmonella w stadach kur niosek gatunku G. G.” na lata 2019 i 2020. Spisano protokół, a następnie Powiatowy Inspektor Weterynarii w P. wszczął postępowanie administracyjne, które zakończyło się wydaniem decyzji nr (...) z 18 czerwca 2019 r., na mocy której zakazano powódce wprowadzania na rynek jaj konsumpcyjnych pozyskanych z kurnika 1 w okresie od 13 czerwca 2019 r. do czasu uzyskania ujemnego wyniku badania próbek pobranych przez Powiatowego Lekarza Weterynarii w P. na wniosek hodowcy i na jego koszt. Powyższy zakaz nie dotyczył kierowania jaj do zakładu przetwórstwa, w którym zostaną poddane obróbce cieplnej gwarantującej zniszczenie pałeczek Salmonella. Decyzja
ta posiadała rygor natychmiastowej wykonalności. Powódka zaskarżyła powyższą decyzję, jednakże (...) Wojewódzki Lekarz Weterynarii w Ł. utrzymał
ją w mocy, (dowód: certyfikat - k. 35; decyzja (...) - k. 84 - 84 verte i k. 163 - 163 verte; decyzja (...) - k. 85 - 87 i k. 164 - 166) .

W dniu 21 czerwca 2019 r. przeprowadzono kolejne badanie w kurniku 1 powódki, które nie wykazało obecności pałeczek Salmonella. Stado powódki odzyskało status wolny pod względem pałeczek Salmonella i od tego momentu pozyskiwane przez nią jaja mogły zostać wprowadzone na rynek. Kolejne badania urzędowe z inicjatywy powódki przeprowadzono 25 września 2019 r. Pobrano wtedy próbki z okładzin na obuwie w stadzie kur niosek utrzymywanych w kurniku 1. Sprawozdanie z badań nr (...) (...)- (...) z 30 września 2019 r., które wpłynęło do Powiatowego Inspektora Weterynarii w P., wykazało dodatni wynik w kierunku serotypów Salmonella objętych programem (...) w stadzie kur niosek powódki. W dniu 4 października 2019 r. przeprowadzono dochodzenie epizootyczne m.in. w kierunku ustalenia źródła ogniska Salmonelli oraz dróg szerzenia się zakażenia pałeczkami Salmonella, (dowód: sprawozdanie z badań (...) (...)- (...) - k. 69, k. 90-90 verte i k. 171-171 verte) .

Pobrano również próby do badania z drugiego kurnika, paszy oraz wody
i otrzymano wyniki ujemne. Powiatowy Lekarz Weterynarii w P. wydał decyzję nr (...) z 4 października 2019 r., na mocy której nakazano powódce: w przypadku przeznaczenia jaj do spożycia przez ludzi, przemieszczenie jaj pozyskanych z kurnika nr 1 od dnia 25 września 2019 r. wyłącznie do zakładu przetwórczego, w którym zostaną poddane obróbce cieplnej, gwarantującej wyeliminowanie wszystkich serotypów Salmonella, mających znaczenie dla zdrowia publicznego, po wcześniejszym poinformowaniu o dacie przemieszczenia Powiatowego Lekarza Weterynarii w P.. Wskazał na sposób postępowania z jajami, który był określony w ust. 2 w części D załącznika II
do rozporządzenia nr (...). Ponadto nakazał przetrzymywanie jaj pozyskanych z kurnika nr 1 w warunkach uniemożliwiających rozprzestrzenienie zakażenia; unieszkodliwienie zwłok wszystkich sztuk drobiu padłego pochodzącego z kurnika nr 1 - zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. WE L 300 z 14.11.2009, str. 1, ze zm.), zwanego dalej „Rozporządzeniem 1069/2009" oraz przyjętymi środkami wykonawczymi - zgodnie z art. 40 tego rozporządzenia; zniszczenie pasz lub ich zagospodarowanie poprzez zastosowanie środków kontroli gwarantujących pełną inaktywację pałeczek Salmonella w przypadku gdy zostanie uzyskany wynik dodatni badania laboratoryjnego próbek paszy w kierunku obecności serotypów Salmonella objętych programem; zniszczenie lub zagospodarowanie ściółki oraz odchodów, które mogły ulec skażeniu, w sposób wykluczający zanieczyszczenie pałeczkami Salmonella - zgodnie z rozporządzeniem (...) oraz środkami wykonawczymi przyjętymi zgodnie z art. 40 tego rozporządzenia; izolację drobiu znajdującego się w gospodarstwie w poszczególnych kurnikach, w których drób jest utrzymywany; zastosowanie właściwych produktów biobójczych przed wejściami do kurników i wyjściami z nich, jak również wjazdami na teren gospodarstwa i wyjazdami z tego gospodarstwa; po zakończeniu cyklu produkcyjnego oczyszczenie i odkażenie kurnika, w którym był przetrzymywany drób ze stada zakażonego, otoczenia kurnika, środków transportu oraz pozostałych przedmiotów, które mogły ulec skażeniu, pod nadzorem Powiatowego Lekarza Weterynarii w P.; podjęcie przez działań mających na celu poprawę warunków zoohigienicznych oraz bezpieczeństwa epizootycznego
w gospodarstwie, o których mowa w ust. 2.1 załącznika do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 lutego 2019 r. w sprawie wprowadzenia „Krajowego programu zwalczania niektórych serotypów Salmonella w stadach kur niosek gatunku G. gallus” na lata 2019 i 2020 (Dz. U. 2019, poz. 346). Tym samym zakazano powódce: wprowadzania drobiu
do gospodarstwa oraz wyprowadzania z gospodarstwa bez zgody Powiatowego Lekarza Weterynarii w P.; przemieszczania drobiu ze stada zakażonego, chyba że drób, na wniosek hodowcy, zostanie przemieszczony
do rzeźni w celu poddania ubojowi, (dowód: decyzja nr (...) - k. 167 - 168 verte) .

W tym samym dniu powódka złożyła wniosek o pobranie kontrprób urzędowych w kurniku 1 z uwagi na ujemny wynik badania urzędowego prób pobranych 17 września 2019 r. (sprawozdanie z badań (...) (...)- (...)- (...) z dnia 20.09.2019 r.) w tym samym kurniku celem weryfikacji wyniku badania właścicielskiego z 25 września 2019 r. Powódka przeprowadziła również prywatne badanie przedmiotowego kurnika. Decyzją nr (...) z 7 października 2019 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w P. nakazał powódce: wycofanie z obrotu jaj konsumpcyjnych znajdujących się na rynku, pozyskanych w okresie od dnia 25 września 2019 r. do dnia 29 września 2019 r. i pochodzących z jej gospodarstwa; poddanie obróbce cieplnej jaj, o których mowa w pkt 1, gwarantującej zabicie wszystkich pałeczek Salmonella; po opróżnieniu pakowni jaj z jaj konsumpcyjnych przeprowadzenie oczyszczenia i odkażenia pomieszczeń, sprzętu i pozostałych przedmiotów w pakowni jaj oraz środka transportu, które mogły ulec skażeniu, pod nadzorem Powiatowego Lekarza Weterynarii
w P.. Zakazał powódce wprowadzania do obrotu jaj konsumpcyjnych znajdujących się w pakowni jaj pozyskanych w okresie od dnia 26 września 2019 r. do dnia 4 października 2019 r. pochodzących z jej gospodarstwa. Powyższy zakaz nie dotyczył kierowania jaj do zakładu przetwórstwa, w którym zostaną poddane obróbce cieplnej gwarantującej zniszczenie pałeczek Salmonella, (dowód: pismo - k. 27; sprawozdanie z badań - k. 91 - 91 verte; decyzja nr (...) - k. 88 - 89 i k. 169 - 170) .

W dniu 10 października 2019 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii
w P. nie wyraził zgody na ponowne przeprowadzenie badania
w stadzie powódki z uwagi na możliwość skażenia środowiska między 17 a 25 września 2019 r., nakazał wykonanie badania w zatwierdzonym przez Głównego Lekarza Weterynarii laboratorium metodą akredytowaną, a także podjęcie wszelkich działań w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności. W dniu 14 października 2019 r. z Zakładu (...) w P. im. T. Ł., (...) w K., otrzymano kolejny dodatni wynik badania właścicielskiego w kierunku Salmonella E. opisany w sprawozdaniu
z badań nr (...) z 8 października 2019 r. w tym samym stadzie kur niosek utrzymywanych w kurniku 1. W dniu 11 października 2019 r. kury pochodzące z tego kurnika przemieszczono do ubojni, a w dniu 14 grudnia 2019 r. dokonano sprzedaży kur pochodzących z drugiego kurnika, należącego
do powódki. W dniu 27 stycznia 2020 r. z Zakładu (...)
w Ł. otrzymano dodatni wynik badania w kierunku (...), opisany w sprawozdaniu z badań o numerze (...) (...)- (...)
z 27 stycznia 2020 r. Zostało ono przeprowadzone z inicjatywy powódki w celu ustalenia obecności pałeczek Salmonella w oborniku pozostałym w kurnikach
po sprzedaży kur z gospodarstwa, (dowód: sprawozdanie z badań (...) - k. 172 - 172 verte; sprawozdanie z badHW-Ł- (...)- (...) - k. 92 i k. 173) .

W dniu 1 lipca 2020 r. otrzymano ujemne wyniki badania właścicielskiego w kierunku Salmonella w kurnikach 1 oraz 1a z 29 czerwca 2020 r. ( (...) (...)- (...) oraz (...) (...)- (...)), a 13 lipca 2020 r.
- ujemne wyniki badania właścicielskiego w kierunku Salmonella w kurnikach
1 i 1a z 9 lipca 2020 r. ( (...) oraz (...)).
W dniu 9 lipca 2020 r. przedmiotowe gospodarstwo przeszło kontrolę wraz
z przekazaniem informacji, jakie działania musi podjąć powódka w celu ponownego zasiedlenia kurnika. W dniu 3 listopada 2020 r. do Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w P. wpłynęło pismo Głównego Lekarza Weterynarii w sprawie wniosku powódki o uchylenie decyzji (...)
z 4 października 2019 r. W związku z powyższym w gospodarstwie powódki
10 listopada 2020 r. odbyła się kontrola doraźna w zakresie wykonania nakazów zawartych w decyzji (...). Powódka nie wniosła uwag do protokołu. W dniu 19 listopada 2020 r. wezwano powódkę w celu złożenia wyjaśnień w sprawie uchylenia decyzji (...) w części dotyczącej zagospodarowania obornika.
W dniu 2 grudnia 2020 r. przesłano zawiadomienie o zebraniu materiału dowodowego i możliwości zapoznania się z nim przez stronę w terminie 7 dni.
W dniu 16 grudnia 2020 r. wydano decyzję nr (...) o odmowie uchylenia decyzji (...) w części dotyczącej zagospodarowania obornika. W dniu
20 stycznia 2021 r. organ otrzymał z Wojewódzkiego Inspektoratu Weterynarii
w Ł. opinię Państwowego Instytutu (...) w sprawie pomiotu po zakażonym stadzie kur niosek przez Salmonella E., stwierdzającą istnienie ryzyka rozprzestrzeniania zakażenia poprzez bezpośrednie zastosowanie obornika w celach nawożenia oraz konieczności pobrania próbek bakteriologicznych w celu stwierdzenia lub wykluczenia obecności pałeczek Salmonella przed podjęciem dalszych czynności. W dniu 27 października 2021 r. pobrano próby obornika z pustego kurnika 1
w celu stwierdzenia lub wykluczenia występowania w nim pałeczek Salmonella spp. Przeprowadzono kontrolę doraźną w gospodarstwie, która wykazała brak obecności kur w gospodarstwie, stan kurnika spełniał wymogi bioasekuracji drobiu. W sprawozdaniu z badań z Zakładu (...) w Ł. o nr (...) (...)- (...)- (...) z 2 listopada 2021 r. otrzymano wynik niestwierdzający obecności pałeczek Salmonella spp. w badanym oborniku.
W dniu 10 listopada 2021 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w P. wysłał do powódki pismo wyrażające zgodę na zastosowanie w glebie przedmiotowego obornika bez jego uprzedniego przetworzenia. Zwrócił się również z prośbą o przekazanie informacji o dalszym postępowaniu
w gospodarstwie (konieczność oczyszczenia i dezynfekcji kurnika pod nadzorem Powiatowego Lekarza Weterynarii w P. i przeprowadzenia badania
na skuteczność wykonanego mycia i odkażenia kurnika w celu uchylenia decyzji nakładającej na podmiot nakazy i zakazy w związku z wystąpieniem Salmonelli
w roku 2019). Pismo zostało odebrane przez powódkę 16 listopada 2021 r., (dowód: decyzja nr (...) z potwierdzeniem odbioru - k. 174 - 176; sprawozdanie z kontroli z protokołem z oględzin - k. 93 - 104 i k. 180 - 190; opinia - k. 105 - 106 verte) .

Pismem, które wpłynęło do pozwanego 7 kwietnia 2022 r., powódka wniosła o wszczęcie postępowania w sprawie przyznania jej odszkodowania
na podstawie ustawy o ochronie zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych oraz
o wydanie przez Powiatowego Lekarza Weterynarii w P. decyzji
o przyznaniu odszkodowania na podstawie ustawy o ochronie zwierząt
i zwalczaniu chorób zakaźnych. Pismem z 5 maja 2022 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii poinformował powódkę o odmowie uznania jej roszczenia. Decyzją nr (...) z 26 lipca 2022 r. Powiatowego Lekarza Weterynarii w P. odmówił przyznania odszkodowania. Została ona doręczona powódce 29 lipca 2022 r., (dowód: pismo - k. 47; decyzja nr (...) wraz z potwierdzeniem odbioru - k. 79 - 83 i k. 191-195) .

Powyższy stan faktyczny jest w zasadzie bezsporny, gdyż został oparty
na niekwestionowanym przez strony nieosobowym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy.

Z uwagi na to, że wystarczającym dla rozstrzygnięcia sprawy było oparcie stanu faktycznego na złożonych przez strony dokumentach, Sąd pominął wnioski stron o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków wskazanych w pozwie
i odpowiedzi na pozew, wniosek powódki o dopuszczenie dowody z opinii biegłych, wniosek powódki o zwrócenie się do Powiatowego Inspektora Weterynarii o załączenie dokumentów wskazanych w pkt 3 pozwu i wniosek stron o dopuszczenie dowodu z zeznań stron. Ponadto zrealizowanie powyższych wniosków doprowadziłoby do znacznego przedłużenia postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należało odnieść się do wniosku pozwanego
o odrzucenie pozwu.

Zgodnie z treścią art. 199 k.p.c., Sąd odrzuci pozew: jeżeli droga sądowa jest niedopuszczalna; jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona; jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo jeżeli powód nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej powodem zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie. Z powodu braku zdolności sądowej jednej ze stron albo zdolności procesowej powoda i niedziałania przedstawiciela ustawowego lub braku w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej powodem, uniemożliwiającego jej działanie, sąd odrzuci pozew dopiero wówczas, gdy brak nie będzie uzupełniony zgodnie
z przepisami kodeksu.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie nie zachodzą powyższe powody do odrzucenia pozwu. Trzeba też zwrócić uwagę na to, że fakt wydania decyzji odmawiającej wypłaty odszkodowania nie zamknął powódce drogi
do dochodzenia swoich praw w postępowaniu cywilnym. Zgodnie bowiem
z treścią art. 49 ust. 8 ustawy z 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, decyzja w sprawie odszkodowania wydana przez powiatowego lekarza weterynarii jest ostateczna. Posiadacz zwierzęcia niezadowolony z tej decyzji może w terminie miesiąca od dnia jej doręczenia wnieść powództwo do sądu rejonowego. Tryb przewidziany ustawą nie oznacza zaskarżenia decyzji do sądu, jako organu odwoławczego i obowiązku rozpoznania zasadności decyzji administracyjnej w ramach podstaw w niej wskazanych. Wyczerpanie drogi administracyjnej otwiera uprawnionemu możliwość domagania się odszkodowania przed sądem powszechnym. Oznacza
to obowiązek sądu rozważenia zasadności odmowy wypłaty odszkodowania nie tylko w ramach podstaw wskazanych w decyzji, ale w płaszczyźnie wszystkich obowiązków podmiotu prowadzącego działalność nadzorowaną, których naruszenie może stanowić podstawę odmowy przyznania odszkodowania, (patrz wyrok Sądu Najwyższego z 13 listopada 2014 r., V CSK 35/14, LEX nr 1628960).

Podstawę prawną swojego powództwa powódka upatruje również właśnie w treści powyższego przepisu art. 49. Zgodnie z ust. 1, 5 i 11 tego przepisu, odszkodowanie przysługuje m.in. za kury zabite lub poddane ubojowi z nakazu organów Inspekcji Weterynaryjnej albo za takie zwierzęta padłe w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez te organy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania; zniszczone z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania produkty pochodzenia zwierzęcego
w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaja wylęgowe, pasze oraz sprzęt, które nie mogą być poddane odkażaniu. Podmiotowi, który poniósł koszty związane z zabiciem lub ubojem zwierząt, transportowaniem zwierząt lub zwłok zwierzęcych albo unieszkodliwieniem zwłok zwierzęcych, wykonując nakazy, o których mowa w ust. 1 i 5, przysługuje ze środków budżetu państwa zwrot faktycznie poniesionych wydatków.

Decyzja w sprawie odszkodowania wydana w niniejszej sprawie przez Powiatowego Lekarza Weterynarii w P. jest ostateczna. Jak wskazano wcześniej, strona niezadowolona z tej decyzji może w terminie miesiąca od jej doręczenia, wnieść powództwo do sądu rejonowego. Odpowiedzialność Skarbu Państwa na podstawie art. 49 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, jest odpowiedzialnością szczególną, nie obejmującą pełnego odszkodowania, o jakim mowa w art. 361 § 2 k.c. Jest zbliżona do odpowiedzialności ponoszonej na podstawie art. 46 ust. 1 oraz art. 49-50 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - prawo łowieckie. W jednym
i w drugim przypadku brak jest podmiotu bezpośredniego odpowiedzialnego
za powstanie szkody (rozprzestrzenianie się choroby zakaźnej - brak możliwości bezpośredniej pieczy nad zwierzyną wolną), a szkoda ta powstaje najczęściej
na skutek przypadkowego splotu okoliczności, jest to więc odpowiedzialność
na zasadzie ryzyka, a nawet nie za własne czyny. W przypadku odpowiedzialności Skarbu Państwa na podstawie art. 49 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt
i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt dochodzi aspekt celu zabicia zwierząt - to jest interes społeczny w postaci ochrony zdrowia i życia (patrz wyrok Sądu Najwyższego z 3 lipca 2019 r., II CSK 424/18, LEX nr 2690816). Zatem pomimo braku odpowiedzialności Skarbu Państwa na zasadach ogólnych, przyjmuje
on na siebie obowiązek pokrycia szkód związanych z chorobami zakaźnymi zwierząt. Jednakże Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności za wszystkie szkody spowodowane chorobą zakaźną zwierząt, ale jedynie za te wprost wskazane w ustawie.

Kwota 4 177 814,00 zł żądana przez powódkę zawierała wysokość poniesionej przez nią straty na sprzedaży jaj na obróbkę cieplną, koszty wprowadzenia obornika na rynek (badań, patentu, worków, pakowania), utracone korzyści - potencjalny zysk ze sprzedaży wprowadzonego obornika
na rynek, z jaj zniesionych przez stare i młode kury w okresie od wydania decyzji pozwanego z 4 października 2019 r. do 31 października 2022 r. (z przerwami). Nie są one jednak objęte odpowiedzialnością odszkodowawczą Skarbu Państwa w świetle art. 49 przywołanej wcześniej ustawy.

Jednakże przede wszystkim powództwo powódki oparte na tym przepisie nie zasługiwało na uwzględnienie z uwagi na niedotrzymanie przez nią terminu wynikającego z tego przepisu. Powódka odebrała decyzję nr (...) w dniu
29 lipca 2022 r. Natomiast pozew został nadany 6 grudnia 2022 r. Zatem miesięczny termin nie został przez nią zachowany.

Powódka oparła swoje żądanie także na instytucji odpowiedzialności deliktowej Skarbu Państwa za szkody wyrządzone bezprawnym zachowaniem,
w tym wydaniem prawomocnych decyzji administracyjnych, które według niej
są niezgodne z prawem (art. 417 k.c.).

Zdaniem Sądu podstawą odpowiedzialności w niniejszej sprawie może być jedynie art. 417 1 § 2 k.c., a nie art. 417 k.c. Zatem powódka musi wykazać,
że dysponuje prejudykatem wymaganym przez ten przepis.

Odpowiedzialność z art. 417 ¹ § 2 k.c. stanowi lex specialis wobec art. 417 k.c. Dotyczy kwestii odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu władzy publicznej, a mianowicie szkody wynikłej z wydania prawomocnego orzeczenia albo ostatecznej decyzji. Wymaga jednak uprzedniego uzyskania prejudykatu, to jest orzeczenia przesądzającego o niezgodności z prawem określonego orzeczenia sądowego, czy też administracyjnego. W myśl bowiem art. 417 ¹ § 2 k.c. , jeżeli szkoda została wyrządzona przez wydanie prawomocnego orzeczenia lub ostatecznej decyzji, jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu ich niezgodności z prawem, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.

Obecnie ugruntowany jest pogląd w doktrynie i orzecznictwie, iż ustalenia niezgodności z prawem ostatecznych decyzji administracyjnych służą następujące prejudykaty: decyzja wydana wskutek wznowienia postępowania ( art. 145 - 152 k.p.a. ), decyzja wydana w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji ( art. 156 k.p.a. ), orzeczenie sądu administracyjnego uwzględniającego skargę
na decyzję ( art. 145 p.p.s.a. ).

W niniejszej sprawie brak jest prejudykatu, który stwierdzałby niezgodność przedmiotowych decyzji z prawem i z tego powodu Sąd w niniejszej sprawie nie może stwierdzić, że są one niezgodne z prawem. Ponadto powódka nie wskazała, co zarzuca tym decyzją, dlaczego działania pozwanego noszą cechy niezgodnych z prawem. Nie wykazała, że wydawanie tych decyzji nie należało do kompetencji Powiatowego Inspektora Weterynarii w P..

Mając powyższe na uwadze należało powództwo oddalić, o czym Sąd orzekł, jak w pkt 2 wyroku.

O kosztach zastępstwa prawnego należnych pozwanemu Sąd orzekł, jak
w pkt 3 wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. i 99 k.p.c., zasądzając od powódki
na jego rzecz kwotę 15 000,00 zł, ustaloną na podstawie § 2 pkt 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat
za czynności adwokackie (tekst jedn., Dz. U. z 2023 r., poz. 1964 ze zm.).

Z uwagi na to, że powódka korzystała w niniejszej sprawie z pomocy profesjonalnego pełnomocnika ustanowionego dla niej z urzędu, Sąd przyznał
mu wynagrodzenie w wysokości 18 450,00 zł, które zostało ustalone stosownie
do treści § 2 pkt 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tekst jedn.,
Dz. U. z 2023 r., poz. 1964 ze zm.) w zw. z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata
z urzędu (tekst jedn., Dz. U. z 2023 r., poz. 2631) i w zw. z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z 27 lutego 2024 r., SK 90/22, o czym orzekł, jak w pkt 4 wyroku.