Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2023 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Katarzyna Powalska

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2023 roku w Sieradzu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P. K.

przeciwko K. S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu

z dnia 7 marca 2023 roku, sygn. akt I C 232/22

oddala apelację.

Sygn. akt I Ca 258/23

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 7 marca 2023 r. wydanym w sprawie I C 232/22 zasądzono od pozwanego K. S. na rzecz powoda P. K. kwotę 8.040,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia 9 marca 2022 r. do dnia zapłaty, przy czym przyznano pozwanemu K. S. do wstrzymania się z płatnością zasądzonej należności do czasu gdy powód P. K. nie zaofiaruje zwrotu ekspresu ciśnieniowego do kawy JURA Z10 lub nie zabezpieczy roszczenia pozwanego K. S. o jego zwrot (pkt 1. wyroku) oraz zasądzono od pozwanego na rzecz powoda P. K. 500,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (pkt 2. wyroku).

Sąd Rejonowy rozpoznając niniejszą sprawę doszedł do przekonania, że P. K. działał pod wpływem błędu przy zawieraniu umowy sprzedaży z pozwanym. Błąd ten Sąd Okręgowy uznał za istotny, albowiem powód nie zdecydowałby się na zakup spornego ekspresu, gdyby wiedział, że nie jest on w rzeczywistości objęty gwarancją producenta. Z tych względów Sąd I instancji przyjął, że powód skutecznie uchylił się od skutków prawnych złożonego oświadczenia woli.

Apelację od tego orzeczenia wywiódł pełnomocnik strony pozwanej, zaskarżając je w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, polegający na zignorowaniu przez Sąd I instancji części materiału dowodowego w postaci zaoferowanych przez powoda ofert sprzedaży ekspresu ciśnieniowego marki J. (...), a tym samym nieustalenia, że powód zakupił przedmiotowy ekspres od pozwanego po cenie znacznie niższej od najniższej ceny oferowanej przez innych, autoryzowanych sprzedawców tego urządzenia przy jednoczesnym udzieleniu gwarancji udzielonej przez R. M., prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie naprawy sprzętu AGD.

2.  Mające wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 233 § 1 k.p.c. poprzez sprzeczną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego ocenę materiału dowodowego, a nadto przez brak wszechstronnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału, w efekcie czego:

a)  Sąd I instancji ocenił dowód z zeznań strony pozwanej jako niewiarygodny, podczas gdy treść tego dowodu nie pozostawała sprzeczna z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, skutkiem czego nastąpiło wadliwe ustalenie stanu faktycznego przyjętego za podstawę rozstrzygnięcia, poprzez nieustalenie, że pozwany w rozmowie telefonicznej informował powoda o rzeczywistym gwarancie jakości przedmiotu sprzedaży i sposobie wykonywania udzielonej na sprzęt gwarancji;

b)  Sąd I instancji dał bezkrytyczną wiarę zeznaniom powoda, na podstawie których ustalił fakt, że wyłączną przyczyną zawarcia przez powoda umowy sprzedaży ekspresu marki J., było zapewnienie poczynione przez sprzedawcę (pozwanego), że przedmiot ten posiada gwarancję udzieloną przez producenta, podczas gdy z treści zeznań powoda wynika także, że kierował się ceną ekspresu.

3.  naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 84 § 1 i 2 k.c. poprzez przyjęcie, że powód był uprawniony do uchylenia się od skutków własnego oświadczenia woli, podczas gdy ewentualny błąd wywołany przez pozwanego nie dotyczył treści czynności prawnej.

4.  Naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 84 § 2 k.c. poprzez przyjęcie, że powód był uprawniony do uchylenia się od skutków własnego oświadczenia woli, podczas gdy ewentualny błąd wywołany u powoda nie był błędem istotnym w rozumieniu art. 84 § 2 k.c., bowiem obiektywnie rzecz oceniając, powód znając prawdziwy stan rzeczy, tj. fakt, że gwarancji udzielił podmiot niebędący producentem ekspresu, a realizujący tę gwarancję na własny koszt u producenta ekspresu, złożyłby oświadczenie o zawarciu z pozwanym umowy sprzedaży tej rzeczy.

5.  Naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 k.c. poprzez jego niezastosowanie do stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie, podczas gdy okoliczności ustalone przez Sąd I instancji uzasadniają twierdzenie, że własnym roszczeniem strona powodowa nadużywa prawa względem pozwanego, bowiem wskutek uwzględnienia roszczenia powoda w całości doszło do bezpodstawnego wzbogacenia powoda kosztem pozwanego.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty, skarżący wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie poprzez oddalenie powództwa w części wynoszącej 50% roszczenia głównego wraz z odsetkami z jedoczesnym zastrzeżeniem uprawnienia pozwanego do wstrzymania się z płatnością zasądzonej należności do czasu, gdy powód nie zaofiaruje zwrotu ekspresu ciśnieniowego do kawy JURA Z10 lub nie zabezpieczy roszczenia pozwanego o jego zwrot;

2.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu z tytułu postępowania przed Sądami obu instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami od tych kosztów w myśl art. 98 § 1 k.p.c.

W odpowiedzi na apelację, strona powodowa wniosła o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się bezzasadna i jako taka podlegała ona oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 233 § 1 k.p.c., sąd ma obowiązek ocenić wszystkie przeprowadzone dowody oraz uwzględnić wszystkie towarzyszące im okoliczności, które mogą mieć znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności. Musi też przeprowadzić selekcję dowodów, a więc dokonać wyboru tych, na których się oparł, i ewentualnie odrzucić inne, którym odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, przy czym selekcja ta powinna być poparta argumentacją zgodną z regułami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Zastrzeżona dla sądu swobodna ocena dowodów opiera się na odpowiadającemu zasadom logiki powiązaniu ujawnionych w postępowaniu dowodowym okoliczności zgodnych z doświadczeniem życiowym (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 1980 r., II URN 175/79, OSNC 1980/10/200). Strona kwestionująca prawidłowość zastosowania art. 233 § 1 k.p.c., powinna przedstawić argumenty świadczące o niezachowaniu przez sąd tych reguł. Zarzut ten przy tym nie może polegać wyłącznie na zaprezentowaniu przez skarżącego stanu faktycznego, ustalonego przez niego na podstawie własnej oceny dowodów (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, z dnia 12 lutego 2010 r., VI ACa 356/10, Lex nr 821059, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 14 kwietnia 2010 r., I ACa 240/10, Lex nr 628186).

Tymczasem w realiach niniejszej sprawy, dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne dotyczące okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy znajdują odzwierciedlenie w przytoczonych na ich poparcie dowodach. Stąd ustalenia te oraz wyprowadzone na ich podstawie wnioski prawne Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne w myśl art. 387 § 2 ¹ pkt 1 i 2 k.p.c. Podnoszone przez stronę pozwaną zarzuty w swojej istocie sprowadzają się do zakwestionowania wniosków wyprowadzonych przez Sąd Rejonowy z dostępnego mu materiału dowodowego, ale nie wskazują na powody, dla których przyjęta przez Sąd I instancji ocena byłaby wadliwa. Ma to o tyle szczególne znaczenie, że Sąd I instancji argumentację, która legła u podstaw oddalenia powództwa, szczegółowo wyłożył w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

Sąd Okręgowy podziela ocenę prawną ustalonego przez Sąd Rejonowy stanu faktycznego. W szczególności należy zwrócić uwagę, iż skarżący nie kwestionuje faktu, iż oferowany przez niego produkt (wbrew zapewnieniom) nie miał gwarancji producenta. Strona pozwana przyznaje zatem, że wprowadziła powoda w błąd. Pozwany próbuje jednak przeforsować stanowisko, w myśl którego owa okoliczność nie może być traktowana jako błąd istotny. Tymczasem powód już na etapie poszukiwania dogodnego dla siebie ekspresu ciśnieniowego wyraźnie podkreślał, że interesują go tylko oferty z gwarancją producenta, o czym sprzedawca w swojej ofercie internetowej zapewniał. O tym jak była to dla niego istotna cecha produktu świadczą podjęte czynności. Po pierwsze odrębne zapytanie do sprzedawcy o zasady gwarancji producenta. Po drugie wskutek braku odpowiedzi sprzedawcy na wiadomość pisemną, rozmowa telefoniczna, w trakcie której ponownie padło ze stron sprzedającego zapewnienie o gwarancji producenta. Owszem, ostatecznie powód wybrał ofertę najkorzystniejszą ekonomicznie, jednak po pierwsze: jest to zachowanie całkiem racjonalne i zrozumiałe, a po drugie: był przekonany, iż jest to oferta najkorzystniejsza spośród innych, które przewidują gwarancję producenta. Nie można czynić konsumentowi zarzutu o to, że wybiera najtańszą ofertę. Nie jest również tak, że korzystniejsza (tańsza) oferta automatycznie „dozwala” na wprowadzanie klienta w błąd lub niewywiązywanie się z umowy. Skoro powód jako sprzedawca i przedsiębiorca ofertuje do sprzedaży jakiś produkt, to jego zadaniem jest zagwarantowanie właściwego wywiązania się z zawieranej umowy także wtedy, gdy oferuje konkurencyjną finansową usługę lub produkt.

Tym samym, w ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnego naruszenia zarówno prawa procesowego, jak i prawa materialnego. Zarzuty podnoszone przez skarżącego jawią się jako nietrafione i nie mogły prowadzić do wzruszenia zaskarżonego orzeczenia. Dlatego też, apelację jako całkowicie bezzasadną należało oddalić na podstawie art. 385 k.p.c.