Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 163/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 02 czerwca 2020 roku wydany w sprawie II K 545/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez niezasadne podjęcie decyzji o zastosowaniu art. 12 § 1 kk w sytuacji, gdy przestępstwa nie były dokonane tego samego dnia ani również dzień po dniu, by można jej było potraktować jako czyn ciągły

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W niniejszej sprawie nie może być mowy o nawet najmniejszych wątpliwościach co do zasadności przyjęcia przez Sąd I instancji, iż oskarżony dopuścił się dwóch czynów wyczerpujących dyspozycję art. 278 § 1 kk w warunkach określonych w art. 12 § 1 kk. Jeżeli chodzi o pierwszy z czynów, to należy wskazać, iż dwa zachowania oskarżonego wchodzące w zakres tego czynu miały miejsce w dniach 3 i 6 czerwca 2019r., a więc w odstępie zaledwie trzech dni i doszło do nich na terenie tego samego sklepu, a przy tym za każdym razem chodziło o kradzież towarów tego samego rodzaju. Również w przypadku drugiego z zarzucanych czynów oba zachowania miały miejsce w odstępie kilku dni i doszło do nich na terenie tego samego sklepu i również one dotyczyły tego samego rodzaju towarów. W tej sytuacji Sąd Rejonowy miał pełne prawo uznać, że w przypadku zachowańo pisanych w obu zarzutach zostały one podjęte w wykonaniu z góry powziętego zamiaru określonego w art. 12 § 1 kk, a w konsekwencji tego przyjąć, iż D. O. dopuścił się dwóch czynów wyczerpujących każdorazową dyspozycję art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk. Podkreślić przy tym należy, że oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do dokonania zarzucanych mu czynów, a więc sam przyznał, że oba zachowania, które mu zarzucono w punkcie I jak i oba zachowania z zarzutu II miały miejsce w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, a przy tym owego przyznania się do czynów w takiej formie, w jakiej mu je zarzucono, nie wycofał przez całe postępowanie przed Sądem I instancji. A zatem zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez niezasadne przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się dwóch czynów w warunkach art. 12 § 1 kk należało uznać za całkowicie bezpodstawny.

Wniosek

uchylenie wyroku w całości oraz uchylenie zastosowania art. 12 § 1 kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek niezasadny z uwagi na bezpodstawność zarzutu

3.2.

zarzut rażącej niewspółmierności kary w związku z nieprawidłowym wartościowaniem dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 kk, co spowodowało orzeczenie kary, której dolegliwość przekracza stopień winy mimo jej niskiej szkodliwości społecznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe pozbawienia wolności jak i kara łączną pozbawienia wolności nie mogą być uznane za kary surowe, tym bardziej w stopniu rażącym, a wręcz należy stwierdzić, że D. O. został potraktowany przez Sąd I instancji bardzo łagodnie. W żadnym razie nie można zgodzić się ze skarżącym, iż czyny oskarżonego charakteryzują się niskim stopniem społecznej szkodliwości. Były one skierowane przeciwko jednemu z najważniejszych dóbr chronionych prawem, a mianowicie przeciwko mieniu. Poza tym każdy z tych czynów polegał na dwóch z góry zaplanowanych i zrealizowanych zachowaniach, a przy tym obu czynów D. O. dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk. Co również ważne był on wcześniej kilkakrotnie karany za przestępstwa, w tym nie tylko za kradzieże, ale również za rozbój, kradzież z włamaniem czy zniszczenie mienia. Kolejne wyroki skazujące i odbywane kary w żaden sposób nie powstrzymały oskarżonego od popełnienia kolejnych czynów. Świadczy to o dużym stopniu demoralizacji oskarżonego. W tej sytuacji przyznanie się oskarżonego do zarzucanych mu czynów, jego młody wiek, czy wartość skradzionych towarów nie mogły stanowić podstawy do orzeczenia wobec D. O. kar wnioskowanych przez niego w apelacji. Uwzględniając znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, jak i względy prewencji indywidualnej oraz kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa tylko kary jednostkowe pozbawienia wolności kara łączna pozbawienia wolności w znacznym wymiarze należało uznać za spełniające wszystkie dyrektywy kary określone w art. 53 kk. Zaznaczenia wymaga, że wobec oskarżonego ostatecznie orzeczono kary jednostkowe i karę łączną w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, co było efektem uwzględnienia przez Sąd I instancji opisanych wyżej okoliczności łagodzących. Podkreślić przy tym należy, że z pisma skierowanego przez obrońcę oskarżonego do D. O. i z odpowiedzi oskarżonego na to pismo wynika, że D. O. w pełni świadomie sam uznawał karę łączną 1 roku pozbawienia wolności za odpowiednią i prosił jedynie, aby nie wymierzać mu kary grzywny. A zatem zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonych kar jednostkowych i kary łącznej pozbawienia wolności należało uznać za całkowicie bezpodstawny.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku ewentualnie o wymierzenie kary ograniczenia wolności w postaci nieodpłatnych kontrolowanych prac społecznych i kary grzywny bądź o wymierzenie kary mieszanej, a więc kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia i kary ograniczenia wolności w postaci nieodpłatnych prac (...) na rzecz (...) mając na względzie niską społeczną szkodliwość czynu oraz młody wiek oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek niezasadny z uwagi na bezpodstawność zarzutu

3.3.

Zarzut naruszenia przepisów prawa procesowego poprzez pozbawienie oskarżonego swobodnego przedstawienia argumentów, niedoprowadzenie go na rozprawę sądową mimo składanych na tę okoliczność wniosków oraz bardzo utrudnioną obronę i kontakt z obrońcą z powodu dużej odległości i pandemii koronawirusa, co skutkowało niewiedzą oskarżonego o rozwoju sprawy i możliwych formach obrony oskarżonego oraz dojścia do porozumienia z prokuraturą i ustalenia najkorzystniejszej kary w formie dobrowolnego poddania się karze, a w konsekwencji tego doszło do niekorzystnego dla niego przebiegu procesu i wyrażeniu przez niego zgody na niekorzystny wyrok. Działanie obrońcy oskarżonego na jego niekorzyść poprzez niezłożenie wniosków dowodowych, o które go prosił z tłumaczeniem, że i tak nie zostaną przyjęte, a w związku z tym oskarżony został nieodpowiednio przekonany, że istnieją jeszcze inne formy rozstrzygnięcia sprawy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do tego zarzutu w pierwszej kolejności podkreślić należy, że postępowanie sądowe w przedmiotowej sprawie, w końcowej jego części, toczyło się w szczególnych warunkach w związku z pandemią koronawirusa. Mimo tego żadne uprawnienia przysługujące oskarżonemu, w tym zwłaszcza prawo do obrony nie zostało naruszone. Decyzje o niedoprowadzaniu oskarżonego na kolejne terminy rozprawy i prowadzenia ich pod jego nieobecność miały pełne uzasadnienie w przepisach kodeksu postępowania karnego, zaś obrońca D. O. uczestniczył aktywnie w każdej rozprawie podejmując każdorazowo działania dla niego korzystne. Z korespondencji obrońcy i samego oskarżonego znajdującej się w aktach sprawy wynika zarazem, że D. O. miał możliwość nieskrępowanego przedstawienia swojego stanowiska w sprawie, jak też że jego obrońca podejmował działania ukierunkowane na korzystne dla oskarżonego rozstrzygnięcie sprawy, i to w dodatku skuteczne (świadczy o tym choćby fakt, iż ostatecznie oskarżonemu zostały wymierzone wyjątkowo łagodne kary jednostkowe pozbawienia wolności i kara łączna), a D. O. na te działania się godził i był w pełni świadomy ich konsekwencji. W sprawie tej nie można dostrzec jakichkolwiek działań ze strony obrońcy oskarżonego, które byłyby niekorzystne dla D. O., a sam oskarżony nie wskazał, jakie to konkretnie wnioski korzystne dla niego nie zostały przez tegoż obrońcę złożone. Podkreślić należy, że wyrok wydany w tej sprawie w pełni odpowiadał stanowisku oskarżonego wyrażonemu w piśmie z karty 190, którego treść nie pozostawia wątpliwości, iż D. O. doskonale był zorientowany w swojej sytuacji. A zatem również zarzut obrazy przepisów postępowania okazał się całkowicie niesłuszny.

Wniosek

o uchylenie wyroku w całości

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek niezasadny z uwagi na bezpodstawność zarzutu

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 02 czerwca 2020 roku wydany w sprawie II K 545/19

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesione w apelacji zarzuty okazały się całkowicie bezpodstawne. Jak wynika z wcześniejszych obszernych rozważań Sąd I instancji nie dopuścił się ani obrazy prawa materialnego, ani też naruszenia prawa do obrony, zaś kary jednostkowe i karę łączną orzeczone wobec D. O. w żadnym razie nie mogą być uznane za surowe, a tym bardziej w stopniu rażącym. Sąd Rejonowy nie dopuścił się również żadnych uchybień, które należałoby uwzględnić z urzędu. Do rozstrzygnięcia Sądu I instancji zarówno jeżeli chodzi o przyjętą kwalifikację prawną czynów jak i orzeczone kary nie można mieć najmniejszych nawet zastrzeżeń.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk w zw. z art. 634 kpk Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. D. kwotę 420 złotych podwyższoną podatek od towarów i usług w kwocie 96,60 złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym z urzędu

3

Na podstawie art. 624 § 1 kk w zw. z art. 634 kpk, w związku z trudną sytuacją oskarżonego, Sąd Okręgowy zwolnił go z obowiązku poniesienia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym, obciążając nimi Skarb Państwa.

7.  PODPIS