Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2015 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Górny

Sędziowie: SO Dorota Załęska (spr.)

SO Sławomir Matusiak

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Wawrzyniak

po rozpoznaniu na rozprawie

w dniu 28 maja 2015 roku w Sieradzu

sprawy z powództwa B. Ł.

przeciwko Sądowi Okręgowemu w P.

o wynagrodzenie

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 26.09.2014 roku sygn. akt IV P 388/13

oddala apelację.

Sygn. akt IV Pa 46/15

UZASADNIENIE

Pozwem z 3 grudnia 2013r. powódka B. Ł. wniosła o zasądzenie od pozwanego Sądu Okręgowego w P. kwoty 46.000zł, w tym 10.000zł skapitalizowanych odsetek, tytułem wyrównania wynagrodzenia, dodatkowego wynagrodzenia rocznego i gratyfikacji jubileuszowej za okres od 1 stycznia 2009r. do 31 grudnia 2013r., wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazywała na błędne naliczenie przez pozwanego jej wynagrodzenia za pracę przez niezastosowanie art. 91a§3 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (tekst jedn. z 2013r., poz. 427 ze zm.,), przez co od 1 stycznia 2009r. do 25 września 2013r. otrzymywała wynagrodzenie w stawce piątej, zaś od 25 września 2013r. w stawce szóstej, podczas gdy od 1 stycznia 2009r. winna otrzymać wynagrodzenie w stawce szóstej, a od 25 września 2013r. w stawce siódmej.

W odpowiedzi na pozew pozwany Sąd Okręgowy w P. wnosił o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. W ocenie pozwanego roszczenie zgłoszone przez powódkę jest bezzasadne, pozbawione podstawy prawnej, zaś samo wynagrodzenie na dzień 1 stycznia 2009 r. winno zostać ustalone wyłącznie na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 2009r. o zmianie ustawy -Prawo o ustroju sądów ^: powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 459 ze zm., dalej jako ustawa zmieniająca), a zatem według stawki piątej, zaś w stawce szóstej dopiero po upływie pięciu lat pracy, ale liczonych od dnia 1 stycznia 2009r. na danym stanowisku sędziowskim. Jednocześnie pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń wymagalnych przed 31 grudnia 2010 r.

Wyrokiem z 26 września 2015r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądził od Sądu Okręgowego w P. na rzecz B. Ł. kwotę 29.181.26 zł. z ustawowymi odsetkami od 31 grudnia 2013r., oddalając powództwo w pozostałym zakresie. Wyrokowi nadano wyrok natychmiastowej wykonalności do kwoty 11.487,78zł. Powódki nie obciążono kosztami procesu na rzecz pozwanego.

Wyrok zapadł po następujących ustaleniach stanu faktycznego i wnioskach:

Powódka B. Ł. została zatrudniona w Sądzie Okręgowym w P. na stanowisku sędziego 25 września 2003r. Z dniem 1 stycznia 2009r. pracodawca ustalił powódce piątą stawkę wynagrodzenia zasadniczego, a z dniem 25 września 2013r. szóstą stawkę. Na dzień 1 stycznia 2009r. B. Ł. legitymowała się ponad 15-letnim ogólnym stażem pracy .

Przy założeniu, że wynagrodzenie powódki od 1 stycznia 2009 r. winno odpowiadać stawce szóstej, a od 25 września 2013r. stawce siódmej, należność za okres objęty pozwem, czyli od 1 stycznia 2009r. do 31 grudnia 2013r. wynosi tytułem wyrównania wynagrodzenia 44..391,85zł, w tym 10.662,94zł skapitalizowane odsetki, a tytułem dodatkowego wynagrodzenia rocznego i gratyfikacji jubileuszowej 4.550,97zł., w tym skapitalizowane odsetki - łącznie 48.942,82zł.

Wynagrodzenie powódki za grudzień 2013r. wyniosło 9.266,57zł plus dodatek 20% za wysługę lat .

Sąd Rejonowy uznając stan faktyczny za niesporny oraz stwierdzając, że istota sporu sprowadzała się do oceny prawnej, tj. jaka stawka wynagrodzenia i od kiedy przysługuje powódce uznał, że powództwo podlegało uwzględnieniu co do zasady. Natomiast częściowe jego oddalenie jest wynikiem uwzględnienia zarzutu przedawnienia podniesionego przez stronę pozwaną.

Sąd Rejonowy powołał się w pierwszej kolejności na art. 91§1 u.s.p. i wyrażoną w nim zasadę, że wysokość wynagrodzenia sędziów, zajmujących równorzędne stanowiska sędziowskie, różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje. Z kolei według art. 91§2 u.s.p. wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawkach, których wysokość ustala się z zastosowaniem mnożników podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w §lc. Stawki wynagrodzenia zasadniczego na poszczególnych stanowiskach sędziowskich oraz mnożniki, służące do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego sędziów w poszczególnych stawkach, określa tabela, stanowiąca załącznik nr 3 do niniejszej do ustawy.

Następnie Sąd Iinsatncji przywołał treść art. 91a §3 u.s.p. w brzmieniu obowiązującym od 22 kwietnia 2009r., nadanym ustawą zmieniającą z 20 marca 2009r., zgodnie z którym wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawce bezpośrednio wyższej po upływie kolejnych pięciu lat pracy na danym stanowisku sędziowskim. W ocenie sądu meriti istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma także art. 10 ustawy zmieniającej, stanowiący przepis przejściowy, a zgodnie z jego ust. 1 i 2, z dniem 1 stycznia 2009r. wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów rejonowych określa się w stawkach od pierwszej do czwartej, wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów okręgowych - w stawkach od czwartej do siódmej , a wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów apelacyjnych - w stawkach od siódmej do dziesiątej, według zasad określonych w ust. 2-4. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego sędziego ustala się uwzględniając staż pracy sędziego na stanowisku zajmowanym w dniu 1 stycznia 2009r., a jeżeli jest to korzystniejsze - staż pracy sędziego na wszystkich dotychczas zajmowanych stanowiskach sędziowskich lub prokuratorskich (ogólny staż pracy); uwzględnienie ogólnego stażu pracy nie może jednak stanowić podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu okręgowego w stawce szóstej i siódmej, a w przypadku sędziego sądu apelacyjnego - w stawce dziewiątej i dziesiątej. Staż pracy na zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy, niezbędny do uzyskania poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określa tabela, stanowiąca załącznik nr 3 do niniejszej ustawy.

Przywołana tabela przewiduje, iż w przypadku sędziego sądu okręgowego piąta stawka wynagrodzenia przysługuje w sytuacji, gdy jego staż pracy na tym stanowisku wynosi powyżej 5 do 10 lat lub jego ogólny staż pracy wynosi powyżej 15 lat. Szósta stawka awansowa przysługuje w sytuacji, gdy staż pracy sędziego na tym stanowisku wynosi powyżej 10 do 15 lat, zaś ogólnego stażu pracy w tym wypadku nie uwzględnia się.

Uwzględniając zatrudnienie B. Ł. na stanowisku sędziego sądu okręgowego od 25 września 2003r. , powódka na dzień 1 stycznia 2009r. legitymowała się ponad 5-letnim stażem na tym stanowisku i ponad 15-letnim ogólnym stażem pracy. Pozwany ustalając na dzień 1 stycznia 2009r. wynagrodzenie w stawce piątej, kierując się tylko przepisem art. 10 ust.1 i 2 ustawy zmieniającej , w ocenie Sądu Rejonowego błędnie nie wziął pod uwagę także wspomnianego art. 91a§3 ustawy, natomiast zastosował tę normę prawną do sędziów, którzy uzyskali awans do sądu okręgowego wprawdzie przed 1 stycznia 2009r., ale po 31 grudnia 2003r. Rezultatem tego powódka otrzymała szóstą stawkę dopiero 25 września 2013r., czyli po upływie dziesięciu lat pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego, a sędziowie nie legitymujący się na dzień 1 stycznia 2009r. 5-letnim stażem na tym stanowisku, otrzymali stawkę szóstą już po upływie pięciu lat pracy na tym stanowisku. Taka wykładnia omawianego przepisu i rozbieżne jego stosowanie dla dwóch grup sędziów, w ocenie Sądu Rejonowego nie daje się pogodzić przede wszystkim z wyrażoną w art. 91§1 u.s.p. zasadą, że wysokość wynagrodzenia sędziów, zajmujących równorzędne stanowiska sędziowskie, różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje oraz jest sprzeczna z konstytucyjną zasadą równości wobec prawa wyrażoną w art. 32 ust. 1 Konstytucji, z której wynika nakaz jednakowego traktowania podmiotów prawa w obrębie określonej grupy charakteryzującej się w równym stopniu daną cechą relewantną -w tym wypadku stażem pracy. Niezastosowanie wobec powódki reguły przewidzianej w art. 91a§3 ustawy doprowadziło do jej pokrzywdzenia.

W ocenie Sądu Rejonowego zasada awansu do bezpośrednio wyższej stawki po upływie kolejnych pięciu lat pracy winna być na równi stosowana zarówno wobec sędziów, którzy objęli stanowisko sędziego sądu okręgowego po 1 stycznia 2009r., tych którzy objęli je między 1 stycznia 2004r. i 31 grudnia 2008r., jak i tych, którzy objęli je przed 1 stycznia 2004r. tak jak powódka. Art. 91a§3 u.s.p. nie przewiduje różnego traktowania tych grup sędziów, dlatego prawidłowe jego zastosowanie wymaga, by po określeniu nowych stawek wynagrodzenia zasadniczego sędziów danego sądu na dzień 1 stycznia 2009r. na podstawie zasad wskazanych w art. 10 ust. 2 oraz przy zastosowaniu załącznika nr 3 do ustawy ustalić, czy poszczególnym sędziom nie upłynęły już przed 1 stycznia 2009r. pięcioletnie okresy, od których w myśli art. 9la ust. 3 ustawy zależało określenie wynagrodzenia zasadniczego tych sędziów w stawkach bezpośrednio wyższych. Jeżeli taka sytuacja miała miejsce , jak w przypadku powódki, to należało z dniem 1 stycznia 2009r. ustalić stawki wynagrodzenia zasadniczego bezpośrednio wyższe w stosunku do ustalonych na podstawie art. 10 ustawy zmieniającej. Sąd Rejonowy podkreślił także, iż art. 10 ust. 5 ustawy zmieniającej przewiduje, że określenie wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu okręgowego w stawce ósmej może nastąpić nie wcześniej niż z dniem 1 stycznia 2014r., co uniemożliwia ustalenie stawki wyższej o dwie lub trzy od stawki ustalonej na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy.

W podsumowaniu Sąd Rejonowego skonstatował, że pozwany Sąd Okręgowy w P. winien w stosunku do powódki ustalić na dzień 1 stycznia 2009r. na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy zmieniającej stawkę piątą wynagrodzenia zasadniczego, a następnie również ze skutkiem na dzień 1 stycznia 2009r. ustalić od razu kolejną szóstą stawkę ze względu na to, iż pięcioletni okres jej zatrudnienia na stanowisku sędziego sądu okręgowego upłynął przed tą datą. Tym samym, z dniem 25 września 2013r. po upływie dziesięciu łat pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego i pięciu lat od momentu, kiedy przysługiwała stawka szósta, powódka powinna mieć ustaloną stawkę siódmą.

Błędne ustalenie stawki wynagrodzenia zasadniczego powódce skutkowało jego zaniżeniem , zaniżeniem dodatkowego wynagrodzenia rocznego i gratyfikacji jubileuszowej w okresie od 1 stycznia 2009r. do 31 grudnia 2013r., które według wyliczeń strony pozwanej stanowi kwota 48.942.82zł, obejmująca również skapitalizowane odsetki, a która to kwota nie była kwestionowana przez powódkę. B. Ł. oszacowała natomiast dochodzoną należność na kwotę 46.000zł.

Uwzględniając podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia jako niesprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa lub zasadami współżycia społecznego (art. 8 k.p.), ostateczna kwota należna powódce stanowi 29.181,26zł., stąd oddalenie powództwa nastąpiło w pozostałej części, tj. co do kwoty 15.210,59zł. Odsetki od dochodzonej kwoty zostały zasądzone od dnia złożenia pozwu, czyli 31 grudnia 2013r. , gdyż w tej dacie pozwany pozostawał w opóźnieniu (art. 481§1 k.c), bowiem prawidłową stawkę wynagrodzenia winien ustalić w 2009r. Podstawą zasądzenia odsetek od skapitalizowanych odsetek od dnia wytoczenia pozwu jest art. 482§1 k.c.

Na podstawie art. 335§1k.p.c. w ^: zw. z art. 477 ²§1 k.p.c. Sąd Rejonowy z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika, czyli 11.487.78zł., przy uwzględnieniu wynagrodzenia powódki za grudzień 2013r., które wynosiło 9.266.57zł., wzrostu kwoty bazowej (art. 91§lc u.s.p.) z 3.496,82zł do 3.612,51zł., do czego należało doliczyć 20% dodatku za wysługę lat. Aktualne wynagrodzenie powódki wynosi zatem 9.573,15zł

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. uznając, iż w sprawie zachodzi szczególny uzasadniony wypadek w rozumieniu tego przepisu. Należało bowiem wziąć pod uwagę, iż częściowe oddalenie powództwa nastąpiło jedynie z uwagi na zarzut przedawnienia, zaś roszczenie powódki zostało ocenione jako w pełni zasadne co do istoty.

Apelację od wyroku wywiódł pozwany zaskarżając wyrok w części uwzględnionej i dotyczącej rygoru natychmiastowej wykonalności ( w zakresie pkt. 1. i pkt.3) . Powyższemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa materialnego tj. art. 91a§3 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. -Prawo o ustroju sądów powszechnych (tj. Dz. U. z 2013r., poz. 427 z późn. zm., zwana dalej u.s.p.) przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że przepis ten zobowiązywał pozwanego do ustalenia w stosunku do powódki na dzień 01 stycznia 2009r. automatycznie wyższej (szóstej) stawki wynagrodzenia, w stosunku do ustalonej na tę datę, na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 2009r. o zmianie ustawy -Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 459) stawki piątej wynagrodzenia zasadniczego, z uwagi na to, że przed w.w datą upłynął wymagany przez art. 91a§3 u.s.p,. pięcioletni okres zatrudnienia powódki na stanowisku sędziego sądu okręgowego.

Wskazując na powyższy zarzut apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odnosząc się do przepisów prawa i ich wykładni dokonanej przez Sąd 1 instancji, przyjętych za podstawę wyrokowania, apelujący zauważył, że istotnie regulacje wprowadzone ustawą z dnia 20 marca 2009r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 459, zwaną dalej ustawą zmieniającą) dotyczące sposobu ustalenia stawki wynagrodzenia sędziego na dzień 1 stycznia 2009r. doprowadziły z perspektywy czasu do sytuacji takiej, że sędzia z krótszym stażem w sądzie okręgowym niż powódka otrzymał wcześniej niż powódka awans do szóstej stawki wynagrodzenia. Występujące różnice w nabyciu prawa do awansu finansowego sędziów zatrudnionych u pozwanego, mogą zatem budzić wątpliwości co do sprawiedliwości przyjętych rozwiązań. Nie mniej jednak apelujący wywodził, że był zobowiązany przez ustawodawcę do określenia stawki wynagrodzenia zasadniczego sędziego na dzień 01 stycznia 2009r., bez uwzględnienia zapisów zawartych w art. 91 a § 3 u.s.p. Ustawą z dnia 20 marca 2009r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 459) zmieniono zasady wynagrodzenia sędziów, zmieniając art. 91 u.s.p. oraz dodając art. 91a , a zmierzeniem projektowanej zmiany miało być ukształtowanie systemu wynagrodzenia sędziów, który w sposób pełniej niż dotychczas będzie realizował wzorzec określony w art. 178 ust. Konstytucji RP. Ponieważ nowe zasady wynagrodzenia całkowicie likwidowały poprzedni system (pierwszej, drugiej i trzeciej stawki awansowej), konieczne stało się uregulowanie wynagrodzeń sędziów w okresie przejściowym, co nastąpiło w postaci zapisu art. 10 noweli. Ustawodawca wprowadzając nowe zasady wynagradzania sędziów dokonał swoistego zrównania kryteriów kwalifikujących poszczególnych sędziów do uzyskania określonych stawek wynagrodzenia. Mechanizm zawarty w art. 10 ustawy zmieniającej miał zastosowanie jednorazowo i nakazał ustalenie wynagrodzenia sędziego na dzień 1 stycznia 2009r., zgodnie z tabelą stanowiącą załącznik 3 do ustawy.

W dalszym stosowaniu ustawy u.s.p. znaczenie dla kolejnych stawek wynagrodzenia zasadniczego mają przepisy art. 91 a, w tym §3, który uzależnia uzyskanie kolejnych stawek wynagrodzenia od stażu pracy na danym stanowisku sędziowskim, a konkretnie od upływu kolejnych okresów pięcioletnich stażu na danym stanowisku.

Przy ustaleniu stawki wynagrodzenia zasadniczego powódki na dzień 1 stycznia 2009r. miał zastosowanie przepis art. 10 ust. 2 ustawy zmieniającej, dlatego powódka na tę datę została zaszeregowana do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego. Po ustaleniu stawki wynagrodzenia zasadniczego sędziego w dniu 01 stycznia 2009r. ,dalsze podwyższanie stawki wynagrodzenia bezpośrednio wyższej przebiegało zgodnie z art. 91a§3 u.s.p, tj. po upływie kolejnych pięciu lat na danym stanowisku, ale liczonych od dnia objęcia tego stanowiska. Decydujące znaczenie dla przyznania kolejnej stawki wynagrodzenia po 1 stycznia 2009r. ma data upływu kolejnego pięcioletniego okresu stażu na danym stanowisku, dlatego powódka powołana na stanowisko Sędziego Sądu Okręgowego w P. 25 września 2003r., uzyskała stawkę bezpośrednio wyższą tj. szóstą z dniem 25 września 2013r.

Apelujący podkreślił , że takie zastosowanie powyższych regulacji przez stronę pozwaną wynika z odmiennej od Sądu I instancji interpretacji w.w przepisów przez Ministerstwo Sprawiedliwości. W tym zakresie Minister Sprawiedliwości prezentuje pogląd, zgodnie z którym wskazane w ustawie zmieniającej reguły dotyczące określania wynagrodzenia zasadniczego sędziego na dzień 01 stycznia 2009r. są regułami autonomicznymi i przy ustalaniu wynagrodzenia zasadniczego na ten dzień nie mogły być równocześnie stosowane regulacje zawarte w art. 91a§3 u.s.p.

SĄD OKRĘGOWY ZWAŻYŁ:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalenia faktyczne poczynione przez Rejonowy jako niesporne , Sąd Okręgowy podzielił i przyjął je za własne, wobec czego nie zachodzi potrzeba ich powielania (por. wyrok Sądu Najwyższego z 9.06.2005r., IIICK 622/04). Jak trafnie zauważył Sąd I instancji spór w rozpoznawanej sprawie dotyczył prawa, mianowicie łącznego stosowania art. 91a§3 ustawy i art. 10 ust. 1i 2 ustawy z 20 marca 2009r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. Nr 56,poz.459), zwanej dalej ustawą zmieniającą, przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych..

Zgodnie z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2009r. wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów rejonowych określa się w stawkach od pierwszej do czwartej, wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów okręgowych - w stawkach od czwartej do siódmej, a wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów apelacyjnych - w stawkach od siódmej do dziesiątej, według zasad określonych w ust. 2-4. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego sędziego ustala się uwzględniając staż pracy sędziego na stanowisku zajmowanym w dniu 1 stycznia 2009r., a jeżeli jest to korzystniejsze - staż pracy sędziego na wszystkich dotychczas zajmowanych stanowiskach sędziowskich lub prokuratorskich (ogólny staż pracy); uwzględnienie ogólnego stażu pracy nie może jednak stanowić podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu okręgowego w stawce szóstej i siódmej, a w przypadku sędziego sądu apelacyjnego - w stawce dziewiątej i dziesiątej. Staż pracy na zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy, niezbędny do uzyskania poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określa tabela, stanowiąca załącznik nr 3 do niniejszej ustawy. Cytowany przepis miał charakter przejściowy i porządkujący, a jego celem było jednorazowe przyporządkowanie wszystkich sędziów sądów powszechnych do nowych stawek wynagrodzenia zasadniczego, z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2009r.

Literalna jego wykładnia (ust. 2 ) prowadzi do jednoznacznego wniosku, że przyporządkowanie sędziów do nowych stawek wynagrodzenia zasadniczego zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w tym przepisie, miał być stanowiskowy staż pracy na dzień 1 stycznia 2009r., a tylko alternatywnie mógł być uwzględniony ogólny staż pracy, jeśli byłoby to korzystniejsze dla sędziego. Powyższa wykładnia nie budzi wątpliwości.

Natomiast zgodnie z dodanym art. 91a§3 ustawy zmieniającej wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawce bezpośrednio wyższej po upływie kolejnych pięciu lat pracy na danym stanowisku sędziowskim. Apelujący zgłaszając zarzut naruszenia przez sąd meriti w.w przepisu podnosił niewłaściwe jego zastosowanie, polegające na przyjęciu, że przepis ten zobowiązywał pozwanego do ustalenia w stosunku do powódki na dzień 01 stycznia 2009r. automatycznie wyższej (szóstej) stawki wynagrodzenia zasadniczego, w stosunku do ustalonej na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy zmieniającej stawki piątej wynagrodzenia, z uwagi na to, że przed tą datą upłynął wymagany przez art. 91a§3 u.s.p,. pięcioletni okres zatrudnienia powódki na stanowisku sędziego sądu okręgowego. Powołując się na interpretację Ministerstwa Sprawiedliwości apelant wywodził, że zaszeregowanie powódki na dzień 01 stycznia 2009r. do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego było właściwe, bowiem na tę datę B. Ł. legitymowała się ponad 5-letnim stażem na stanowisku sędziego sądu okręgowego i ponad 15-letnim ogólnym stażem pracy. Natomiast wskazane w ustawie zmieniającej reguły ustalania wynagrodzenia zasadniczego sędziego na dzień 01 stycznia 2009r. są autonomicznymi, co wyklucza równoczesne z nimi stosowanie regulacji zawartych w art. 91a§3 u.s.p . W związku z tym podwyższanie stawki wynagrodzenia do bezpośrednio wyższej, mogło nastąpić po upływie kolejnego pięcioletniego okresu stażu na danym stanowisku, liczonego po 1 stycznia 2009r.

Sąd Okręgowy tej argumentacji nie podzielił uznając ją za błędną. Podkreślić ponownie trzeba, że wspomniana ustawa zmieniająca wprowadzając art. 10 nadała mu charakter porządkujący, przejściowy i jednorazowy, w celu ustalenia stawek wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych na dzień 1 stycznia 2009r.,przyjmując jako zasadę stanowiskowy staż pracy ( ogólny staż miał tylko znaczenie pomocnicze), czemu dano także wyraz w tabeli stanowiącej załącznik nr 3. Jednakże ustawa zmieniająca obok regulacji zawartej w art. 10 wprowadziła także istotne zmiany do art. 91. W szczególności w dodanym art. 91a§3 wskazano, że wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawce bezpośrednio wyższej po upływie kolejnych pięciu lat na danym stanowisku sędziowskim. Nadto nie można tracić z pola widzenia treści art. 91§1 i wyrażonej w nim zasady, że wysokość wynagrodzenia sędziów zajmujących równorzędne stanowiska sędziowskie, różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje. Wszystko to implikuje łączne stosowanie art. 91a§3 i art. 10 ust.2 ustawy zmieniającej. Zasadnie zwrócił uwagę sąd meriti także na uregulowanie art. 10 ust. 5 ustawy zmieniającej, zgodnie z którym określenie wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu okręgowego w stawce ósmej może nastąpić nie wcześniej niż z dniem 1 stycznia 2014r., co uniemożliwia ustalenie stawki wyższej o dwie lub trzy od stawki ustalonej na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy. Pogląd apelującego o autonomicznym charakterze regulacji art. 10 ust. 2 ustawy przy ustalaniu zasad wynagrodzenia sędziów, nie znajduje zatem racjonalnego uzasadnienia. Nie da się także pogodzić z zasadą wyrażoną we wspomnianym art. 91a§3, a nadto jest sprzeczny z konstytucyjną zasadą równości wobec prawa wyrażoną w art. 32 ust. Konstytucji.

Sąd Okręgowy podzielił wykładnię w.w przepisów ustawy zmieniającej dokonaną przez Sąd Rejonowy, że pozwany winien ustalić zgodnie z zasadą art. 10 ust. 2 ustawy zmieniającej na dzień 1 stycznia 2009r. i tabeli stanowiącej załącznik nr 3,czy poszczególnym sędziom nie upłynęły już przed 1 stycznia 2009r. pięcioletnie okresy, od których w myśli art. 9la ust. 3 ustawy zależało określenie wynagrodzenia zasadniczego tych sędziów w stawkach bezpośrednio wyższych. Jeżeli taka sytuacja miała miejsce - jak w przypadku powódki- to należało z dniem 1 stycznia 2009r. ustalić stawki wynagrodzenia zasadniczego bezpośrednio wyższe w stosunku do ustalonych na podstawie art. 10 ustawy zmieniającej. Rację ma Sąd Rejonowy, że niezastosowanie przez pozwanego art. 91a§3 ustawy zmieniającej doprowadziło do zróżnicowania wynagrodzenia powódki w stosunku do innych sędziów, bowiem jako sędzia sądu okręgowego od 25 września 2003r., legitymująca się na dzień 1 stycznia 2009r. ponad 5 letnim stażem pracy na tym stanowisku i ponad 15 letnim stażem ogólnym, otrzymała stawkę szóstą po 10 latach pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego ( 25.09.2013r.), podczas gdy sędziowie, którzy na dzień 1 stycznia 2009r. nie legitymowali się 5 letnim stażem pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego, gdyż awans do tego sądu otrzymali przed 1.01.2009r. ale po 31.12.2003r., otrzymali stawkę szóstą po upływie 5 lat na tym stanowisku.

W odniesieniu do powódki należało zatem ustalić z dniem 1 stycznia 2009r. stawkę piątą wynagrodzenia zasadniczego, a następnie również ze skutkiem na dzień 1 stycznia 2009r. ustalić kolejną szóstą stawkę, uwzględniając przy tym upływ pięcioletniego okresu zatrudnienia powódki na stanowisku sędziego sądu okręgowego przed tą datą. Tym samym z dniem 25 września 2013r. po upływie dziesięciu lat pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego i pięciu lat od momentu kiedy przysługiwała stawka szósta, powódka winna mieć ustaloną stawkę siódmą. Tak dokonana wykładnia w.w przepisów ustawy i ich zastosowanie przez sąd meriti w rozpoznawanej sprawie są prawidłowe , czyniąc zarzut apelacji bezzasadnym, co prowadzi do jej oddalenia, o czym orzeczono na podstawie art. 385 kpc.