Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

9 września 2022 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Sławomir Matusiak

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Wawrzyniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2022 roku w Sieradzu

odwołania Z. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

z 10 marca 2022 r. Nr (...)

w sprawie Z. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

o wysokość emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do obliczenia wysokości emerytury Z. P. przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 62,95%.

Sygn. akt IV U 187/22

UZASADNIENIE

Decyzją z 10.03.2022r., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przeliczył Z. P. emeryturę od 1.05.2020r., tj. od daty określonej w przepisach. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1969 -1993; wwpw wyniósł 52,87%. Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono 26 lat, 9 m-cy, 23 dni okresów składkowych, 10 m-cy, 24 dni okresów nieskładkowych oraz 1 dzień okresów uzupełniających. Przy ustalaniu wysokości emerytury uwzględniono zwiększenie z tytułu opłacania składek na u.s.r. za okres 11 lat, 6 m-cy; nie uwzględniono kart wynagrodzeń z lat 1976 – 1981 oraz za okres od maja do grudnia 1982, ponieważ w ww. dokumentach brak opisu składników wynagrodzenia; za wskazany kres przyjęto wynagrodzenie minimalne.

Nie podzielając powyższej decyzji ubezpieczony złożył odwołanie, wnosząc o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem kart wynagrodzeń z lat 1976 – 1981 oraz od maja do grudnia 1982r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że stosownie do art. 116 ust. 5 ustawy emerytalnbo0rentowej w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.01.2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. 237 poz.1412) środkiem dowodowy m stwierdzającym wysokość wynagrodzeni a, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Środkiem dowodowym mogą być również poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów stwierdzające wysokość wynagrodzenia, wydawane przez jednostki upoważnione do przechowywania dokumentacji zlikwidowanych lub przekształconych zakładów pracy. Organ zaznaczył, że w razie przedłożenia w organie rentowym dokumentacji innej niż zaświadczenie o zarobkach lub legitymacja ubezpieczeniowa, uwzględnieniu podlegają tylko takie składniki wynagrodzenia, określone w aktach osobowych, które przysługiwały bezwarunkowo w czasie trwania zatrudnienia jako stałe składniki określone kwotowo; inne składniki wynagrodzenia, jak premie, nagrody czy dodatki mogą być uwzględnione tylko wówczas, jeżeli zachowana dokumentacja wskazuje niewątpliwie na ich faktyczną wypłatę w określonej wysokości, od której została odprowadzona składka na ubezpieczenie społeczne.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. P., ur. (...)

W dniu 16.04.2008r., ubezpieczony złożył w ZUS wniosek o emeryturę (wniosek/akta ZUS).

Decyzją z 4.06.2008r., ZUS przyznał wnioskodawcy emeryturę od 3.04.2008r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Do wyliczenia ej emerytury przyjęto najkorzystniejszy wwpw emerytury z lat 1988 - 1997 wynoszący 42,13%. Emerytura wynosiła 885,05zł. brutto plus 73,17zł. zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie rolnicze; łączna wysokość świadczenia wynosiła 958,22zł. brutto. Za nieudokumentowane wynagrodzenia za lata 1994 - 1997 przyjęto podstawy zerowe (decyzja k. 44/akta ZUS).

Decyzją z 12.05.2015r., ZUS przeliczył Z. P. emeryturę, która od 1.03.2015r. po waloryzacji łącznie ze zwiększeniem rolnym wynosiła 1.304,29zł. brutto Do wyliczenia emerytury przyjęto wwpw z 20 lat z całego okresu ubezpieczenia, tj. z lat 1969 - 1973, 1983, 1988 - 2001 w wysokości 45,68%. Za nie udokumentowane wynagrodzenia za lata 1994 - 1997, 1999 - 2001 przyjęto wartości zerowe. Decyzją z 10.03.2022r. o przeliczeniu emerytury ZUS przyjął wskaźnik wysokości podstawy z 20 lat z całego okresu ubezpieczenia, tj. z lat 1969 - 1974, 1979 - 1980, 1982 - 1993 wynoszący 52,87% (decyzja k. 61/akta ZUS).

W dniu 18.02.2022r., Z. P. złożył w ZUS wniosek o przeliczenie emerytury (wniosek z załącznikami k. 66 - 97/akta ZUS).

Decyzją z 10.03.2022r., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przeliczył Z. P. emeryturę od 1.05.2020r., tj. od daty określonej w przepisach. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1969 -1993; wwpw wyniósł 52,87%. Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono 26 lat, 9 m-cy, 23 dni okresów składkowych, 10 m-cy, 24 dni okresów nieskładkowych oraz 1 dzień okresów uzupełniających. Przy ustalaniu wysokości emerytury uwzględniono zwiększenie z tytułu opłacania składek na u.s.r. za okres 11 lat, 6 m-cy; nie uwzględniono kart wynagrodzeń z lat 1976 – 1981 oraz za okres od maja do grudnia 1982, ponieważ w w/w dokumentach brak opisu składników wynagrodzenia; za w/w okres przyjęto wynagrodzenie minimalne (decyzja k. 99- 100/akta ZUS).

W toku postępowania odwoławczego został dopuszczony dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości, który po zapoznaniu się ze stanowiskiem stron procesu, aktami sprawy, aktami rentowymi, ustalił jaka była wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy, uzyskanego w (...) W. w okresie od 1976 - 1981 oraz od maja do grudnia 1982r., stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, biorąc pod uwagę karty wynagrodzeń załączone do akt emerytalnych i przyjmując, że składniki wynagrodzeń ujęte pod pozycją „rekompensat” nie wchodzą w skład podstawy wymiaru składek, a następnie ustalił czy tak ustalone wartości miały wpływ na zwiększenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury (k. 10/akta sprawy).

W aktach rentowych za lata 1976 - 1981 oraz od m-ca maja do grudnia 1982r. brakuje kart wynagrodzeń w rozbiciu na poszczególne składniki, natomiast znajdują się kartoteki księgowe dotyczące konta rozrachunkowego nr „231” dotyczące wynagrodzeń za okresy miesięczne bez rozbicia na poszczególne składniki, nie zawierają one pozycji „rekompensat”, zawierają natomiast łączne wynagrodzenia miesięczne i wypłacone zasiłki chorobowe. Znajdujące się natomiast karty wynagrodzeń w rozbiciu na poszczególne składniki, dotyczą okresu z lat 1982 - 1987 oraz 1988 - 1993

Wnioskodawca udokumentował okresy pracy: praca w gospodarstwie rolnym rodziców od 4.04.1964 - 31.12.1968 - nie uwzględniono w wyliczeniach, (...) w M. od 3.07.1963 - 31.10.1963, 15.05.1965 - 31.10.1965, 17.06.1966 - 21.01.1967, 1.04.1967 - 12.09.1967, (...) w W. od 17.07.1966 - 21.01.1967, 18.09.1967 -1.11.1967, Spółdzielnia (...)w W. od 1.01.1969 - 31.12.1986, Spółdzielnia (...) w W. od 2.01.1987 - 30.11.1993, Powiatowy Urząd Pracy w W. od 16.06.1998 - 15.12.1998, pobierał zasiłek 100%, Ubezpieczenie społeczne rolnicze od 1.07.1977 - 31.12.1982 bez składek, od 1.01.1983 - 31.12.1988 - odprowadzano składki na ubezpieczenie społeczne. Okresy pracy z całego okresu wynosiły: składkowe - 26 lat, 9 m-cy, 23 dni, tj. 321 m-cy, nieskładkowe - 10 m-cy, 14 dni, tj. 10 m-cy, uzupełniające - 11 lat, 6 m-cy - ubezpieczenie rolnicze. Udokumentowane zostały wynagrodzenia: 1963r. od 03.07. do 31.10. - nie udokumentowano wynagrodzeń, przyjęto najniższe wynagrodzenie w jgu 2.952,00, przec. wyn. 21.156,00, wskaźnik 13,95%, 1964r. - nie udokumentowano pracy jw., 1965r. od 15.05. do 31.10. - 4.162,00 j. w., przec. wyn. 22.404,00, wskaźnik 18,58%, 1966r. od 17.06. - 31.12. - 5.350,00 jak wyżej, przec. wyn. -23.208,00, wskaźnik 23,05%, 1967r. od 01.04. - 12.09. - 6.414,00 j. w., przec. wyn. 24.192,00, wskaźnik 26,51%, 1968r. nie udokumentowano pracy, przec. wyn. 25.272,00, 1969r. - 10.200,00 jw., przec. wyn. 26.088,00, wskaźnik 39,10%, 1970r. - 10.350,00 j.w., przec. wyn. 26.820,00, wskaźnik 38,59%, 1971r. - 12.000,00 j.w., przec. wyn. 28.296,00, wskaźnik 42,41%, 1972r. - 12.000,00 j.w., przec. wyn. 30.108,00, wskaźnik 39,86%, 1973r. - 12.000,00 j.w., przec. wyn. 33.576,00, wskaźnik 35,74%, 1974r. - 13.000,00 j.w., przec. wyn. - 38.220,00, wskaźnik 34,01%, 1975r. - 14.400,00 j.w., przec.wyn. - 46.956,00, wskaźnik 30,67%, 1976r. - 14.400,00 j.w., przec. wyn. - 51.372,00, wskaźnik 28,03%, 1977r. - 16.000,00 j.w., przec. wyn. - 55.152,00, wskaźnik 29,01%, 1978r. - 18.400,00 j.w., przec. wyn. - 58.644,00, wskaźnik 31,38%, 1979r. - 20.800,00 j.w., przec. wyn. - 63.924,00, wskaźnik 32,54%, 1980r. - 24.000,00 j.w., przec. wyn. - 72.480,00, wskaźnik 33,11%, 1981r. - 28.800,00 jw., przec. wyn. - 92.268,00, wskaźnik 31,21%, 1982r. - 57.087,00 wg kart wynagr. (notatka ZUS), przec.w yn. 139.572,00, wskaźnik 40,90%, 1983r. - 110.254,00 j.w., przec.w yn. 173.700,00, wskaźnik 63,47%, 1984r. - 125.517,00 j.w., przec.w yn. 202.056,00, wskaźnik 62,12%, 1985r. - 145.406,00 j.w., przec.w yn. 240.060,00, wskaźnik 60,57%, 1986r. - 152.978,00 j.w., przec. wyn. - 289.140,00, wskaźnik 52,91%, 1987r. - 213.086,00 jw., przec.w yn. 350.208,00, wskaźnik 60,85%, 1988r. - 492.256,00 Rp 7, przec. wyn. 637.080,00, wskaźnik 77,27%, 1989r. - 1.863.402,00 j.w., przec. wyn. - 2.481.096,00, wskaźnik 75,10%, 1990r. - 7.240.557,00 jw., przec. wyn. 12.355.644,00, wskaźnik 58,60%, 1991r. - 13.404.200,00 j.w., przec. wyn. - 21.240.000,00, wskaxnik 63,11%, 1992r. - 24.019.900,00 j.w., przec. wyn. - 35.220.000,00, wskaźnik 68,20%, 1993r. do 30.11. 37.884.100,00 Rp 7, przec. wyn. - 47.940.000,00, wskaźnik 79,02%, od 19.03.1994 - 1.05.1998 pobierał rentę inwalidzką, 1998r. - 2.249,70, przec. wyn. - 14.873,88, wskaźnik 15,13%.

Wyliczenie wynagrodzeń wg kartotek płacowych do konta 231 - „Wynagrodzenia i zasiłki chorobowe” za okres pracy w (...) W. od 1976 - 1982: 1976r. - 30.495zł., 1977r. - 35.185zł., 1978r. - 34.894zł.,

1979r. - 41.206zł., 1980r. - 46.821zł., 1981r. - 77.415zł., 1982r. - 22.287zł. od I - IV + od V - XII wg konta rozrachunkowego 231 - 61.472zł., razem = 83.759zł. Podstawy wymiaru za powyższe lata wynosiłyby:1976r. - 30.405,00, przec. wyn. 51.372,00, wskaźnik 59,19%, 1977r. - 35.185,00, przec. wyn. - 55.152,00, wskaźnik 63,80%, 1978r. - 34.894,00, przec. wyn. - 58.644,00, wskaźnik 59,50%,1979r. - 41.206,00, przec. wyn. - 63.924,00, wskaźnik 64,46%, 1980r. - 46.821,00, przec. wyn. - 72.480,00, wskaźnik 64,60%, 1981r. - 77.415,00, przec. wyn. 92.268,00, wskaźnik 83,90%, 1982r. 83.759,00, przec. wyn. - 139.572,00, wskaźnik 60,01%. Biorąc powyższe wyliczenia pod uwagę, najkorzystniejszy wwpw emerytury z 20 lat; całego okresu ubezpieczenia, tj. z lat 1971 - 1972, 1976 - 1993 wynosiłby 62,45% (opinia k. 15 – 19/akta sprawy).

Po zapoznaniu się z opinią biegłego, organ rentowy w piśmie procesowym z 9.08.2022r. podnosił, że przyjmując kwoty ustalone w opinii biegłego w latach 1976 – 1983, wwpw z 20 lat kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia wyniósł 62,95% (pismo procesowe k. 32/akta sprawy).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i w postępowaniu przed organem rentowym. W poczet materiału dowodowego Sąd przyjął opinię biegłego z zakresu rachunkowości, który po zapoznaniu się ze stanowiskiem stron procesu, aktami sprawy, aktami rentowymi, ustalił wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy, uzyskanego w (...) W. w okresie od 1976 - 1981 oraz od maja do grudnia 1982r., stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, biorąc pod uwagę karty wynagrodzeń załączone do akt emerytalnych i przyjmując, że składniki wynagrodzeń ujęte pod pozycją „rekompensat” nie wchodzą w skład podstawy wymiaru składek, a następnie ustalił czy tak ustalone wartości miały wpływ na zwiększenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury. W ocenie Sądu opinia jest fachowa. Z opinii biegłego wynika, że najkorzystniejszy wskaźnik wysokości wymiaru emerytury z 20 lat z całego okresu ubezpieczenia, tj. z lat 1971 – 1972, 1976 – 1993, wynosiłby 62,45% i jest korzystniejszy od przyjętego przez ZUS. Jednakże podzielając stanowisko organu rentowego wyrażone w piśmie procesowym z 9.08.2022r., że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia wynosi 62,95%, Sąd przyjął wysokość korzystniejszego wwpw, tj. 62,95%, zgodnie ze stanowiskiem ZUS.

Sąd Okręgowy zważył:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z art.15 ust. l ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. 2021. 291), podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, a zgodnie z ust. 6 wymienionego przepisu ustawy, na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z §21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412), środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru jest zaświadczenie pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego nożna ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Fakty, od których uzależnione jest prawo do renty bądź emerytury oraz wysokość tych świadczeń, mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w k.p.c., co znajduje bezpośrednie odzwierciedlenie w utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego, który wielokrotnie akcentował, że w postępowaniu sądowym nie obowiązują ograniczenia, co do środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru emerytury lub renty (por. wyroki SN z: 8.08.2006r., I UK 27/06, 2.02.1996r., II URN 3/95, 25.07.1997r., II UKN 186/97, 14.06.2006r., I UK 115/06). W tym miejscu podkreślić należy, że niewątpliwie podstawowym dowodem potwierdzającym wysokość wynagrodzenia jest zaświadczenie wystawione przez pracodawcę lub legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca wpisy o okresach zatrudnienia i osiąganym w danym okresie wynagrodzeniu, mogą to być również listy płac. Zdaniem organu rentowego wynagrodzenia ubezpieczonego określone w kartach wynagrodzeń z lat 1976-1981 i od 05/1982 do 12/1982 nie mogą stanowić miarodajnego środka dowodowego dla ustalenia wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ze względu na brak opisanych składników wynagrodzenia. W ocenie Sądu uzasadnione wątpliwości mogło budzić jedynie uznanie składnika uposażenia oznaczonego jako rekompensata. Przyznawanie tego rodzaju świadczeń po raz pierwszy regulowała uchwała nr 187 Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 1981 r. w sprawie podwyższenia cen detalicznych niektórych artykułów żywnościowych (M. P. z 1981 r. Nr 22, poz. 200), zgodnie z której § 3 ust. 3 rekompensatę zrostu kosztów utrzymania z tytułu podwyżek cen ustala się w wysokości 160 zł na osobę miesięcznie, z tym że osobom wymienionym w ust. 2 pkt 2 pobierającym emeryturę lub rentę do 3.500 zł oraz osobom wymienionym w ust. 2 pkt 10 rekompensatę ustala się w wysokości 200 zł na osobę miesięcznie. W myśl § 7 uchwała wchodziła w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 31 sierpnia 1981 r. Kolejnym aktem prawnym dotyczącym tejże kwestii była uchwała nr 24 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1982 r. w sprawie rekompensat pieniężnych z tytułu wprowadzenia z dniem 1 lutego 1982 r. nowych cen detalicznych podstawowych artykułów żywnościowych, opału i energii (M. P. z 1982 r. Nr 4, poz. 18), dalej uchwała nr 24, wchodząca w życie (§ 36) z dniem 1 lutego 1982 r. Zasady wypłacania rekompensat zostały uregulowane w kolejno w zarządzeniu Ministrów Pracy, Płac i Spraw Socjalnych Oraz Finansów z dnia 28 sierpnia 1981 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania rekompensaty z tytułu podwyżek cen detalicznych chleba i przetworów zbożowo-mącznych oraz zasad odpłatności z tytułu korekty stawek żywieniowych (M. P. z 1981 r. Nr 22, poz. 201), które weszło w życie z mocą wsteczną od dnia 1 września 1981 r. (§ 25) oraz zarządzeniu Ministrów Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Finansów z dnia 23 stycznia 1984 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania rekompensaty z tytułu podwyżek cen detalicznych chleba i przetworów zbożowo-mącznych oraz zasad odpłatności z tytułu korekty stawek żywieniowych (M.P. z1984 r. Nr 3 poz.28), obowiązującym od 1 lutego 1984 r. Wspomniane wyżej zarządzenie z dnia 28 sierpnia 1981 r. w § 16 ust.1 pkt 5 stanowiło, że rekompensata jest wypłacana przez uspołecznione zakłady pracy poza planowanym funduszem płac i nie wchodzi do podstawy ustalenia emerytur i rent. Cytowana uchwała Nr 24 z 27 stycznia 1982 r. w § 22 ust.2 pkt 2 stanowiła, że rekompensata nie wchodzi do podstawy ustalenia zasiłków z ubezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń społecznych i socjalnych. Analogiczną treść zawierał § 11 ust.1 pkt 2 zarządzenia z 23 stycznia 1984 r. Powołane wyżej uregulowania oznaczają, że rekompensaty wypłacone do końca 1985 r. nie wchodziły w skład dochodu, stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Zmiana stanu prawnego w tym zakresie miała miejsce w związku z wejściem w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz. U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 z późn. zm.). Akt ten w § 4 ust.1 stanowił, że w podstawie wymiaru dla pracowników uspołecznionych zakładów pracy uwzględnia się wszystkie składniki wynagrodzenia w gotówce i w naturze z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy będące wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów w sprawie klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej, wyszczególniając wyjątki, wśród których nie ujęto rekompensat. W konsekwencji należało przyjąć, że rekompensaty wypłacone ubezpieczonemu w spornym okresie nie wchodziły w skład dochodu, stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Jeżeli chodzi zaś o pozostałe składniki wynagrodzenia, to stanowią one podstawę ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Jak wynika z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, który ustalił wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy, uzyskanego w (...) W. w okresie od 1976 - 1981 oraz od maja do grudnia 1982r., biorąc pod uwagę karty wynagrodzeń i uwzględniając także korektę organu rentowego dot. wysokości wwpw, najkorzystniejszy wskaźnik wysokości wymiaru emerytury z 20 lat z całego okresu ubezpieczenia, tj. z lat 1971 – 1972, 1976 – 1993, wynosiłby 62,95%.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł, jak w sentencji.