Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Sieradzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

28 grudnia 2020 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dorota Załęska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 28 grudnia 2020 roku w Sieradzu

odwołania A. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

z 27 maja 2020 r. Nr (...)

w sprawie A. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

o świadczenie uzupełniające

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. O. prawo do świadczenia uzupełniającego od 11 października 2019 roku do 31 października 2022 roku.

Sygn. akt IV U 460/20

UZASADNIENIE

Decyzją z 27.05.2020r. ZUS II Odział w Ł. odmówił A. O. prawa do świadczenia uzupełniającego.

Nie podzielając powyższej decyzji, w/w złożył odwołanie wnosząc o przyznanie prawa do świadczenia uzupełniającego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując się na orzeczenie KL z 20.05.2020r.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. O., urodzona (...), emeryt.

W dniu 11.10.2019r., złożyła w ZUS wniosek o przyznanie prawa do dodatku pielęgnacyjnego (wniosek/akta ZUS).

Badaniem z 19.02.2020r.. Lekarz Orzecznik rozpoznał u wnioskodawczyni rak gruczołowy piersi lewej G2-pT1N0 leczony operacyjnie mastektomią z chemioterapią w 2005r., wznowę we bliźnie pooperacyjnej leczoną operacyjnie z następczą rtgterapią i chemioterapią w 2019r., przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze, komorowe zaburzenia rytmu serca, przebyty udar mózgu, nie stwierdzając naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do samodzielnej egzystencji (orzeczenie k. 11/akta ZUS).

Komisja Lekarska po przeprowadzonym badaniu, stwierdziła u wnioskodawczyni rak gruczołowy piersi lewej G2-pT1N0 leczony mastektomią z chemioterapią w 2005r., wznowę we bliźnie pooperacyjnej leczoną operacyjnie z następczą rtgterapią i chemioterapią w 2019r., przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze, komorowe zaburzenia rytmu serca, przebyty udar niedokrwienny mózgu, nie stwierdzając także niezdolności do samodzielnej egzystencji (orzeczenie k. 14/akta ZUS).

Na tej podstawie decyzją z 27.05.2020r. ZUS II Odział w Ł. odmówił A. O. prawa do świadczenia uzupełniającego (decyzja k. 10/akta ZUS).

W postępowaniu sądowym dopuszczono dowód z opinii biegłego onkologa, kardiologa (k. 14 akt sprawy).

W badaniu z 27.07.2020r., biegły onkolog rozpoznał u wnioskodawczyni rak piersi lewej o zaawansowaniu T1No, po amputacji w 2005r., po uzupełniającej chemio i hormonoterapii 5,5 roku, wznowę w bliźnie pooperacyjnej, po chirurgicznym usunięciu 08.2019r., po uzupełniającej chemio i radioterapii, kontynuuje hormonoterapię inhibitorami aromatazy (Arymidex). Kontrolna mammografia piersi lewej 20.05.2020r. w porównaniu z badaniem z 6.2018r. – obraz stabilny, bez cech zmian rozrostowych. Badana zgłasza skargi na bóle i zawroty głowy, utraty przytomności, bóle lewego barku, bóle pourazowe lewego kolana. W badaniu przedmiotowym: stan ogólny dość dobry, chodzi samodzielnie o kuli z powodu bólu lewego kolana (po urazie). Do badania ubiera się i rozbiera z niewielką pomocą z powodu bólu barku prawego, skóra bez wykwitów, obwodowe węzły chłonne niepowiększone. Miejscowo – stan po amputacji piersi lewej, po usunięciu wznowy raka w bliźnie, po uzupełniającej radioterapii. Blizna jest gładka, bez cech nacieku, skóra okolic blizny przebarwiona po radioterapii, zbrązowiała, okoliczne węzły chłonne niewyczuwalne. Kończyna górna bez obrzęków z ograniczeniem ruchomości w lewym stawie barkowym w zakresie odwodzenia (na szczycie odwodzenia). Pierś prawa jest bez zmian rozrostowych, narząd oddechowy i krążenia – wydolne, brzuch bez oporów patologicznych, wątroba i śledziona niewyczuwalne, kończyny dolne bez obrzęków. Nie stwierdza się klinicznych cech wznowy lub przerzutów raka. Rokowanie jest dobre. Z onkologicznego punktu widzenia nie stwierdza się u odwołującej upośledzenia sprawności organizmu w stopniu kwalifikującym do stałej lub długotrwałej opieki osób trzecich (opinia k. 19 - 21 akt sprawy).

Biegły kardiolog w badaniu z 2.10.2020r., stwierdził u wnioskodawczyni chorobę niedokrwienną sera, przebyty OZW 2014r., przebyte PCI+DES LAD 2014r., nadciśnienie tętnicze, mieszane zaburzenia lipidowe, komorowe i nadkomorowe zaburzenia rytmu serca, nawracające utraty przytomności, stan po leczeniu onkologicznym piersi lewej i prawej, naczyniowe uszkodzenie mózgu, niewydolność krążenia mózgowego w wywiadzie. Przedmiotowo: nad płucami osłuchowo bez zastoju, czynność serca jest miarowa, tony ciche, brzuch jest miękki, bez oporów patologicznych. Chora leczona z powodu choroby niedokrwiennej serca powikłanej OZW leczona PCI+DES LAD, także nadciśnienie tętnicze, mieszane zaburzenia lipidowe, komorowe i nadkomorowe zaburzenia rytmu serca. Od 15 lat regularnie u wnioskodawczyni występują utraty przytomności, które są w pełni udokumentowane w wielokrotnymi hospitalizacjami w Oddziałach Kardiologicznych, Chirurgicznym (doszło wtedy do poważnego urazu głowy) oraz Neurologicznych. Sytuacje te są zupełnie nieprzewidywalne dla chorej i w żaden sposób nie może im przeciwdziałać. Pomimo wielokrotnych prób zdiagnozowania przyczyn utrat przytomności, nie udało się ich znaleźć. W związku z tym nie jest prowadzone leczenie, które może zapobiegać ich występowaniu do dnia dzisiejszego, jak np. leczenie elektroterapią, leczenie elektrofizjologiczne, bądź skuteczna terapia neurologiczna. Stosowane jest leczenie farmakologiczne zgodne ze standardami kardiologicznymi w leczeniu choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego, zaburzeń lipidowych. Wnioskodawczyni mieszka w domu wolnostojącym, ogrzewanym eko groszkiem. Łazienka nie jest przystosowana do tego, aby chora mogła korzystać z niej samodzielnie. Sklep znajduje się 3km od domu. Zakupy robi mąż, który także gotuje. Zdaniem biegłego, występujące u wnioskodawczyni nawracające od 15 lat pełne utraty przytomności, które nie zostały zdiagnozowane, pomimo wielokrotnych prób, skutkują uznaniem, że w obecnym stanie zdrowia odwołująca wymaga stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych i jest niezdolna do samodzielnej egzystencji w okresie od października 2019r. do października 2022r. włącznie (opinia k. 29 – 30, opinia uzupełniająca k. 53/akta sprawy).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz w postępowaniu przed organem rentowym. Opinie biegłych zostały oparte na bezpośrednim badaniu wnioskodawczyni i analizie dokumentacji lekarskiej. Zdaniem Sądu biegli rzetelnie i fachowo ocenili stan zdrowia ubezpieczonej w aspekcie przesłanki niezdolności do samodzielnej egzystencji. Za podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia Sąd przyjął łączną opinię biegłego kardiologa, z której wynika, że występujące u wnioskodawczyni nawracające od 15 lat pełne utraty przytomności, które nie zostały zdiagnozowane, pomimo wielokrotnych prób, skutkują uznaniem, że w obecnym stanie zdrowia odwołująca wymaga stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych i jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. Pomimo wielokrotnych prób zdiagnozowania przyczyn utrat przytomności, nie udało się jej znaleźć. W związku z tym nie jest prowadzone leczenie, które może zapobiegać ich występowaniu do dnia dzisiejszego, jak np. leczenie elektroterapią, leczenie elektrofizjologiczne bądź skuteczna terapia neurologiczna.

W ocenie Sądu okoliczność, że biegły onkolog nie stwierdził u wnioskodawczyni niezdolności do samodzielnej egzystencji w żadnej mierze nie dezawuuje opinii kardiologicznej, bowiem każdy z biegłych dokonywał oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni z punktu widzenia swoje specjalności medycznej.

Sąd oddalił wniosek ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego internisty lub specjalisty rehablilitacji, uznając wniosek za zbędny, z uwagi na wyczerpujące wyjaśnienie spornej przesłanki. Zgodnie z treścią art. 217§3 kpc, sąd pominie środki dowodowe, jeżeli okoliczności sprawy zostały już dostatecznie wyjaśnione. W judykaturze powszechnie przyjmowany jest pogląd, że granice obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy. Sąd nie jest obowiązany do uwzględnienia kolejnych wniosków dowodowych, tak długo, aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy (por. wyroki SN z 19.01.2005r., II UKN 103/04, z 2.07.2009r. I UK 37/09, z 8.07.1999r., II UKN 37/99).

Sąd Okręgowy zważył:

Ponieważ postępowanie dowodowe w całości zostało przeprowadzone w oparciu o dokumenty zawarte w aktach organu rentowego, aktach sprawy, opinii biegłych sądowych, stosownie do art. 15zzs2 ustawy z 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, 567, 568 i 695), w brzmieniu, określonym ustawą z dnia 14 maja 2020r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz.U.2020.875), zaistniały przesłanki do wydania w sprawie wyroku na posiedzeniu niejawnym.

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z 31.07.2019r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (Dz. U. z 2019r., poz. 1622), świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji, zwanym dalej „osobami uprawnionymi”

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była ocena stanu zdrowia wnioskodawczyni pod kątem przesłanki niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Termin "niezdolność do samodzielnej egzystencji" zdefiniowany został w art. 13 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS - stan, który oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy drugiej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Pojęcie to ma zatem szeroki zakres przedmiotowy. Trzeba bowiem odróżnić opiekę, oznaczającą pielęgnację, czyli zapewnienie ubezpieczonemu możliwości poruszania się, odżywiania, zaspokajania potrzeb fizjologicznych, utrzymywania higieny osobistej itp. od pomocy w załatwianiu elementarnych spraw życia codziennego. Wszystkie zaś powyższe czynniki łącznie wyczerpują treść terminu "niezdolność do samodzielnej egzystencji" (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21.02.2002 r. III AUa 1333/01).

Postępowanie dowodowe wykazało, że wnioskodawczyni spełniła sporną przesłankę, co jednoznacznie wynika złącznej opinii biegłego kardiologa, którą Sąd w całości podzielił.

Wobec czego na podstawie art. 477 ¹⁴§2 kpc, orzeczono jak w sentencji.